ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3911 ไม่มีความต้องการด้านวัตถุสูงนัก
การมาถึงของเย่เฉิน ทำให้ป้าหลี่ยินดีอย่างมาก
เธอสั่งให้หลี่เสี่ยวเฟินปิดร้านเร็วขึ้น พาเย่เฉินรวมทั้งหลี่เสี่ยวเฟินและคลอเดียไปซื้อวัตถุดิบที่ตลาด
ภายในตลาด เมื่อป้าหลี่เห็นวัตถุดิบของอาหารถนัดมือก็มักจะหยิบชุดหนึ่งเสมอ บอกว่าจะต้องทำอาหารมื่อเย็นสุดหรูต้อนรับเย่เฉิน
หลังจากที่เย่เฉินซื้อวัตถุดิบกับพกเธอจนเสร็จ ก็นั่งรถของหลี่เสี่ยวเฟิน แล้วก็พาป้าหลี่ไปยังบ้านที่แวนคูเวอร์
หลังจากที่หลี่เสี่ยวเฟินมาแคนาดา ก็ไปสอบใบขับขี่ แล้วก็ซื้อรถเก๋งเชฟโรเลตมือสองมาหนึ่งคัน และรับส่งป้าหลี่กับคลอเดียไปมาระหว่างบ้านกับไชน่าทาวน์ทุกวัน
เย่เฉินคาดไม่ถึงว่าหลี่เสี่ยวเฟินจะซื้อรถเก๋งมือสองระดับต่ำแบบนี้ อดไม่ได้จึงถามเธอว่า “เสี่ยวเฟิน ทำไมไม่ซื้อรถที่มันดีกว่านี้หน่อยละ?”
หลี่เสี่ยวเฟินพูดยิ้มๆว่า “รถก็เป็นแค่เครื่องมือแทนการเดิน ไม่จำเป็นต้องซื้อดีมากหรอก รถมือสองราคาถูก และประกันก็ถูกด้วย สามารถประหยัดเงินได้ไม่น้อย ขีดข่วนอะไรก็ไม่รู้สึกแย่ รถคันนี้คันเล็ก ใช้น้ำมันก็น้อยลงหน่อย คุ้มค่ากับการใช้งาน”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า “อย่างน้อยก็ซื้อรถใหม่สิ ไว้พี่ซื้อให้เธอคันหนึ่งแล้วกันนะ”
หลี่เสี่ยวเฟินรีบพูดว่า “พี่เย่เฉิน พี่อย่าได้ซื้อให้ฉันเชียวนะ ซื้อให้ฉัน ฉันก็ไม่มีทางขับหรอก ฉันคนนี้พี่ก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้ โตมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ประหยัดจนชินมาตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่ได้มีความต้องการต่อวัตถุมากนัก อีกอย่างชีวิตในตอนนี้ของฉัน เทียบกับที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในตอนนั้นแล้ว ดีขึ้นมากๆเลย เพียงพอแล้วค่ะ”
พูดแล้วเธอก็ยิ้มแย้ม พูดว่า “คงจะไม่มีชีวิตในการสุขสบายอย่างนั้นละมั้งคะ”
เย่เฉินฟังแล้วก็พยักหน้าอย่างเข้าใจดี
ที่จริงแล้วเขาก็เหมือนกับหลี่เสี่ยวเฟิน ไม่ได้มีความต้องการทางวัตถุอะไรมากนัก
ถ้าหากว่าเป็นแค่เขาตัวคนเดียว เรื่องการกินอยู่อาศัยก็ไม่ได้มีความต้องการอะไรสูง
เรื่องรถสำหรับเขาแล้วก็เฉยๆ พูดตามจริงแล้วก็คือ จนถึงตอนนี้เขายังไม่มีรถเป็นของตัวเองเลยสักคัน โดยปกติแล้วถ้าจะออกจากบ้านหากไม่ขับรถของเซียวชูหรัน ก็ขับรถของเซียวฉางควน…..
ส่วนรถที่คนอื่นมอบให้กับเขา เขาไม่มีความสนใจเลยสักนิดเดียว
ดังนั้น เขาจึงเข้าใจต่อความประหยัดของหลี่เสี่ยวเฟินอย่างมาก
ถ้าหากว่าคนๆหนึ่งไม่ได้มีความต้องการสูงทางด้านวัตถุอยู่แล้ว อย่างนั้นเงื่อนไขทางวัตถุที่ดีมากเกินไป ก็จะกลายเป็นการทำให้รู้สึกทำอะไรไม่ถูก
บ้านที่ถังซื่อไห่ซื้อให้กับป้าหลี่ ไม่ได้ห่างจากไชน่าทาวน์มากนัก อยู่ใกล้เคียงกับไชน่าทาวน์ของแวนคูเวอร์ เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดแล้วก็แพงที่สุดของชุมชนชาวจีน
เป็นคฤหาสน์สไตล์อเมริกาเหนือทั่วไป แม้ว่าคฤหาสน์จะมีเพียงสองชั้นเท่านั้น แต่พื้นที่กว้างขวางเป็นอย่างมาก สนามหญ้าของตัวสนามและหน้าบ้านก็ยิ่งกว้าง ให้ความรู้สึกกว้างขวางสะดวกสบายอย่างมาก
สิ่งนี้อดทำให้เย่เฉินรู้สึกไม่ได้ว่า เขตที่ป้าหลี่อาศัยอยู่แห่งนี้ พื้นที่สนามหญ้าของบ้านทุกหลังใหญ่มากกว่าบ้านที่ Tomson Riviera ของเขาเยอะมาก นี่คือข้อดีของพื้นที่ที่มีประชากรน้อย
ทั้งเขตอาศัยสร้างอย่างเปราะบาง ดูแล้วเหมือนกับสวนสาธารณะใหญ่มากกว่า สภาพแวดล้อมดีมาก
ผู้ที่เจอภายในเขตอาศัยแทบจะมีแต่ชาวจีน ชาวจีนที่อาใช้ชีวิตอยู่ในที่แห่งนี้ ถึงแม้จะไม่มีพื้นฐานด้านภาษาอังกฤษเลย ก็ไม่กระทบต่อการใช้ชีวิตเลยแม้แต่นิดเดียว
สำหรับผู้อพยพชาวจีนที่ไม่มีพื้นฐานภาษาอังกฤษเลย และไม่คุ้นชินกับการใช้ชีวิตของชาวตะวันตกแล้วมันดีมากจริงๆ
หลี่เสี่ยวเฟินจอดรถ ก็ทนรอไม่ไหวรีบพาตัวเย่เฉินไปเที่ยวชมบ้าน
บ้านของอเมริกาเหนือ ไม่อนุญาตให้ขายอย่างว่างเปล่า โดยปกติแล้วต้องทำการตกแต่งให้เสร็จเรียบร้อย และมีเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านพร้อมแล้วถึงจะสามารถขายได้ ดังนั้นบ้านหลังนี้จึงตกแต่งได้ดีอย่างมาก เครื่องใช้ในบ้านหรือเครื่องใช้ไฟฟ้าที่มีอยู่ก็ล้วนเป็นแบรนด์ระดับนานาชาติ ดูแล้วมีระดับอย่างมาก
หลังจากที่เย่เฉินเที่ยวชมดูรอบหนึ่งแล้ว ก็รู้สึกพอใจกับบ้านหลังนี้ ดูแล้วถังซื่อไห่ไม่ได้ทำไม่ได้กับป้าหลี่ บ้านหลังนี้ ในแวนคูเวอร์ สามารถถือได้ว่าเป็นคฤหาสน์หรูแล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
