ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3522 รีบกลับประเทศ
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน เว่ยเลี่ยงก็บรรลุธรรม
เขารีบพูดกลั้วยิ้มออกมาว่า “อาจารย์เย่ คุณก็ยังมีวิธีจัดการกับคนแบบนี้เหมือนเดิมเลยนะ! ถ้าผมกลับไปตอนนี้ ผมว่าสมิธต้องตามไปถึงที่หัวเซี่ยแน่ๆ！”
เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “ถ้าอยากมาก็ให้เขามา แต่ถ้าเขามาแล้วนายไม่ต้องไปรอเจอเขานะ ถ้าเขาบอกว่ามาหานาย นายก็อย่าไปสนใจ”
ขณะที่พูด เย่เฉินก็เอ่ยขึ้นมาอีกว่า “จริงสิ นายเสียเงินติดต่อบริษัทนายหน้าเพื่อจะได้เจอเขาไม่ใช่เหรอ? ถึงตอนนั้นนายก็ให้เขาติดต่อบริษัทนายหน้าให้ช่วยนัดหมายเจอนายเหมือนกันสิ”
เว่ยเลี่ยงพูดยิ้มๆว่า “อาจารย์เย่ ที่เมืองจินหลิงของเราไม่มีบริษัทแบบนั้นสักหน่อย”
เย่เฉินพูดยิ้มๆตอบกลับว่า “ไม่ต้องห่วง แค่ให้หงห้าออกมาทำงานพิเศษชั่วคราวก็ได้แล้ว”
เย่เฉินพูดขึ้นมาอีกว่า “ว่าแต่นายเสียเงินเพื่อไปเจอสมิธอะไรนั่นเท่าไหร่?”
เว่ยเลี่ยงรีบเอ่ยขึ้น “ห้าหมื่นดอลล่าครับ”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นมาว่า “ดี พอถึงตอนนั้น ถ้าเขามาหาที่เมืองจินหลิง ก็ให้เขาติดต่อนายผ่านทางหงห้า และฉันจะให้หงห้าเสนอราคาห้าล้านดอลล่าให้เขา และเขาต้องนำเงินห้าล้านดอลล่ามาด้วย เพื่อแลกกับโอกาสที่เขาจะได้นัดทานข้าวกับนาย”
เว่ยเลี่ยงเอ่ยพูดออกมาอย่างอัตโนมัติว่า “อาจารย์เย่ ผมรู้สึกว่าสภาพทางการเงินของสมิธไม่น่าจะดีเท่าไหร่ เขาคงไม่ยอมนำเงินจำนวนมากขนาดนี้มาด้วยหรอก”
เย่เฉินยิ้มออกมาบางๆ เอ่ยพูดว่า “นายไม่ต้องห่วง รอให้เขามาหานายที่หัวเซี่ยก่อนเถอะ แล้วนายจะรู้ว่าเขาไม่ได้มาเพื่อเรื่องลูกชายแค่อย่างเดียว เขาจะต้องเป็นตัวแทนของทั้งFDAในการมาครั้งนี้ พอถึงตอนนั้นFDAต้องออกค่าเสียหายในส่วนนี้ให้เขาแน่นอน”
ในตอนนี้เองเว่ยเลี่ยงถึงได้เข้าใจทุกอย่างในฉับพลัน เอ่ยพึมพำกับตัวเองว่า “การมองโลกของผมดูแคบไปเลย ที่คุณพูดมาก็ถูก ตราบใดที่ลูกชายของเขากินยาเกิดใหม่เก้าเสวียน นั่นก็เท่ากับว่าวงการแพทย์ในอเมริกาจะรู้กันหมด กลัวก็แต่ว่ามันจะเป็นข่าวใหญ่สะเทือนวงการแพทย์ของอเมริกาเข้าน่ะสิ！”
เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้ยิ่งมีแรงสะเทือนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ถ้าเรื่องมันมีผลเป็นวงกว้าง ชื่อเสียงของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็จะยิ่งโด่งดัง”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดขึ้นมาอีกว่า “เอาล่ะ ฟังที่บอก รีบกลับมาซะ”
“ครับอาจารย์เย่！”
เว่ยเลี่ยงวางสาย ในตอนนี้เองถึงได้พบว่าโทรศัพท์ตัวเองมีสายที่ไม่ได้รับ11สาย
ซึ่งสายโทรเข้าพวกนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นสายที่โทรมาจากสมิธทั้งนั้น
เมื่อเห็นโทรเข้ามาเยอะขนาดนี้ เว่ยเลี่ยงก็เข้าใจในทันทีว่าสมิธคนนี้ถูกยาเกิดใหม่เก้าเสวียนครอบงำแล้ว
แต่ว่า เขาไม่ได้โทรกลับหาสมิธ แต่รีบเก็บกระเป๋า เตรียมหนีไปทันที
ในตอนนี้เอง สมิธก็โทรมาอีก
เว่ยเลี่ยงแสยะยิ้ม กดรับสาย แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความรำคาญ “คุณสมิธ คุณยังมีธุระอะไรเหรอ?”
สมิธรีบเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณเว่ย ผมอยากชดใช้ให้คุณเป็นการขอโทษ！”
“ไม่จำเป็นหรอกครับ” เว่ยเลี่ยงเอ่ยพูดอย่างไม่รักษาน้ำใจ “คุณคือผู้ดูแลFDA มีอำนาจตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องยาทั้งหมดในอเมริกา จำเป็นต้องมาชดใช้อะไรให้คนไร้ชื่อเสียงเรียงนามอย่างผมด้วยล่ะครับ?”
สมิธเอ่ยพูดอย่างกระดากอายว่า “ผมมันไม่ดีเองคุณเว่ย ผมคิดน้อยเกินไป ตอนนี้ผมแค่อยากขอโทษคุณต่อหน้า ไม่ทราบว่าคุณพักอยู่ที่โรงแรมไหน……”
เว่ยเลี่ยงเอ่ยพูดอย่างเรียบนิ่งว่า “ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกครับ พูดตามตรง ตอนนี้ผมเองก็ไม่อยากจะเห็นหน้าคุณสักเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินไหม โบราณกล่าวเอาไว้ว่า ไม่เจอหน้าไม่รำคาญ”
สมิธรู้สึกเหมือนมีไฟสุมหน้า ยิ้มเจื่อนออกมาแล้วพูดว่า “คุณเว่ย ก่อนหน้านี้ผมทำตัวไม่ดีจริงๆ ผมขอโทษ…”
ขณะที่พูด เขาก็ปั้นหน้าถามขึ้นมาว่า “คุณเว่ย ผมรู้ว่าตอนนี้คุณไม่อยากเจอผม แต่ผมขอได้ไหมเอายาเกิดใหม่เก้าเสวียนอีกกระปุกให้ผมเถอะนะ ? ลูกชายผมอาจจะต้องพึ่งยานี้ช่วยชีวิต…..”
เว่ยเลี่ยงไม่ตอบคำถามของเขา แต่กลับถามขึ้นมาว่า “ตอนนี้อาการของลูกชายคุณเป็นยังไงบ้าง?”
สมิธรีบเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด หมอบอกว่าตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว”
เว่ยเลี่ยงเอ่ยถามอีกว่า “คุณให้เขากินยากี่เม็ด?”
“หนึ่งเม็ด！”
YOU MAY ALSO LIKE
