ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3839 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เมื่อเห็นว่าเฟ่ยเข่อซินและล่ายชิงหวาต่างก็มีสีหน้าอ้อนวอน เย่เฉินไม่ได้พูดอะไรอีก และหยิบยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดที่เขาเตรียมไว้มานานแล้ว ออกจากกระเป๋า

ทันทีที่เขาหยิบยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดออกมา เฟ่ยเข่อซินก็หลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้นทันที

โดยทั่วไปแล้วเม็ดยาจะมีรูปร่างเหมือนกัน เธอคิดว่าที่เย่เฉินเอาออกมาคือยาอายุวัฒนะที่คุณปู่นึกถึงทั้งวันทั้งคืน

เมื่อย้อนนึกถึงผลอัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะเมื่อกี้นี้ เกรงว่าแค่ต้องการหนึ่งส่วนสี่ของยา ก็สามารถช่วยคุณปู่ได้

ถ้ากินครึ่งเม็ด คาดว่าอาจจะยืดอายุขัยของเขาอย่างน้อยหกหรือเจ็ดปี หรือแม้แต่สิบปี

แต่ว่า ในตอนที่เธอตื่นเต้นสุดขีด จนไม่รู้ว่าจะขอบคุณเย่เฉินอย่างไร เย่เฉินกลับพูดนิ่ง ๆ ว่า:”คุณเฟ่ย ผมขอชี้แจงก่อนว่า นี่ไม่ใช่ยาอายุวัฒนะ”

เฟ่ยเข่อซินตกตะลึงครู่หนึ่ง:”ไม่ใช่ยาอายุวัฒนะ……คุณเย่…… ถ้างั้น……นี่คือยาอะไรเหรอคะ?”

เย่เฉินพูดนิ่งๆ:”นี่คือยาช่วยหัวใจ ประสิทธิภาพของมันแย่กว่ายาอายุวัฒนะมาก แต่เพียงครึ่งเม็ดก็เพียงพอแล้วที่จะช่วยปู่ของคุณ และยังสามารถช่วยชีวิตเขาได้อีกปี-สองปี”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเข่อซินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ตอนนี้ เธอจะกล้าขอให้คุณปู่สามารถเพิ่มอายุขัยอีกสิบปีได้อย่างไร ขอแค่ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้ ถือว่าโชคดีมากแล้ว

ดังนั้น เธอคุกเข่าคำนับให้เย่เฉินไปด้วย และอดไม่ได้ที่จะพูดขอบคุณไปด้วย:”ขอบคุณพระคุณที่ช่วยชีวิตค่ะคุณเย่! ขอบคุณค่ะคุณเย่ ในอนาคตเข่อซินจะรับใช้คุณ เพื่อตอบแทนบุญคุณอันใหญ่หลวงนี้”

เย่เฉินโบกมือ และพูดอย่างเย็นชาเล็กน้อย:”ผมไม่ต้องการคุณมารับใช้เพื่อตอบแทนผม สำหรับยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดนี้ อย่างแรกผมไม่ต้องการเป็นหนี้บุญคุณกับคุณ อีกอย่างผมก็มองเห็นความกตัญญูของคุณ หลังจากที่คุณปู่ของคุณกินยาครึ่งเม็ดนี้ เราต่างก็ไม่เป็นหนี้กัน”

เฟ่ยเข่อซินรู้สึกไม่สบายใจ อยากจะอธิบาย แต่เมื่อเห็นว่าลมหายใจของคุณปู่เหมือนจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ จึงทำได้เพียงพูดอย่างเคารพ:”ขอบคุณค่ะคุณเย่! ขอบคุณ!”

พูดจบ ก็รีบลุกขึ้นมาหาเฟ่ยเจี้ยนจง และป้อนยาช่วยหัวใจครึ่งเม็ดเข้าปากของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน เฟ่ยเจี้ยนจงที่เกือบจะไม่หายใจแล้ว ก็ค่อยๆลืมตาขึ้น

แต่ว่า หลังจากผลของยาช่วยหัวใจเพียงครึ่งเดียว ได้ช่วยชีวิตเขาไว้ เหลือแค่ส่วนที่เหลือเล็กน้อย และสามารถเปลี่ยนแปลงร่างกายของเขาได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดังนั้นตอนนี้เฟ่ยเจี้ยนจงยังคงอ่อนแอมาก แต่ก็ไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิตชั่วคราว

ทันทีที่เขาลืมตาเห็นเฟ่ยเข่อซิน ชายชราก็เรียกออกมาเบา ๆ:”เข่อซิน…… ”

พูดจบก็น้ำตาไหลทันที

สำหรับเขา ทั้งชีวิตนี้มีแต่ชัยชนะมาตลอด ไร้ความพ่ายแพ้

แต่ไม่นึกเลยว่า อายุ90กว่าแล้ว ยังต้องแพ้ให้กับลูกชายของตัวเอง และแพ้ยับเยินไปหมดแพ้โดยสิ้นเชิง

นอกจากความเศร้าโศกแล้ว เขายิ่งละอายมากขึ้นไปอีก เมื่อเห็นว่าล่ายชิงหวาก็อยู่ เขาเปิดปากพูดว่า:”พี่ล่าย วันนี้ผมได้ทำเรื่องน่าอายลงไป……”

ล่ายชิงหวาส่ายหัว และพูดอย่างจริงจัง:”เจี้ยนจง ตอนนี้นายไม่ต้องคิดอะไรมาก ดูแลสุขภาพให้ดีนั้นสำคัญที่สุด ตราบใดที่มีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง! ถ้านายอยากทวงของที่เป็นของนายกลับคืนมา ก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีก่อน!”

เฟ่ยเจี้ยนจงฝืนยิ้ม ส่ายหัวและพูดถอนหายใจ:”พี่ เกรงว่าผมคงอยู่ได้อีกไม่นาน จะเอาอะไรไปทวงของที่เป็นของผมกลับคืนมา ไอ้เนรคุณนั้นได้ควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดในสหรัฐอเมริกาแล้ว ตอนนี้ผมเป็นแค่คนจนและว่างเปล่า และยังเป็นคนแก่โดดเดี่ยวที่ใกล้จะตายแล้ว จะเอาอะไรไปสู้กับเขา……”

เฟ่ยเข่อซินรีบพูดว่า:”คุณปู่ เมื่อกี้คุณเย่ให้ยาช่วยหัวใจครึ่งหนึ่งกับปู่ ปู่ไม่เพียงแต่จะไม่มีอันตรายต่อชีวิต แต่อายุขัยของปู่ยังเพิ่มขึ้นปีสองปี!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็มองไปที่เย่เฉินข้างๆเฟ่ยเข่อซินด้วยความตื่นเต้น และพึมพำว่า:”ท่านนี้…….ท่านนี้คือคุณเย่งั้นเหรอ?”