ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3800
ประสิทธิภาพของยาอายุวัฒนะไม่เคยทำให้ผู้ใช้ผิดหวังมาก่อน
มหาเศรษฐีคนนั้นเพิ่งจะนำหนึ่งในสี่ของเม็ดยาอายุวัฒนะใส่เข้าไปในปาก รู้สึกว่าเม็ดยากลายเป็นกระแสไออุ่น เข้าสู่ช่องท้องทันที
หลังจากนั้น ความร้อนนี้ไหลออกจากช่องท้องไปทั่วทั้งร่างกายทันที
จากนั้นเขารู้สึกมหัศจรรย์ที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต ราวกับว่าทั้งตัวถูกอาบด้วยแสงของพระเจ้า ทุกส่วนของร่างกายรู้สึกสบายมาก
จากนั้น จู่ ๆ เขาก็รู้สึกถึงประสาทสัมผัสทั้งห้า ดูเหมือนว่าจะอยู่ในสถานะสโลว์โมชั่น
นี่เป็นเพราะ รัศมีการสั่นสะเทือนของร่างกายเขา ในพริบตาเดียว ก็ค่อยๆลดช้าลงอย่างรวดเร็ว
และเขาเคยชินกับการสั่นอย่างรุนแรงของร่างกายของเขาโดยที่ไม่สามารถควบคุมได้ เมื่อความเร็วในการสั่นสะท้านของร่างกาย จู่ๆก็ช้าลงอย่างฉับพลัน เขาไม่ตอบสนองเลย
นอกจากนี้ ทุกสิ่งรอบตัวเขา ทุกคนรอบตัวเขา แทบจะยืนนิ่งไม่ไหวติง ดังนั้นเขายิ่งหาข้อเปรียบเทียบที่เหมาะสมไม่ได้เลย เพื่อมาตัดสินว่าความเร็วในการสั่นไหวของตัวเอง สรุปแล้วเป็นเพราะมันช้าลงๆจริงๆ หรือความรู้สึกช้ากันแน่
ไม่ได้มีเพียงเขาที่ไม่เข้าใจ คนอื่นๆก็ไม่เข้าใจเช่นกัน
พวกเขาเห็นชายชราอยู่บนเวที ความเร็วของการสั่นสะท้านช้าลงอย่างมากในทันที แต่พวกเขาไม่มีการเปรียบเทียบกับสิ่งอื่นใด ดังนั้นทันใดนั้นไม่รู้ว่าตัวเองตาลายกันหรือเปล่า
แต่ สิ่งที่พวกเขาต่างกับคนแก่ก็คือ พวกเขาเพียงแค่ยังไม่ได้สติในทันที แต่เมื่อได้สติกลับมาแล้ว ก็หาอะไรในร่างกายของตัวเองมาเปรียบเทียบดู
มีการตอบสนองอย่างรวดเร็ว ก่อนอื่นยื่นมือตัวเองออกไป ทั้งสิบนิ้วกำหมัดจากนั้นเปิดฝ่ามือ ด้วยการทำให้แน่ใจถึงความเร็วของนิ้วมือที่หุบลงและเปิดออก ใช้วิธีนี้เพื่อตรวจสอบว่าดวงตาของตัวเองมองเห็นสิ่งต่างๆ ช้าลงหรือไม่
ดังนั้น นี่ก็สามารถยืนยันได้ว่า การสั่นสะเทือนของชายชราบนเวทีนั้นได้ผลดีขึ้นมากจริงๆ
ตอนที่พวกเขาต้องการมองให้ชัดเจนอีกครั้ง จึงสะดุ้งตกใจกับการค้นพบที่ยอดเยี่ยม ชายชราคนนั้นไม่สั่นแล้ว……
ในตอนนี้ ในที่ประมูลมีคนตะโกนเสียงดังว่า: “คุณพระ! รีบมาดูเร็ว! หมอนั่นไม่สั่นสะท้านเลยสักนิด!”
ทุกคนมองดูอีกครั้ง เดิมทีชายชราเพียงคนเดียวที่เคลื่อนไหวอยู่ทั้งในงาน ตอนนี้ได้หยุดนิ่งลงแล้ว!
ชายชราผิวดำที่สั่นสะท้านจนเป็นภาพติดตา ตอนนี้ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ ราวกับเป็นหุ่นขี้ผึ้งยังไงอย่างงั้น ไม่ขยับเลยสักนิด
ในตอนนี้มหาเศรษฐีผิวดำคนนั้นเห็นท่าทางของผู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีไม่น้อย สุดท้ายรู้สึกตัวว่า ไม่ใช่ว่าเวลาหยุดนิ่ง และไม่ใช่ว่าประสาทสัมผัสของตัวเองช้าลง แต่ตัวเองหยุดสั่นแล้วจริงๆ!
ในตอนนี้ เขาลองยกมือตัวเองขึ้น ไปจับจมูกของตัวเอง
ก่อนหน้านี้ การเคลื่อนไหวที่ง่ายที่สุดนี้ สำหรับเขาแล้วมันยากมากที่สุดเลยล่ะ
เพราะว่า โรคพาร์กินสันขั้นรุนแรง ทำให้นิ้วมือ ข้อมือ แขน จนกระทั่งทั่วทั้งร่างกายสั่นไม่หยุด เขาจะยกมือขึ้นมาก็ยากลำบากอย่างมาก เอามือไปแตะจมูกอย่างแม่นยำก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
ค่ำคืนที่นับไม่ถ้วน ที่เขาจมอยู่ในความฝันของตัวเอง มีความสุขไม่อยากตื่นขึ้นมา และความฝันอันแสนหวานเหล่านั้น ส่วนมากก็คือเขาสามารถแตะจมูกตัวเองได้สำเร็จ ความสุขสำหรับเขาแล้ว ก็ง่ายแค่นี้เอง แต่กลับยากมากเช่นนี้
แต่ว่า เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝัน ว่ายาอายุวัฒนะที่ตัวเองเพิ่งกินเข้าไป ยังไม่ถึงครึ่งนาที ไม่เพียงแค่ทั้งร่างกายที่หยุดสั่นเท่านั้น แม้กระทั่งความรู้สึกของความแข็งแกร่งของร่างกายก็ได้รับการฟื้นฟูอย่างมาก
เขายกแขนขึ้นอย่างสบายๆ แทบไม่มีการเอียงเอนแต่อย่างใดเลย ก็แตะจมูกของตัวเองได้แล้ว
ในตอนนั้น ต่อมน้ำตาของเขาดูเหมือนว่าจะสูญเสียการควบคุม น้ำตาเม็ดใหญ่หลั่งไหลออกมาทีละหยดอย่างไม่หยุด
ความรู้สึกเช่นนี้ สำหรับเขาแล้ว ก็เหมือนได้เกิดใหม่
เขาตื่นเต้นถึงขีดสุด ทันใดนั้นก็กระโดดอยู่ที่เดิมทันใด ขณะที่เขากระแทกพื้นอย่างรุนแรง เขารู้สึกเหมือนได้ระบายออกมา และคำรามเสียงดังว่า: “โรคพาร์กินสัน! แกทรมานฉันเหมือนปีศาจมานาน ในที่สุดวันนี้ฉันก็เอาชนะแกได้แล้ว!!!”
พูดจบ เขาสะดุ้งเล็กน้อย และพูดว่า: “ฉันรู้สึกราวกับว่าสภาพร่างกายของฉันดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน ก่อนที่ฉันป่วย……นี่……นี่มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว!”
ผู้ป่วยพาร์กินสันชนิดรุนแรงซึ่งได้รับการพยุงและเดินหลายสิบเมตรในเจ็ดหรือแปดนาที ตอนนี้ไม่ใช่แค่อาการหายทั้งหมด แต่ถึงกับกระโดดโลดเต้น ตะโกนดังลั่น แถมยังพูดไม่ติดอ่างเหมือนเดิม นี่มันเหมือนกับภาพลวงตาอย่างน่าเหลือเชื่อ!
YOU MAY ALSO LIKE
