ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3747
พ่อบ้านพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า “เนื่องจากราชวงศ์ยุโรปเหนือได้เผยแพร่เวชระเบียนของอดีตราชินีชราแล้ว เกรงว่าสังคมชั้นสูงในยุโรปจะมีความปรารถนาต่อยาอายุวัฒนะเป็นอย่างมาก การประมูลวันมะรืนนี้อาจจะมีการแข่งขันสูงมาก”
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ไอสองสามครั้งแล้วกล่าวเบา ๆ ว่า “ผมไม่สามารถสนใจได้มากขนาดนั้นแล้ว การผ่าตัดตัดปอดไปสองครั้ง ทำให้สมรรถภาพทางกายของผมลดลงอย่างรวดเร็ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผมคงมีชีวิตอยู่ไม่เกินห้าปี ดังนั้นคราวนี้ผมจะต้องประมูลยาอายุวัฒนะให้ได้!”
หลังจากนั้น เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์กล่าวต่อไปว่า “แผนของผู้จัดงานในคราวนี้เจ้าเล่ห์มาก พวกเขาแบ่งยายาอายุวัฒนะออกเป็นสี่ส่วน ประมูลยายาอายุวัฒนะทั้งสี่ส่วนก่อน และผู้ที่ชนะการประมูลต้องกินยา ณ.จุดประมูลทันที เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะมีโอกาสได้เห็นผลของยาอายุวัฒนะอย่างแท้จริงด้วยตาตนเอง หากหนึ่งในสี่ของยาอายุวัฒนะสามารถเห็นผลได้ชัดเจน งั้นผมก็สามารถประมูลยาอายุวัฒนะทั้งเม็ดที่ประมูลตอนสุดท้ายได้อย่างมั่นใจ!”
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งปอดระยะเริ่มต้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน แพทย์ได้ทำการผ่าตัดเอากลีบหนึ่งในห้ากลีบของเขาออกไปแล้ว
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือสองปีต่อมา เขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเนื้องอกในปอดอีกครั้ง ดังนั้นภายใต้คำแนะนำของแพทย์ เขาจึงทำการผ่าตัดตัดเป็นครั้งที่สอง
ตอนนี้ แม้ว่าเนื้องอกในร่างกายของเขาจะถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว แต่เขาสูญเสียปอดไปสองแผ่น ซึ่งสมรรถภาพทางกายของเขาลงไปมาก
นอกจากนี้ เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ยังกังวลว่าเซลล์มะเร็งจะกลับมาอีก เพราะเคยมีอาการกำเริบแล้วหนึ่งครั้ง หากอาการกำเริบอีก เขาอาจไม่สามารถใช้วิธีการผ่าตัดได้อีกต่อไป และเลือกได้เฉพาะรักษาแบบประคับประคอง ถ้าเป็นเช่นนั้น อายุขัยของเขาจะลดลงไปมาก
คราวนี้เขาก็ต้องประมูลยาอายุวัฒนะให้ได้
และขณะนี้ กริ่งประตูดังขึ้น
พ่อบ้านของเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ลุกขึ้นทันที เดินไปที่ประตู แล้วเปิดตาแมวมองคนที่มา
ขณะนี้ มีผู้ชายสองคนยืนอยู่นอกประตู คนหนึ่งสูงและอีกคนหนึ่งเตี้ย
คนสูงคือเย่เฉินและคนที่เตี้ยคือจางเอ้อเหมา
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินไม่ได้สวมชุดพนักงานเสิร์ฟ พ่อบ้านจึงถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเป็นใคร?”
เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมเป็นผู้อำนวยการฝ่ายธุรกิจของผู้จัดงานประมูล ผมมีเรื่องบางอย่างต้องคุยกับคุณอาร์โนลต์”
พ่อบ้านถามด้วยความสงสัยว่า “คุณพิสูจน์ได้อย่างไรว่าคุณเป็นพนักงาน คุณมีเอกสารที่เกี่ยวข้องหรือไม่?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ตอนที่พวกคุณมาถึงที่นี่ต้องเคยเห็นแล้ว ตอนนี้โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงอยู่ภายใต้กฎอัยการศึก ถ้าไม่ใช่เจ้าหน้าที่ภายในก็จะไม่สามารถเข้ามาได้ ผมบอกตามตรงว่าที่ผมมาคราวนี้เป็นตัวแทนของเจ้านาย มีเรื่องสำคัญมากที่ต้องสื่อสารกับคุณอาร์โนลต์ล่วงหน้า มิเช่นนั้นจะส่งผลกระทบต่อการร่วมงานประมูลของคุณอาร์โนลต์ในวันมะรืนนี้”
เมื่อพ่อบ้านได้ยินเย่เฉินกล่าวเช่นนี้ ความระแวงที่อยู่ในใจของเขาก็สลายไปมาก
ตอนที่พวกเขามาถึงที่นี่นั้น เห็นงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรม ทำการตรวจสอบกระเป๋าเดินทางของแขกทุกคนที่เข้ามาเช็คอิน ตรวจความปลอดภัยและลงทะเบียนครบชุด เข้มงวดมากเป็นพิเศษ ถ้าไม่ใช่พนักงาน คงจะไม่สามารถเข้ามาที่นี่ได้
ดังนั้น เขาจึงเปิดประตู พาทั้งสองเข้ามา ขณะเดียวกันก็แนะนำให้เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ที่อยู่บนโซฟา “คุณผู้ชาย สองคนนี้เป็นพนักงานของบริษัทประมูล พวกเขาบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ”
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์พยักหน้าเบา ๆ เมื่อเห็นเย่เฉินและจางเอ้อเหมา คนหนึ่งเงยหน้าขึ้นและท่าทางเคร่งขรึม ขณะที่อีกคนค่อนข้างประหม่า ดังนั้นเขาเดาว่าเย่เฉินที่รูปร่างสูงกว่าจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบแน่นอน
ดังนั้น เขาจึงมองไปที่เย่เฉินและกล่าวว่า “คุณผู้ชาย คุณมีธุระอะไรก็พูดออกมาตามตรงเถอะ”