ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3765 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

อีกฝ่ายกระเดาะปากและกล่าวว่า “ต้าหลง ไม่ใช่ว่าผมไม่ช่วยคุณน่ะ แต่ผมช่วยคุณไม่ได้จริง ๆ……..”

หลังจากนั้น อีกฝ่ายกล่าวต่อไปว่า “เงินของคุณถูกโอนไปยังบัญชีของตัวแทนจำหน่ายรถของพวกเราแล้ว และคุณเพิ่งเซ็นสัญญาผ่านคลิปวิดีโอ และผมได้ส่งต่อคลิปวิดีโอของคุณให้เจ้านายแล้ว และเจ้านายรวมบันทึกการโอนเงินของคุณ ถึงตกลงเก็บรถคันนี้ไว้ให้คุณ ถ้าตอนนี้คุณต้องการคืนรถ มันจะถือเป็นการผิดสัญญา และถ้าคุณผิดสัญญาตามเนื้อหาของสัญญา เงินหนึ่งแสนหยวนนี้จะไม่เกี่ยวอะไรกับคุณแล้ว”

เมื่อหวางต้าหลงได้ยินประโยคนี้ เขาก็ร้องไห้ออกมาทันที

เขาสะอึกสะอื้นและกล่าวว่า “เสี่ยวลิ่ว คุณต้องช่วยผมนะ……ตอนนี้ไม่เพียงแต่ผมเสียค่าคอมมิชชั่นไปสามแสน ผมยังตกงานอีกด้วย ต่อไปการกินการอยู่ก็มีปัญหา! และเงินเก็บทั้งหมดของผมก็ให้คุณไปแล้ว ถ้าไม่สามารถนำเงินส่วนนี้คืนมาได้ ผมจะกลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว…… ”

อีกฝ่ายกล่าวด้วยความอึดอัดว่า “ผมเข้าใจในสิ่งที่คุณพูด แต่ผมช่วยคุณไม่ได้จริง ๆ……ก่อนที่คุณจะซื้อ ผมได้ถามซ้ำ ๆ แล้วว่าคุณแน่ใจไหมว่าคุณจะได้เงินค่าคอมมิชชั่นนั้นจริง ๆ ก็เพราะผมกลัวว่ามันจะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ ตอนนี้เป็นไงล่ะ ยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็ผิดสัญญาแล้ว……..”

หวางต้าหลงกล่าวคร่ำครวญว่า “เสี่ยวลิ่ว โปรดช่วยผมขอร้องเจ้านายของคุณหน่อย ขอได้โปรดเข้าใจแล้วคืนเงินหนึ่งแสนหยวนให้ผมด้วย… ผมก็ไม่ได้ทำให้เขาเสียเวลาไปมากเท่าใด อย่างที่คุณพูดมันยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ”

อีกฝ่ายเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ต้าหลง ผมจะบอกตามตรง เจ้านายของผมชอบหาเงินด้วยวิธีนี้มากที่สุด เมื่อไหร่ก็ตามที่แขกอย่างคุณมาวางเงินมัดจำไว้แล้ว เขาแทบอยากจะจุดธูปไหว้พระ เพื่อขอให้ครอบครัวคุณเกิดเรื่องอะไรบางอย่าง หลังจากนั้นทำได้เพียงผิดสัญญา เมื่อเป็นเช่นนี้เขาก็จะได้เงินผิดสัญญานี้โดยเปล่า ๆ”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ อีกฝ่ายลดเสียงลงแล้วกล่าวอย่างระมัดระวังว่า “เดิมทีเขาเป็นคนที่ละโมบและโหดเหี้ยม เขาชอบหากำไรจากคนที่ไม่มีเงินแต่ชอบทำหน้าใหญ่ใจโต การที่เขาได้พบคนอย่างพวกคุณนั้นเหมือนกับพบเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่ง แล้วเขาจะเห็นใจคุณได้อย่างไร”

หวางต้าหลงราวกับตกลงไปในอุโมงค์เก็บน้ำแข็ง และเขาถามอย่างเสียสติดว่า “แล้วผมควรทำอย่างไร เสี่ยวลิ่ว…..คุณสอนผมสิ… ตอนนี้ผมจนตรอกจริง ๆ…… ”

อีกฝ่ายลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “ต้าหลง ทำไมคุณไม่หาวิธีหารวบรวมเงินล่ะ พยายามรับรถไปก่อนสิ้นเดือน เพราะปอร์เช่ 718 รุ่นนี้เป็นที่นิยมมาก ดังนั้นอัตราการคงอยู่นั้นสูงมาก คุณเอารถออกไปก่อนแล้วค่อยเอาไปขาย อย่างมากที่สุดคุณจะขาดทุนแค่หนึ่งหรือสองหมื่นเท่านั้น”

“จริงเหรอ?!” เมื่อหวางต้าหลงได้ยินประโยคนี้ แววตาสิ้นหวังของเขาเป็นประกายขึ้นมา เขาจึงถามว่า “เพียงแค่ขาดทุนหนึ่งหรือสองหมื่นก็สามารถขายรถได้หรือ?”

อีกฝ่ายกล่าวอย่างมั่นใจ “แน่นอน! พูดทีละก้าว ถ้ามันขายยากจริง ๆ คุณสามารถลดราคาลงไปอีกนิดหน่อย อาจจะขาดทุนสองถึงสามหมื่น แต่ยังดีกว่าขาดทุนหนึ่งแสนใช่ไหม?!”

หวางต้าหลงกล่าวด้วยความกังวลว่า “ถ้าจะเอารถออกมาอย่างน้อยต้องมีเงินสองแสนสองหมื่น? ผมไม่มีที่ยืมเงินมากมายขนาดนั้นหรอก!”

อีกฝ่ายครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “ถ้าคุณหาเงินไม่ได้จริง ๆ ผมแนะนำพี่ใหญ่คนหนึ่งที่ออกเงินกู้โดยเฉพาะ เขามีเงินทุนเยอะ ถ้าคุณต้องการ ดอกเบี้ยพันล่ะห้าต่อวัน อย่างต่ำสิบวัน เพราะอย่างไรเสียการที่คุณกู้เงินก็เพื่อนำรถออกมาเท่านั้น เมื่อได้เงินแล้วก็รีบไปรับรถออกมา แล้วรีบนำรถไปขาย หลังจากนั้นก็รีบคืนเงินให้เขา”

หวางต้าหลงรีบถาม “เสี่ยวลิ่ว อย่างต่ำสิบวันหมายความว่าอย่างไร?”