ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3852 ความอยากรู้เกี่ยวกับยาอายุวัฒนะ - novel-lucky

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ ผู้ซึ่งถูกบีบบังคับจนทำอะไรไม่ถูก ในที่สุดก็ยอมรับเงื่อนไขของซ่งหวั่นถิง

หลังจากที่เขาจ่ายเงินสดจำนวนแปดหมื่นล้านดอลลาร์ไปอย่างเหงื่อตก เขาก็เซ็นสัญญาผ่อนชำระกับงานประมูล

ตั้งแต่ครึ่งหลังของปีนี้ไปอีกสิบปี เขาจะจ่ายเงินจำนวนสองพันแปดร้อยล้านดอลลาร์ให้กับงานประมูลในทุกปี

จากนั้น เขาก็ถามซ่งหวั่นถิงด้วยใบหน้าขมขื่น “คุณหนูซ่ง เงินสามหมื่นหกพันล้านดอลลาร์ของฉันจะถูกแบ่งสินค้าอะไรมาให้?”

ซ่งหวั่นถิงยิ้มน้อยๆและเอ่ยปากว่า “สินค้าสำหรับเงินสามหมื่นหกพันล้านของคุณ ต้องขอให้แขกวีไอพีของเราคุณล่ายชิงหวา สร้างสินค้าเหล่านี้ให้คุณกับมือ”

พูดจบ เธอก็มองไปที่ล่ายชิงหวาและพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆว่า “คุณล่าย พวกเราได้เตรียมปากกา หมึก กระดาษ และหินฝนหมึกเอาไว้ในงานแล้ว คุณได้โปรดช่วยทิ้งอักษรหมึกให้หมายเลข 016สักหน่อย”

ล่ายชิงหวาตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มน้อยๆและพูดว่า “เรื่องอักษรฉันกลับพอมีความรู้อยู่บ้าง เพียงแต่ไม่ทราบว่าคุณหนูซ่งอยากให้ฉันเขียนอะไรถึงสุภาพบุรุษท่านนี้?”

ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ต้องรบกวนคุณช่วยเขียนตัวอักษรใหญ่สี่ตัวให้หมายเลข 016 ว่า การค้าสุจริต!”

ทันใดนั้น ทั้งงานก็ระเบิดเสียงหัวเราะ

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์สีหน้าแดงก่ำ เขาอยากจะตะโกนออกไปเถียงเธอ แต่เมื่อคำพูดมาถึงปากก็ต้องยอมแพ้ลงอีกครั้ง

เขาทำได้แค่ไม่พอใจ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินเพียงคนเดียวว่า “เห็นอยู่ชัดๆว่าคนพวกนั้นยอมให้จัดจำหน่ายโดยสมัครใจ…”

จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงเหมือนผู้หญิงขี้บ่น

ในเวลานี้ ล่ายชิงหวายืนขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ในเมื่อคุณหนูซ่งพูดอย่างนี้ อย่างนั้นฉันคงได้แต่ต้องแสดงฝีมือและเขียนภาพให้กับสุภาพบุรุษท่านนี้แล้ว!”

จากนั้น เจ้าหน้าที่ก็นำปากกา หมึก กระดาษ และหินหมึกที่เตรียมไว้ยกขึ้นมา

ล่ายชิงหวาซึ่งมีอายุมากกว่า 100 ปี ได้เขียนตัวละครที่แข็งแกร่งสี่ตัวลงบนกระดาษซวนจื่อด้วยตนเอง : การค้าสุจริต!

ต่อมาซ่งหวั่นถิงยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับอักษรหมึกของคุณล่าย และในขณะเดียวกันก็ขอให้เจ้าหน้าที่ส่งอักษรหมึกนี้ถึงมือของหมายเลข 016”

พนักงานสองคนถืออักษรภาพ จากนั้นก็ยื่นให้เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ อีกทั้งยังไม่ลืมที่จะขอให้เขายืนตรงกลางเพื่อถ่ายรูปหมู่

ในเวลานี้เองซ่งหวั่นถิงก็เอ่ยเตือนขึ้น “016 อักษรสี่ตัวนี้ แต่ละมูลค่าเก้าพันล้านดอลลาร์ อาจกล่าวได้ว่าเป็นอักษรหมึกที่แพงที่สุดในโลกแล้ว ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำตามความคาดหวังของคุณล่าย ต่อจากนี้ไป จงเป็นคนซื่อสัตย์ ทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต”

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์โดนเล่นงานจนแทบจะทรุดอยู่รอมร่อ

สามหมื่นหกพันล้านดอลลาร์ในการจัดจำหน่ายสินค้า แม้แต่ของเก่ายังขี้เกียจที่จะให้แถมยังขอให้แขกวีไอพีในงานเขียนอักษรสี่คำด้วยอารมณ์ตลกร้าย นี่ถือเป็นการเสียเงินซื้อความอัปยศจริงๆ

แต่ตอนนี้เขาแค่ตั้งตารอคอยที่จะกินยาอายุวัฒนะเท่านั้น ความอัปยศหรือความอับอายขายหน้าล้วนไม่สำคัญทั้งนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้ายาอายุวัฒนะ

ในที่สุด เรื่องราวทั้งหมดก็จบลง

และซ่งหวั่นถิงเองก็ประกาศต่อสาธารณชนในที่สุดเช่นกัน: “ดี อย่างนั้นต่อไปเรามาแสดงความยินดีกับหมายเลข 016 ที่ได้รับยาอายุวัฒนะเม็ดสุดท้ายในคืนนี้ได้สำเร็จ”

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์รู้สึกตื่นเต้นมากจนลุกขึ้นยืนและเตรียมพร้อมที่จะก้าวขึ้นไปบนเวที ในขณะที่ผู้ร่วมประมูลคนอื่นๆต่างก็ดูเหมือนจะผิดหวังอยู่บ้าง

จากนั้น เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ก็ได้รับเชิญจากซ่งหวั่นถิงให้ขึ้นไปบนเวที

จากนั้น เจ้าหน้าที่ก็ยื่นยาอายุวัฒนะให้เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ด้วยตนเอง

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น

ผู้เข้าร่วมการประมูลรายอื่นๆ ที่อยู่ด้านล่างเวทีล้วนจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา

คืนนี้ทุกคนได้เห็นผลลัพธ์หนึ่งในสี่ของยาอายุวัฒนะแล้ว อีกทั้งยังได้เห็นผลของยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดแล้วด้วย แต่หนึ่งเดียวที่ยังไม่เห็นก็คือผลของยาอายุวัฒนะทั้งเม็ด

ทุกคนล้วนอยากจะเปิดหูเปิดตาดูว่ายาอายุวัฒนะทั้งเม็ดนั้นที่แท้แล้วมีความน่าอัศจรรย์เพียงใด