ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3898 ยิ่งเป็นญาติที่สนิดมากยิ่งขึ้น
หลี่เสี่ยวเฟินถามเธอด้วยรอยยิ้มว่า “มื้อค่ำนี้คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือไม่? บอกพี่ได้”
คลอเดียรีบพูดว่า “พี่เสี่ยวเฟิน เย็นนี้ฉันไม่กินข้าวที่บ้านแล้ว คุณเย่มาเยี่ยมคุณกับป้าหลี่จากที่ไกลขนาดนั้น คงมีเรื่องจะคุยมากมาย และฉันก็มีนัดกับเพื่อนตอนเย็นพอดี”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดอย่างจริงจังว่า “สถานการณ์ของคุณเป็นอย่างไรคิดว่าพี่ไม่รู้เหรอ? คนพวกที่คุณเรียกว่าเพื่อนในอดีตนั้น แต่ละคนไม่ใช่ว่าคอยซ้ำเติมก็คือหนีออกห่างอยู่ไกลๆ จะมีใครที่จะสามารถพึ่งพาได้?”
เมื่อพูดอย่างนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็พูดต่อโดยไม่ให้ใครแย่งพูด “เย็นนี้คุณห้ามไปไหนโดยเด็ดขาด พวกเราสี่คนทานอาหารเย็นพร้อมกัน!”
คลอเดียลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ จากนั้นเธอก็เหลือบมองเย่เฉินอีกครั้ง และเห็นเย่เฉินที่เอามือใส่กระเป๋าทั้งสองข้าง และเดินไปรอบๆ ในร้านค้า ระหว่างร่องคิ้วของเขาก็มีร่องรอยแห่งความกังวลเล็กน้อย
ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนในวัยประมาณสามสิบ เดินเข้ามาพร้อมกับบุหรี่ในปากของเขา
คนนี้มีใบหน้าแบบชาวจีน และตัวสูงประมาณร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร มีทรงผมแบบpeter chenAndyใน กู๋หว่าไจ๋ มังกรฟัดโลก เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว และยังทำเป็นสีน้ำตาลอีกด้วย
ทันทีที่เขาเข้าไปในประตู เขาก็เห็นเย่เฉินที่ยืนอยู่ข้างชั้นวางโดยไม่ทำอะไรเลย เขามองซ้ายมองขวาโดยไม่เห็นหลี่เสี่ยวเฟินและคลอเดีย และถามด้วยความสงสัยว่า “เฮ้ เถ้าแก่อยู่ที่ไหน? เสมียนอยู่ที่ไหน?”
เมื่อหลี่เสี่ยวเฟินได้ยินเสียง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป และเธอก็สบตากับคลอเดีย จากนั้นเอื้อมมือออกไปขวางเธอ จากนั้นหันหลังกลับและเดินกลับไปที่แคชเชียร์
เมื่อเห็นชายคนนั้น หลี่เสี่ยวเฟินก็ยิ้มอย่างสุภาพและพูดว่า “ทำไมพี่เหล่ยถึงว่างมาที่นี่ได้ล่ะ?”
ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าพี่เหล่ยหัวเราะ เลิกคิ้วและมองไปที่หลี่เสี่ยวเฟิน และถามว่า “เสี่ยวเฟินเอ๊ย ธุรกิจการค้าในช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้างเหรอ?”
“ก็ยังพอได้” หลี่เสี่ยวเฟินยิ้มอย่างสุภาพ และกล่าวว่า “สถานการณ์ของเราคล้ายๆ กันทุกวัน และไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ”
พี่เหล่ยพยักหน้า วางแขนอยู่บนเคาน์เตอร์ ขยับตัวเข้าไปใกล้หลี่เสี่ยวเฟิน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เสี่ยวเฟินเอ๊ย เรื่องที่พี่เหล่ยบอกคุณในครั้งที่แล้ว คุณจะลองคิดดูดีๆ อีกทีไหม? คุณดูสิพี่เหล่ยของคุณตอนนี้ก็เป็นคนที่พอมีฐานะเล็กน้อยแล้ว น้องสาวคนเล็กของผมก็ได้นับคุณเป็นพี่สาวบุญธรรมแล้วด้วย ถ้าพวกเราสองคนคบกันอีก ก็คงได้เป็นญาติพี่น้องที่สนิดมากขึ้นไปอีกไม่ใช่เหรอ?”
หลี่เสี่ยวเฟินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “พี่เหล่ยคุณนี่ช่างหล้อเล่นเก่งจริงๆ คุณเป็นคนดังอยู่ในไชน่าทาวน์และแม้แต่ในแวนคูเวอร์ทั้งเมือง ด้วยรูปลักษณ์ที่ธรรมดาเช่นนี้อย่างฉันจะคู่ควรกับคุณได้อย่างไร…….. อีกอย่างตอนนี้คุณก็เป็นคนฮอตอยู่ในแก๊งอิตาลีอีกด้วย ยังไงคุณก็ต้องหาสาวอิตาลีคนหนึ่งถึงเหมาะสมที่สุด”
พี่เหล่ยคนนั้นพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เสี่ยวเฟิน หัวใจที่พี่เหล่ยให้คุณนั้น สามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นความจริงใจทั้งหมดที่สาบานต่อฟ้าดินได้ บอกตามตรงว่า พวกเจ้านายอิตาลีก็ชักชวนให้ผมหาสาวอิตาลีคนหนึ่งมาโดยตลอด และถึงกับบอกว่าจะหาสาวอิตาลีแท้ๆ จากซิซิลีมาให้ผมคนหนึ่ง แต่พี่เหล่ยของคุณผมก็ยังอยากจะหาคนหัวเซี่ยที่ติดดินคนหนึ่ง เพราะยังไงพวกเราก็เป็นลูกหลานของพระเจ้าหวงและพระเจ้าเหยียนใช่ไหม!”
ในขณะที่พูด เขาก็สูบบุหรี่เข้าไปหนึ่งคำ เผยฟันที่เป็นสีเหลืองเพราะควันบุหรี่ออกมา ยิ้มแหะๆ แล้วกล่าวว่า “เสี่ยวเฟิน ทั้งไชน่าทาวน์แห่งนี้ ผมดูไปรอบๆ แล้ว เมื่อเห็นคุณแล้วมีความรู้สึกมากที่สุด คุณว่าถ้าเราสองคนสามารถคบกันได้จริงๆ ต่อไปนี้ในไชน่าทาวน์แห่งนี้ ก็ถือเป็นเรื่องราวที่ดีตอนหนึ่งเช่นกัน!”
หลี่เสี่ยวเฟินส่ายหัว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่เหล่ย ขอบอกตรงๆ นะว่าฉันไม่เหมาะกับคุณจริงๆ ชีวิตของพวกคุณแต่ละวันมีแต่เรื่องการต่อสู้ ด้วยนิสัยของฉันคงไม่ไหวหรอก ฉันอยากจะหาใครสักคนที่สามารถใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุขได้แค่นั้น”
เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของหลี่เสี่ยวเฟิน พี่เหล่ยก็ทิ้งก้นบุหรี่ออกไปนอกประตู จากนั้นก็มองไปที่หลี่เสี่ยวเฟิน และถามอย่างจริงจังมากว่า “เสี่ยวเฟิน คุณจะไม่ให้โอกาสแก่พี่เหล่ยสักหน่อยจริงๆ เหรอ? แค่ลองคบกับพี่เหล่ยของคุณสักหน่อยก็ยังคงดี ถ้ามันไม่โอเคจริงๆ เราก็ค่อยเลิกกันอีกครั้ง ไม่ว่ายังไงตอนนี้พี่เหล่ยของคุณก็เป็นคนที่มีหน้ามีตาเล็กน้อยเหมือนกัน อยู่กับพี่เหล่ยของคุณ พี่เหล่ยของคุณจะไม่ปล่อยให้คุณทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน”
YOU MAY ALSO LIKE
