ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3594 เดินผ่านกันไป
อันที่จริง ในขณะนี้จีชิ่งถังยังไม่ได้ประกาศข่าวการร่วมเป็นเจ้าภาพการประมูลกับโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
นี่ก็คือความต้องการของเย่เฉิน
ไม่นานมานี้ โลกภายนอกคิดว่าตระกูลเย่ถูกสำนักว่านหลงกลืนกินไปแล้วครึ่งหนึ่ง และมีคนมากมายอยากจะปัดความเกี่ยวข้องที่ชัดเจนกับตระกูลเย่ ดังนั้นธุรกิจของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงหลายร้อยแห่งทั่วโลกจึงได้รับผลกระทบอย่างมาก
ในคราวนี้เย่เฉินวางแผนที่จะยืมกระแสการประมูลในครั้งนี้ จะฉีดหน้าคนรวยเหล่านั้นสักหน่อย เพื่อจะให้พวกเขาต้องเข้าพักอยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงก่อน จึงจะสามารถเข้าร่วมการประมูลได้
แต่อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้วางแผนที่จะประกาศข่าวออกไปในทันที เพราะหากสถานที่การประมูลถูกประกาศออกไปก่อนเวลา ก็ย่อมมีคนจำนวนมากที่คิดไม่ดี และจะมาที่สถานที่ประมูลล่วงหน้าอย่างแน่นอน
ดีไม่ดีอาจมีคนจับตามองยาอายุวัฒนะอยู่ และอยากจะทำอะไรอยู่ในสถานที่
ดังนั้น เย่เฉินวางแผนที่จะเก็บความลับนี้ไว้เปิดเผยในตอนสุดท้าย เพื่อให้คนรวยที่ลงทะเบียนเข้าร่วมในการประมูล หลังจากที่มาถึงเมืองจินหลิงแล้ว ฝ่ายจัดงานจีชิ่งถังจะเป็นฝ่ายออกหน้า และจัดให้พวกเขาไปเช็คอินที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงโดยตรง เมื่อถึงเวลานั้น ค่าห้องต่อคืนคือหนึ่งล้าน สิบล้าน หรือหนึ่งร้อยล้าน ตัวเองก็สามารถเสนอราคาได้ตามใจ
ไม่ว่าอย่างไร โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงจะปิดล่วงหน้า และผู้ที่ไม่ได้เข้ามาพัก จะไม่มีโอกาสเข้าร่วมการประมูล
ยิ่งไปกว่านั้น ในช่วงเวลานี้ เป็นเวลาที่เหมาะสมในการแอบเตรียมปรับปรุงห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง รวมทั้งงานรักษาความปลอดภัย เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างปลอดภัย
แต่สิ่งที่เย่เฉินไม่คาดคิดก็คือ ความตั้งใจของเขา กลับถูกผู้หญิงที่ไม่เคยพบเห็น รู้สึกผิดปกติขึ้นมา
เฟ่ยเข่อซินเป็นเช่นเดียวกับซูจือหยู ทุกคนต่างเป็นชนชั้นสูงที่ได้รับการปลูกฝังมาอย่างดีจากตระกูลใหญ่ แต่ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ เฟ่ยเข่อซินเริ่มฝึกปฏิบัติเมื่อตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นวัยรุ่น และส่วนซูจือหยูก่อนที่จะถูกเย่เฉินผลักให้เข้าตำแหน่งหัวหน้าตระกูลซูสูงสุด เธอก็ยังเป็นนักเรียนมาโดยตลอด และแม้กระทั่งยังวางแผนที่จะไปศึกษาต่อในสหรัฐอเมริกาอีกด้วย
ดังนั้น แม้ว่าอายุของทั้งสองจะไม่แตกต่างกันมาก และสภาพแวดล้อมที่เติบโตมาก็แตกต่างกันไม่มาก แต่ในแง่ของสไตล์และความชำนาญในการทำงาน เฟ่ยเข่อซินก็แข็งแกร่งกว่าซูจือหยูอย่างมาก
เมื่อเธอตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติกับโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เธอก็คาดเดาทันทีในใจว่า ต้องมีบางอย่างเชื่อมโยงระหว่างโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงและจีชิ่งถังอย่างแน่นอน
เธอมั่นใจถึงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ เชื่อว่าโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเป็นสถานที่จริงสำหรับการประมูลยาอายุวัฒนะ
ดังนั้น เธอจึงขอให้เฉินอ่งซานจองห้องพักที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงทันที จากนั้นคนทั้งกลุ่มก็ถูกทีมรับส่ง และตรงไปยังโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
ในเวลานี้ ธุรกิจของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงยังค่อนข้างซบเซา
แม้ว่าอาคารสำนักงานจะปิดให้บริการโดยสมบูรณ์ แต่อัตราการเข้าพักของห้องพักอีกครึ่งที่เหลือนั้นก็อยู่ที่ประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์แล้วเท่านั้น
สำหรับโรงแรมที่มีอัตราการเข้าพักมากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์เกือบตลอดเวลาในปีที่แล้ว มันค่อนข้างที่จะเงียบเหงามากกว่าช่วงตรุษจีนเสียอีก
ในล็อบบี้ของโรงแรม จำนวนของพนักงานบริการ มากกว่าจำนวนแขกด้วยซ้ำ
เมื่อเฟ่ยเข่อซินก้าวเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรม เธอก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าธุรกิจของโรงแรมระดับห้าดาวแห่งหนึ่งจะเงียบเหงาได้ขนาดนี้
ในขณะที่เธอยืนอยู่กลางล็อบบี้ที่ว่างเปล่า มองไปรอบๆ และเกิดความสงสัยอยู่ในใจ มีชายสองคนเดินผ่านเธอไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเดินผ่านเธอไป เธอได้ยินแต่ชายหนุ่มคนนั้นพูดว่า “รีบส่งตัวคนพวกนั้นทั้งหมด ไปที่หงห้า ส่วนคนที่ทำวิจัย อย่าพึ่งไปสนใจเขา ปล่อยให้เขาศึกษาไปอย่างช้าๆ”
ชายอายุที่มากกว่าพยักหน้า และพูดว่า “ได้ครับท่านอาจารย์เย่”
ทันทีหลังจากนั้น ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าอาจารย์เย่ก็ถามอีกครั้งว่า “ซ่งหวั่นถิงมาถึงหรือยัง?”
ชายที่มีอายุมากกว่ารีบพูดว่า “คุณซ่งมาถึงแล้ว”
ในขณะที่พูด ชายทั้งสองก็ได้เดินออกจากข้างๆ ของเฟ่ยเข่อซินไปอย่างรวดเร็ว
YOU MAY ALSO LIKE
