ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3889 ไปสนามบิน - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

เย่เฉินส่ายหัวแล้วพูดว่า:”ถ้าคุณมากับผม ไม่เพียงแต่ช่วยอะไรไม่ได้เลย แต่ถ้ามีปัญหาใดๆ จริงๆ เกรงว่าจะสร้างปัญหาให้กับผม ถ้าให้ผมคนเดียวปกป้องพวกคุณทุกคน ผมอาจจะรับมือไม่ไหว ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือให้คุณรอผมในโรงแรม แล้วผมจะมาหาคุณทันทีที่จัดการเสร็จ!”

เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็พูดอย่างหนักแน่นว่า:”เรื่องนี้คุยกันแล้วนะ เมื่อกี้ผมซื้อตั๋วออกเดินทางในหนึ่งชั่วโมงแล้ว ผมจะพาคุณกลับไปที่โรงแรมก่อน แล้วค่อยไปสนามบิน!”

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินได้ตัดสินใจแล้ว เซียวชูหรันก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะโน้มน้าวเขา ดังนั้นจึงพูดอย่างเชื่อฟังว่า:”ก็ได้ งั้นคุณระวังตัวด้วยล่ะ!”

เย่เฉินพยักหน้า ลุกขึ้นแล้วพูดว่า:”ที่รัก เราห่อกลับกันเถอะ ขอโทษที่ต้องให้คุณกลับไปกินที่โรงแรมก่อน”

เซียวชูหรันรีบพูดว่า:”คุณไม่ต้องห่วงฉัน ไปสนามบินเถอะ ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับเองได้!”

“ไม่!”เย่เฉินส่ายหัวและพูดว่า:”ผมไม่วางใจถ้าคุณกลับไปเอง ผมจะส่งคุณกลับไปที่ห้องพักโรงแรม หลังจากกลับไป คุณห้ามออกไปไหรอีก”

เมื่อเห็นเย่เฉินยืนกรานเซียวชูหรันได้แต่พยักหน้า

เย่เฉินให้พนักงานเสิร์ฟห่อของที่ยังไม่ได้ถูกแตะต้อง จากนั้นส่งเซียวชูหรันกลับโรงแรม ด้วยรถ Audi A6 รุ่นท่องเที่ยวที่เช่ามา

เพื่อความระมัดระวัง เย่เฉินส่งเซียวชูหรันกลับไปที่ห้อง และสั่งเธอว่า:”ที่รัก ล็อคประตูข้างในด้วย ถ้าไม่จำเป็นอย่าออกไปไหน”

“โอเค”เซียวชูหรันตอบตกลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นจับมือเย่เฉิน และอ้อนวอน:”ที่รัก คุณต้องระวังให้มากๆ นะ ถ้าคุณเจอเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ อย่าฝืนเด็ดขาด และโทรแจ้งตำรวจทันที ขอความช่วยเหลือจากสถานทูต!”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:”ไม่ต้องห่วง ที่รัก ทุกอย่างจะเรียบร้อย ถ้ามันเป็นสัญญาณเตือนที่ผิดพลาด ผมไปเวียนสักรอบ แล้วกลับมา”

“อืม……”เซียวชูหรันออกแรงบีบมือเย่เฉินและสั่งว่า:”ระวังตัวด้วย!”

“โอเค!”

หลังจากที่เห็นเซียวชูหรันปิดประตู เย่เฉินก็รีบไปที่สนามบิน

และWoou G650 ที่เย่โจงฉวนประสานให้ ตอนนี้รออยู่ที่สนามบินแล้ว

เครื่องบินโดยสารลำนี้ซึ่งมีความเร็วที่เร็วที่สุด สามารถไปถึงความเร็วของเสียงได้อย่างไม่จำกัด ตอนนี้เป็นเครื่องบินโดยสารพลเรือนที่เร็วที่สุดที่เย่เฉินหาพบ

เมื่อเย่เฉินขึ้นเครื่องบิน เป็นเวลาประมาณ 13:40 น. ตามเวลานิวยอร์ก

ด้วยความแตกต่างของเวลาสามชั่วโมงระหว่างที่นี่กับแวนคูเวอร์ เมื่อเครื่องบินของเย่เฉินลงจอดที่แวนคูเวอร์ ก็เป็นเวลาตอนบ่ายสองโมงตามเวลาท้องถิ่นในแวนคูเวอร์

หลังจากลงจากเครื่องบิน เย่เฉินก็ขึ้นแท็กซี่ทันที และตรงไปยังไชน่าทาวน์ของแวนคูเวอร์

ระหว่างทางไปไชน่าทาวน์ เย่เฉินส่งข้อความวีแชทให้หลี่เสี่ยวเฟิน

ในวีแชท เย่เฉินถามเธอว่า:”เสี่ยวเฟิน โปรดส่งที่อยู่เฉพาะของร้านสะดวกซื้อของเธอมาให้ฉันหน่อย ฉันจะให้คนส่งของที่สินค้าพื้นเมืองจินหลิงของเราให้เธอและป้าหลี่”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เย่เฉินบอกว่าจะให้อะไรหลี่เสี่ยวเฟิน หลี่เสี่ยวเฟินจะไม่ยอมรับเด็ดขาด

เพราะในความรู้ความเข้าใจในอดีตของเธอ เย่เฉินใช้ชีวิตอย่างลำบากมาโดยตลอด

ช่วงที่ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ไปทำงานตอนอายุ 18 ปี ทุกข์ทรมานมาก

หลังจากแต่งงานเข้าตระกูลเซียว ก็ถูกเยาะเย้ยอีก

ต่อมาเขาเอาทุกอย่างของตัวเองเพื่อรักษาป้าหลี่

แต่ว่า ตั้งแต่หลี่เสี่ยวเฟินมาแคนาดากับป้าหลี่ เธอได้ยินเกี่ยวกับตัวตนของเย่เฉิน จากป้าหลี่ทีละนิด และได้รู้ว่าเย่เฉินเป็นคุณชายของตระกูลเย่

ดังนั้น เมื่อเธอได้รับข้อความวีแชทนี้จากเย่เฉิน จึงไม่เกรงใจเย่เฉินเลย ไม่เพียงแต่ส่งที่อยู่ให้เย่เฉินเท่านั้น แต่ยังพูดด้วยรอยยิ้มว่า:”ขอบคุณค่ะพี่เย่เฉิน ฉันอยากกินเป็ดเค็มและเป็ดหัน ที่บรรจุในพลาสติกอย่างดี ที่เก็บไว้ได้นาน และไม่กลัวการขนส่งทางไกล!”