ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3564 เทพขวางฆ่าเทพพระขวางฆ่าพระ - novel-lucky

ในไม่ช้า แวดวงในด้านการขนส่ง ก็ได้รับข่าวที่น่าตกใจเป็นอย่างมาก

กลุ่มโจรสลัดที่รู้จักกันในชื่อ “black shark” ได้ออกประกาศคำเตือนในที่สาธารณะ ไม่อนุญาตให้บริษัทขนส่งไหนดำเนินการร่วมมือกับกองกำลังติดอาวุธคุ้มกันกับสำนักว่านหลง ไม่อย่างนั้นใช้มาตรการแก้แค้นด้วยวิธีรุนแรง

ทันทีที่มีข่าวออกมา ความตกใจแรกสุดของอุตสาหกรรมการเดินเรือทั้งหมดคือ: คาดไม่ถึงว่า องค์กรทหารรับจ้างยิ่งใหญ่อย่างสำนักว่านหลง ก็เริ่มเข้ามาพัวพันกับกองกำลังติดอาวุธคุ้มกันแล้ว!

ยิ่งไปกว่า เมื่อได้ยินข่าวที่black sharkประกาศออกมา ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งสองฝ่ายก็มีความแค้นต่อกันแล้ว

สิบนาทีต่อมา สำนักว่านหลงก็ประกาศข้อความสั้นๆอย่างเป็นทางการ ประกาศเพียงแค่แปดคำง่ายๆ: “เทพขวางฆ่าเทพพระขวางฆ่าพระ!”

ทั้งด้านการขนส่งก็ตกตะลึง

องค์กรทหารรับจ้างมีส่วนเกี่ยวข้องกับกองกำลังติดอาวุธคุ้มกัน นับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์

ยิ่งไปกว่านั้น ชื่อเสียงของสำนักว่านหลงนั้นยิ่งใหญ่มากจริงๆ

กิจการด้านการขนส่งกับเจ้าของเรือและผู้ปฏิบัติงานด้านการเดินเรือ ก็แทบรอไม่ไหวอยากดูว่า ทั้งสองฝ่ายนี้ใครจะหัวเราะทีหลังดังกว่ากัน

และในเวลาเดียวกัน อยู่ในอาณาบริเวณของทะเลของอ่าวเอเดน เรือเจริญรุ่งกำลังวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ และขับมุ่งหน้าสู่ทะเลแดง

และทหารสำนักว่านหลงหลายนายบนเรือ ได้นำโจรสลัดทั้งหกคนที่ถูกยึดอาวุธ จับขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้ว

โจรสลัดทั้งหกไม่ได้ตระหนักถึงภัยพิบัติที่กำลังจะเกิดขึ้นในเวลานี้แม้แต่น้อย ในทางตรงกันข้าม ท่าทางของพวกเขากลับดูไม่พอใจ แต่ละคนบุ้ยปากเบิกตากว้าง ราวกับจะพุ่งไปต่อสู้กับสำนักว่านหลงได้ตลอดเวลา

หนึ่งคนในนั้นเอามือสองประสานบนศีรษะไปด้วย และพูดด้วยความเย่อหยิ่งเป็นอย่างมากไปด้วยว่า: “ถ้าหากพวกแกรู้ตัวแล้ว ก็ปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น พวกเราจะทำให้แกชดใช้กรรมอย่างสาสม! เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าไม่มีกองทัพเรือคุ้มกันมาจับพวกเรา แต่พวกเขาก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรพวกเรา!”

สิ่งที่โจรสลัดคนนี้พูด โดยพื้นฐานก็เป็นเรื่องจริง

อยู่ในอ่าวเดน สำหรับกองทัพเรือคุ้มกันเหล่านั้น โจรสลัดเป็นปัญหายุ่งยากเป็นอย่างมาก

อำนาจที่สิทธิ์สหประชาชาติมอบให้กับกองทัพเรือคุ้มกันคือการปกป้องกองคาราวาน ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วพวกเขาก็จะขับไล่โจรสลัด แต่ไม่ใช่กำจัดให้สิ้นซาก

ในนั้นก็มีเหตุผลที่น่ากระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก ถ้าหากโจมตีรุนแรงเกินไป โจรสลัดจะดำเนินการแก้แค้นเรือพาณิชย์ประเทศของตัวเอง ขนาดของกองทัพเรือคุ้มกันก็มีจำกัด และไม่สามารถปกป้องเรือพาณิชย์ทุกลำได้ทันเวลา

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าพวกเขาจับตัวโจรสลัด แล้วก็จะต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่น่าอับอายไม่มีอำนาจบังคับใช้กฎหมาย เนื่องจากไม่ว่าสำหรับประเทศไหนที่มุ่งหน้าไปคุ้มกันในอ่าวเอเดน เพราะว่าห่างไกลจากแผ่นดินใหญ่ ดังนั้นพวกเขาไม่มีอำนาจบังคับใช้กฎหมาย ต่อโจรสลัดอ่าวเอเดนได้

ดังนั้น ถ้าหากพวกเขาจับโจรสลัด ปฏิบัติการพื้นฐานคือหาเวลาเทียบท่าแล้วปล่อยตัวคน

ก็เป็นเพราะแบบนี้ โจรสลัดเหล่านี้จึงไม่หวาดกลัว ไม่กังวลว่าทหารของสำนักว่านหลงจะทำอะไรตัวเองได้ด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม พวกเขาประเมินความมุ่งมั่นของสำนักว่านหลงต่ำไป

เมื่อว่านพั่วจวินได้รับคำสั่งจากเย่เฉินให้ดำเนินการกองกำลังติดอาวุธคุ้มกัน ก็ได้ส่งต่อความต้องการของเย่เฉินถึงทุกคนแล้ว ในเมื่อเป็นกองกำลังติดอาวุธคุ้มกัน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องต่อสู้ให้มีชื่อเสียงและต่อสู้ให้มีสไตล์

ดังนั้น พวกเขาได้เตรียมการพร้อมทั้งหมดตั้งนานแล้ว และก็ได้เตรียมของขวัญพิเศษสำหรับโจรสลัดเหล่านี้อย่างรอบคอบ

หลังจากขับไล่โจรสลัดทั้งหกคนไปที่ดาดฟ้าแล้ว หัวหน้าหน่วยคุ้มกันของสำนักว่านหลงนี้ ก็พูดกับทั้งหกคนว่า: “ในเมื่อลูกพี่ของพวกแกไม่ยอมจ่ายเงินเพื่อไถ่ตัวพวกแก พวกเราอยู่ในจิตวิญญาณของมนุษยธรรม ก็จะปล่อยพวกแกลงบนพื้น หวังว่าพวกแกสามารถที่จะคิดทบทวนตัวเองจากวินาทีนี้เป็นต้นไปและกลับตัวเป็นคนดี!”

โจรสลัดคนนั้นที่ข่มขู่สำนักว่านหลงก่อนหน้านี้ ก็หัวเราะเสียงดังลั่นขึ้นมา และในปากก็พูดเยาะเย้ยว่า: “ฉันถือว่าพวกแกมีความสามารถมากเกินความคาดหมายอะไร ก็ยังต้องปล่อยพวกเราอย่างว่าง่ายไม่ใช่เหรอ?!”

หัวหน้าหน่วยของสำนักว่านหลงยิ้มเล็กน้อย และเอ่ยปากพูดว่า: “ไม่ปล่อยพวกแก หรือว่ายังจะเก็บพวกแกไว้กินอาหารบนเรือของพวกเราและดื่มน้ำจืดของพวกเราเหรอ? ฉันจะบอกแกนะ เสบียงของพวกเรา ต่อให้เอาให้หมากินก็ไม่ให้พวกแกกิน”