ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3453
เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ จึงสอบถามว่า: “เธอรู้จักบริษัทรักษาความปลอดภัยนานาชาติตอนนี้ไหม? ปกติแล้วฐานทัพของพวกเขาอยู่ที่ไหนเหรอ?”
เฮ่อจือชิวเอ่ย: “ตอนนี้บริษัทรักษาความปลอดภัยในตลาดขนส่งทั่วประเทศมีอยู่อย่างน้อยสามร้อยบริษัท และแน่นอนที่เขตอ่าวเอเดนมีความต้องการเรือติดอาวุธมากที่สุด ดังนั้นทุกคนจึงตั้งฐานทัพริมฝั่งชายทะเลมหาสมุทรอินเดียและทะเลอาหรับกัน และบางแห่งกระทั่งซื้อเรือเก่าแล้วมาซ่อมแซมใหม่ด้วย โดยซ่อมแซมเป็นฐานทัพบนทะเลที่สามารถจอดเฮลิคอปเตอร์ได้ ตอนนี้ทั้งตลาดส่วนมากจะอยู่ในเนื้อมือของชาวอังกฤษ รองลงมาคือคนอเมริกัน สำหรับชาวเอเชียนั้นค่อนข้างน้อย อีกทั้งด้านของราคา บริษัทดูแลความปลอดภัยเรือจะวันตกจะสูงกว่าทางตะวันออกหน่อย ระดับการยอมรับของพวกเขาก็ถือว่าสูงกว่า”
“ฉันเข้าใจแล้ว” เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า: “จือชิว เธอส่งข้อมูลเรือทุกลำในปัจจุบันนี้ของเราให้ฉันหน่อยนะ”
เย่เฉินในเวลานี้ ได้คิดไว้เรียบร้อย ว่าจะให้สำนักว่านหลงเข้าสู่ตลาดรักษาความปลอดภัยเรือติดอาวุธอย่างเข้มแข็ง ในเมื่อคนอังกฤษสามารถยึดครองส่วนเกินครึ่งไปได้ ถ้าเช่นนั้นหัวเซียก็ต้องทำได้เช่นกัน
ในเมื่อตั้งใจแล้วว่าจะทำ เช่นนั้นก็ต้องยึดครองทั้งภาคพื้นดินและทางทะเลทั้งสองอย่างนี้ด้วย ด้านหนึ่งอยากให้ว่านพั่วจวินคิดหาวิธีสร้างฐานใกล้ริมฝั่งทะเลประเทศเยเมน ซาอุดีอาระเบียและอื่นๆ ให้ได้ อีกด้านหนึ่งก็ต้องเตรียมพร้อมสำหรับฐานบนทะเลด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องการนำข้อมูลเรือทุกลำจากบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดให้ว่านพั่วจวิน ให้เขาเลือกลำที่เหมาะสมสำหรับดัดแปลงใหม่ที่สุด
หลังจากวางสายไป เย่เฉินก็ได้บอกกล่าวเรื่องที่คุยกับเฮ่อจือชิวให้กับว่านพั่วจวินฟัง
ว่านพั่วจวินได้ยินดังนั้น ก็รีบปริปากเอ่ยว่า: “คุณเย่ กิจการนี้พวกเราทำได้ตอนนี้เลย ทหารของเราไม่ว่าจะเป็นระดับของการอบรมหรือความสามารถการรบ รวมทั้งอาวุธอุปกรณ์ต่างๆ ล้วนแต่แข็งแกร่งกว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยนานาชาติธรรมดาเหล่านั้นหมด การรับมือกับงานรูปแบบนี้ บอกได้เลยว่าช่ำชองมากๆ อีกทั้งพวกเราก็ยังมีเส้นสายช่องทางที่ค่อนข้างดี การสร้างฐานทัพริมทะเลขนาดที่สามารถบรรจุคนร้อยสองร้อยคนในชายฝั่งทะเลตะวันออกกลางด้วย ที่ซาอุดีอาระเบีย เยเมนรวมทั้งโอมาน น่าจะไม่มีปัญหาใหญ่หลวงอะไร”
เย่เฉินพยักหน้า: “ถ้างั้นก็เยี่ยมไปเลย พวกนายรีบเตรียมฐานทัพชายแดนสองสามแห่งนี้ให้พร้อมซะ แล้วเดี๋ยวฉันจะมอบเรือขนส่งสินค้าให้พวกนายใช้เป็นฐานเคลื่อนที่บนทะเลเอง อย่างนี้แล้วก็จะได้เริ่มกันโดยเร็ววันแล้วละ! ถึงตอนนั้นก็เริ่มจากเรือสินค้าของบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดก่อนเลย!”
เงียบไปสักพัก เย่เฉินก็เอ่ยขึ้นมาอีกว่า: “เมื่อเทียบกับงานรักษาความปลอดภัยติดอาวุธให้กับพื้นที่เสี่ยงสูงในต่างประเทศแล้ว งานคุ้มกันติดอาวุธบนเรือน่าจะง่ายกว่าหน่อย ขอแค่หานายจ้างให้เจอ ก็สามารถส่งทหารตามจำนวนที่นายจ้างต้องการไปได้ ฉันเชื่อว่าความสามารถการสู้รบของสำนักว่านหลงพวกนาย เมื่ออยู่ในประเทศโลกที่สามเหล่านั้นแล้วไม่มีปัญหาแน่นอน และไม่ต้องทำการอบรมเสริมอื่นๆ ด้วย ดังนั้นนายแบ่งทหารเพื่อเตรียมพร้อมแต่ละพื้นที่ให้เรียบร้อยล่วงหน้าก่อน เมื่อได้โปรโจกต์มาแล้วก้จะส่งตนไปเลยโดยตรง”
ว่านพั่วจวินเอ่ยด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย: “คุณเย่สบายใจได้ กระผมจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้ ภายในสองอาทิตย์ก็จะจัดการงานที่ต้องเตรียมพื้นฐานได้แล้ว!”
“ดี!” เย่เฉินเอ่ยด้วยความพึงพอใจ: “สำหรับเชลยหมื่นกว่ารายที่อยู่ซีเรีย ไว้ฉันจะคิดหาวิธีไกล่เกลี่ยให้ ให้พวกเขาปล่อยคนออกมา นอกจากนี้ ฉันยังวางแผนว่าจะช่วยพวกนายหาฐานกองหลังระดับหมื่นคนที่ซีเรียด้วย”
เมื่อว่านพั่วจวินได้ยินประโยคนี้ ก็ซาบซึ้งอย่างถึงที่สุด เขาถามด้วยความน่าเหลือเชื่อ พร้อมเสียงอันสั่นเครือเล็กน้อย: “คุณเย่…คุณ…คุณจะทำให้พวกเขาปล่อยเชลยออกมาได้ แล้วสามารถให้พวกเขาอนุญาตให้เราสร้างฐานกองหลังด้วยจริงๆ เหรอครับ?”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยอย่างจริงจัง: “พวกนายต้องการสถานที่ พวกเขาต้องการความคุ้มกันและการช่วยเหลือ เรื่องแบบนี้ ก็เป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายเลือกผลประโยชน์ที่ต้องการ ขอแค่เงื่อนไขเจรจากันได้ ก็ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้”
YOU MAY ALSO LIKE
