ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3778
หลังจากนั้น เฟ่ยเข่อซินเจตนาถามว่า “คุณเย่ คุณเป็นคนจัดงานประมูลนี้หรือ?”
“ไม่ใช่” เย่เฉินกล่าวว่า “ผมจะมีปัญญาจัดงานประมูลได้อย่างไร? ผมแค่รู้จักผู้จัดงานประมูล และสัญญาว่าจะช่วยเหลือพวกเขาเล็กน้อย ดังนั้นพวกเขาถึงได้มอบบัตรวีไอพีให้ผม”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวอีกว่า “คุณจาน การประมูลจะเริ่มอย่างเป็นทางการเวลายี่สิบนาฬิกาของวันมะรืนนี้ คุณมาถึงประตูโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงเวลาสิบเก้านาฬิกา แล้วผมจะไปรับคุณเข้าสู่สถานที่จัดงาน”
“โอเค!” เฟ่ยเข่อซินตกลงและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเย่ แล้วเจอกันวันมะรืนค่ะ!”
เย่เฉินกล่าวว่า “โอเค เจอกันวันมะรืน”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวอีกว่า “คุณจาน อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร โดยเฉพาะชูหรัน”
เฟ่ยเข่อซินได้ยินเรื่องนี้ เธอไม่ได้รู้สึกแปลกใจ
เพราะเธอรู้มานานแล้วว่าเย่เฉินเป็นคนที่ถ่อมตนมาก โดยเฉพาะกับคนในครอบครัว เขาซ่อนตัวได้ลึกมาก ซึ่งเซียวชูหรันรู้จักเขาน้อยกว่าตนเองเสียอีก
ดังนั้น เธอจึงตกลงอย่างง่ายดายและกล่าวว่า “คุณเย่ วางใจเถอะ ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ใครทราบ”
“ดีมาก” เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณจาน งั้นเจอกันวันมะรืน ผมไม่รบกวนคุณแล้ว ลาก่อน”
“ค่ะ คุณเย่ ลาก่อน”
หลังจากวางสาย เฟ่ยเข่อซินรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เธอถือโทรศัพท์ไว้และตะโกนด้วยความตื่นเต้นไปหลายครั้ง เสียงตะโกนยังทำให้เฉินอิ่งซานที่อยู่ห้องข้าง ๆ รู้สึกตื่นตระหนก
เฉินอิ่งซานรูดประตูห้องด้วยการ์ด แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อเห็นเฟ่ยเข่อซินเต้นรำด้วยความตื่นเต้นขณะยืนเปลือยกายอยู่ในอ่างอาบน้ำ เธอตะลึงและถามด้วยความสงสัย “คุณหนู คุณเป็นอะไร…..”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ซานซาน เมื่อสักครู่เย่เฉินโทรมาหาฉันแล้ว!”
“แค่โทรศัพท์มาแล้วจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น……” เฉินอิ่งซานถามด้วยความอึดอัดว่า “คุณหนู ไม่ใช่ว่าคุณชอบเย่เฉินเข้าแล้วน่ะ……”
เฟ่ยเข่อซินรีบกล่าว “อย่าพูดเหลวไหล! การที่ฉันตื่นเต้นนั้นไม่ใช่เพราะว่าเขาโทรมาหาฉัน แต่เพราะเขาโทรมาและเชิญฉันไปร่วมงานประมูลยาอายุวัฒนะ! และฉันก็เข้าร่วมในฐานะแขกวีไอพี!”
“ห๊ะ?!” เฉินอิ่งซานถามด้วยความตกใจ “เย่…..เย่เฉินปิดบังตัวตนมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ? ทำไมเขาถึงเชิญคุณเข้าร่วมงานประมูลอย่างง่ายดายเช่นนี้!”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เขาไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาแค่บอกว่ามีบัตรเชิญวีไอพี เขาไม่ได้บอกว่าตนเองเป็นคนจัดงานประมูล และไม่ได้บอกว่ายาอายุวัฒนะนั้นเป็นของตนเอง”
เฉินอิ่งซานพยักหน้าเบา ๆ และถามว่า “คุณหนู ทำไมเย่เฉินถึงได้เชิญคุณเข้าร่วมงานประมูล?”
เฟ่ยเข่อซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “เขาอาจต้องการตอบแทนน้ำใจแทนเซียวชูหรัน! ฉันช่วยเซียวชูหรันให้ได้โควตาของ Master class และให้โอกาสเซียวชูหรันติดต่อกับนักออกแบบตกแต่งภายในชั้นนำของโลก และโอกาสที่ดีในการเป็นนักออกแบบชื่อดัง คราวนี้เย่เฉินคงจะต้องการตอบแทนฉันอย่างแน่นอน”
เฉินอิ่งซานไม่ได้สงสัยอะไร แต่กล่าวด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณหนู คุณคิดว่าเขาต้องการใช้บัตรเชิญวีไอพีใบนี้ เพื่อตอบแทนหนี้บุญคุณทั้งหมดของคุณหรือเปล่า? ถ้าเป็นเช่นนั้น แล้วคุณไปร่วมงานประมูล คุณจะเป็นฝ่ายที่ขาดทุนน่ะ?”
“คงไม่ใช่” เฟ่ยเข่อซินส่ายศีรษะแล้วกล่าวว่า “ฟังจากน้ำเสียงของเย่เฉินแล้ว ลักษณะที่เขาเชิญฉันเข้าร่วมงานรประมูลกับเชิญฉันไปดูหนังนั้นไม่แตกต่างกัน และเขาจะไม่ใช้วิธีนี้ตอบแทนฉันอย่างแน่นอน”
เฉินอิ่งซานรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยและกล่าวว่า “เช่นนี้ค่อยยังชั่ว……ไม่เพียงแต่คุณสามารถเห็นงานประมูลครั้งนี้ด้วยตาตนเอง แต่คุณยังสามารถหาโอกาสที่ดีสำหรับตนเอง ถ้าคุณท่านไม่สามารถประมูลยาอายุวัฒนะได้ หลังจากงานประมูลจบลงแล้ว คุณสามารถบอกเขาว่าตนเองได้เห็นผลลัพธ์ที่มหัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะ และดูว่าเป็นไปได้ไหมที่เขาจะขายยาอายุวัฒนะให้คุณเป็นการส่วนตัว!”