ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3805
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “ประธานหลี่ ผมได้จัดการประมูลขนาดใหญ่ขนาดนี้ และนำผู้เล่นระดับไฮเอนด์มามากมายมาที่นี่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการรับรองความเป็นธรรมของเกม หากไม่สามารถรับประกันความเป็นธรรมได้ เกมนี้จะยังคงเล่นต่อไปในอนาคตได้อย่างไร?”
“แต่ผม…” หลี่ไท่หลายเอ่ยปากอยากจะอธิบายอะไรเพิ่มเติม
เย่เฉินเหยียดมือออกในเวลานี้ และขัดจังหวะเขาว่า “ประธานหลี่ ทุกคนต่างเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว หากคุณแหกกฎ ก็ต้องรับผลของการแหกกฎ”
แม้ว่าหลี่ไท่หลายจะไม่เต็มใจสักแค่ไหน แต่เขาก็รู้ดีว่า ตัวเองอยู่ต่อหน้าเย่เฉิน ไม่มีสิทธิ์ต่อรองใดๆ เลย
ยังไม่ต้องพูดถึงสถานะและความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเย่เฉิน พูดถึงหลังการประมูลครั้งนี้เพียงอย่างเดียว เย่เฉินก็สามารถทำเงินได้หลายร้อยหรือหลายร้อยพันล้านเหรียญ ซึ่งเกินความสามารถของเขาไปมาก แล้วเขาจะมีสิทธิ์อะไรพูดกับเขาอีกต่อไปล่ะ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความสิ้นหวัง และกล่าวด้วยความเคารพว่า “อาจารย์เย่ ท่านพูดถูก ความผิดหนักหนา มันก็เป็นความผิดของผมเอง ความผิดของผม ผมจะแบกรับไว้เอง”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ และถามเขาว่า “วันนี้ใครมาเป็นเพื่อนคุณเหรอ? ทำไมไม่เห็นผู้ติดตามของคุณเลย”
“ใช่…” หลี่ไท่หลายรีบพูดว่า “ในครั้งนี้ผมไม่ได้พาผู้ติดตามมาด้วย”
เย่เฉินถามเขาว่า “ทำไมคุณไม่พาจ้าวเห้ามาด้วย?”
จ้าวเห้า เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเย่เฉินในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ก่อนหน้านี้เย่เฉินแนะนำให้เขารู้จักกับหลี่ไท่หลาย หลี่ไท่หลายก็ให้หน้าเขาจริงๆ และให้จ้าวเห้าเป็นคนขับรถและผู้ช่วยของเขา และค่าจ้างประจำปีคือสองล้าน ทำให้จ้าวเห้ามีชีวิตที่มั่นคงโดยตรง และก็ได้บรรลุถึงการก้าวกระโดดของชั้นระดับ
หลี่ไท่หลายได้ยินเย่เฉินถามถึงจ้าวเห้า และพูดอย่างละอายยิ่งกว่านั้นว่า “เรียนอาจารย์เย่….. เดิมทีผมก็อยากจะพาจ้าวเห้ามาด้วยเช่นกัน แต่ในช่วงเวลานี้ มีคนมากมายในเมืองไห่ตั้งคำถามอยากจะรู้ว่าเพราะเหตุใด ทำไมจู่ๆ ผมถึงดูอ่อนกว่าวัยมากมายก่อนหน้านี้ ผมไม่อยากจะให้กลุ่มคนในเมืองไห่รู้ความลับนี้จริงๆ ดังนั้นด้วยความระมัดระวัง ผมก็เลยไม่ได้พาเสี่ยวจ้าวมาด้วย……..”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลี่ไท่หลายก็ถอนหายใจยาวๆ และหัวเราะเยาะตัวเองว่า “ผมยังโลกโลกแคบเกินไป…….. แคบเกินไป…….”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และเอ่ยปากกล่าวว่า “ประธานหลี่ ด้วยสภาพร่างกายในปัจจุบันของคุณ โดยพื้นฐานแล้วคุณจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไปอีกห้าสิบปีมันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย ดังนั้นในเรื่องของยาอายุวัฒนะคุณก็ปล่อยวางไปก่อน และมุ่งเน้นไปที่อาชีพการงานของคุณ ทำเงินให้มาก และทำความดีให้มากกว่านี้ ต่อไปแม้ว่าคุณจะไม่สามารถเข้าร่วมการประมูลยาอายุวัฒนะได้ แต่ก็ยังมีวิธีอื่นที่จะได้ยาอายุวัฒนะแน่นอน”
เมื่อหลี่ไท่หลายคำพูดนี้ เขาก็ถามอย่างตื่นเต้นว่า “อาจารย์เย่ คำพูดนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่?!”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า “เมืองจินหลิงเลี้ยงดูผมมาเกือบยี่สิบปีแล้ว ตอนนี้ผมพอจะมีกำลังเล็กน้อย และก็อยากจะมีส่วนร่วมในการพัฒนากับเมืองโบราณแห่งนี้บ้าง ต่อไปผมจะพัฒนาโครงการระดับไฮเอนด์มากมายอยู่ในเมืองจินหลิง เพื่อส่งเสริมการพัฒนาเศรษฐกิจและสร้างชื่อเสียงของเมืองจินหลิงไปถึงทั่วทั้งประเทศจนกระทั่งไปถึงทั่วโลก ในบรรดาโครงการพัฒนามากมายที่ได้บรรลุแล้ว มีอยู่หนึ่งโครงการอสังหาริมทรัพย์เพื่อการดูแลสุขภาพระดับไฮเอนด์ หากคุณสามารถเข้าร่วมได้ คุณก็จะมีโอกาสได้รับยาอายุวัฒนะด้วย”
หลี่ไท่หลายพูดอย่างตื่นเต้นว่า “อาจารย์เย่ ผมยินดีที่จะเข้าร่วม! โปรดให้โอกาสผมสักครั้ง เมื่อถึงเวลานั้นผมจะย้ายธุรกิจของผมทั้งหมดมาที่เมืองจินหลิง จ่ายภาษีให้เมืองจินหลิงในทุกปี เสริมสร้างตำแหน่งอาชีพการงานให้กับเมืองจินหลิง และก็เพิ่มสิ่งปลูกสร้างให้กับเมืองจินหลิง!”
เย่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ถ้าคุณมีความคิดนี้ ผมก็ยินดีต้อนรับโดยธรรมชาติ เมื่อถึงเวลา โครงการเหล่านี้จะได้รับการพัฒนาโดยตี้เหากรุ๊ป คุณสามารถให้ความสนใจไว้ให้มากขึ้น”
ดวงตาของหลี่ไท่หลายเป็นสีแดง และเขาสำลักพูดว่า “ขอบคุณ ท่านอาจารย์เย่! ขอบคุณ ท่านอาจารย์เย่!”
YOU MAY ALSO LIKE
