ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3918 เป็นแค่เหยื่อล่อเท่านั้น
เย่เฉินเองก็ไม่ทำให้กัวเหล่ยผิดหวัง ไม่นานก็ยิ่งอยู่ยิ่งถลำลึกในการเล่นพนันไพโกวครั้งนี้
เพิ่งผ่านไปเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง ชิปหนึ่งแสนที่เขาแลกมา ก็แพ้ไปจนหมดสิ้นแล้ว
กัวเหล่ยเห็นว่าเย่เฉินแพ้ชิปตัวสุดท้ายที่เหลืออยู่แล้ว สีหน้ายังดูไม่พอใจ จึงรีบเข้าปลอบใจพูดว่า “คุณเย่ครับ ครั้งนี้ดูเหมือนดวงจะไม่ค่อยดีนัก เฉียดฉิวอยู่ตลอด พักผ่อนกันสักหน่อย ตาเมื่อกี้ หน้าไพ่ของคุณใหญ่ขึ้นมาแล้ว ผมก็คิดว่าคุณจะต้องชนะแน่นอน ไม่คิดเลยว่าเจ้ามือจะใหญ่กว่าคุณแค่นิดเดียวเท่านั้น ซวยจริงๆนะครับ”
เย่เฉินมองกัวเหล่ย ยิ้มเล็กน้อย แล้วสะบัดมือพูดว่า “เรื่องแพ้ชนะเป็นเรื่องปกติ อีกอย่างเงินแค่นี้ ยังไม่นับถึงการแพ้ชนะ อย่างมากก็เป็นแค่เหยื่อล่อเท่านั้น”
พูดจบ เขาก็เอาถุงในมือโยนให้กับกัวเหล่ยทั้งถุง แล้วพูดว่า “ไป เอาเงินพวกนี้ไปแลกชิปมาให้ฉัน！”
กัวเหล่ยรับเงินสดที่เย่เฉินโยนมาให้ ในใจแอบยินดี แล้วก็รีบไปแลกชิปมาหนึ่งถาดให้กับเขา
ครั้งนี้ เขาไม่ได้แลกชิปหนึ่งร้อยมาให้กับเย่เฉินอีก มูลค่าที่น้อยที่สุดอยู่ที่หนึ่งพันดอลลาร์แคนาดา และยังมีสองพัน ห้าพันกับหนึ่งหมื่น
เมื่อเขาถือชิปกลับมา ก็วางไว้ให้ตรงหน้าเย่เฉินอย่างนอบน้อม และพูดอย่างเคารพว่า “คุณเย่ครับ ชิปของคุณครับ คุณลองนับดูก่อน”
“ไม่ต้องแล้ว” แค่ดูเย่เฉินยังขี้เกียจดู แล้วก็หยิบเอาชิปหนึ่งหมื่นดอลลาร์แคนาดาโยนให้กับเขา พูดว่า “อันนี้ให้นาย”
“โอ๊ะ ขอบคุณครับคุณเย่ คุณช่างใจกว้างให้หนักจริงๆเลยครับ！”
กัวเหล่ยรับชิปมาอย่างปลื้มใจ ปากพูดขอบคุณนักหนา ในใจยินดีจะตายอยู่แล้ว
เย่เฉินไม่ได้สนใจเขา แล้วก็หยิบเอาชิปหนึ่งหมื่นตัวหนึ่งออกมาวางไว้บนโต๊ะ เคาะโต๊ะแล้วพูดกับคนแจกไพ่ว่า “มา แจกไพ่”
คนแจกไพ่พยักหน้า สายตาเหลือบมองไปทางกัวเหล่ย เห็นว่ากัวเหล่ยกอดอกไว้ มือขวาจับแขนซ้ายไว้ก็รู้แล้วว่ากัวเหล่ยอยากจะให้เย่เฉินแพ้อีกตา ฉะนั้นในตอนที่ล้างไพ่ก็ได้แอบโกงอีกครั้ง
ส่วนกัวเหล่ย ตอนนี้ได้กลายเป็นผู้นำของการพนันไปแล้ว
เขาอยากจะให้เย่เฉินชนะ เย่เฉินก็จะได้ชนะ
เขาอยากให้เย่เฉินแพ้ เย่เฉินก็จะต้องแพ้แน่นอน
ในใจเย่เฉินรู้ดีอยู่แล้ว
แต่ว่าเขาไม่ได้สนใจกับเรื่องนี้
อีกอย่าง จากการที่เขายิ่งแพ้ยิ่งเสียเยอะ เขาก็ไม่ได้แสดงออกถึงความไม่พอใจต่อการเสียแพ้เลยสักนิด
กัวเหล่ยเห็นว่าเงินสามแสนของเย่เฉินจะแพ้ไปจนหมดแล้ว สีหน้าก็ยังนิ่งเฉยอยู่ ก็รู้แล้วว่าเย่เฉินเป็นคนรวยที่ไม่ขาดเงินจริงๆ ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาทั่วไป แพ้เสียเงินเยอะขนาดนี้คงจะเหงื่อแตกกระวนกระวายไปแล้ว
เย่เฉินเห็นว่าชิปบนโต๊ะยิ่งเล่นยิ่งน้อยลง จนสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่เพียงห้าพันดอลลาร์แคนาดา เขาก็ดันชิปทั้งหมดเข้าไป แล้วพูดนิ่งๆว่า “มา ตาสุดท้ายแล้ว”
คนแจกไพ่พยักหน้า สายตาแอบเหลือบมองกัวเหล่ย เห็นครั้งนี้กัวเหล่ยก็ยังมือขวาจับแขนซ้ายอยู่ ก็รู้แล้วว่าตานี้ก็ยังจะให้เย่เฉินแพ้อากาศ
ฉะนั้น เขาจึงแจกไพ่เล็กมากๆให้กับเย่เฉิน
หลังจากเปิดไพ่ เจ้ามือก็ยังชนะเย่เฉินด้วยข้อดีกว่าเพียงเล็กน้อยอีกครั้งอย่างไม่ต้องคาดเดา
เวลานี้ เย่เฉินลุกขึ้น พูดกับกัวเหล่ยว่า “พอแล้ว ไม่เล่นแล้ว วันนี้ดวงไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
กัวเหล่ยรีบหยิบชิปหนึ่งหมื่นออกมา ยื่นให้กับเย่เฉิน พูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเย่ครับ คุณใช้ชิปจำนวนหนึ่งหมื่นดอลลาร์แคนาดาเล่นอีกสักสองตามั้ยครับ ไม่แน่ดวงอาจจะพลิกก็ได้นะครับ”
เย่เฉินโบกมือ พูดนิ่งๆว่า “ไม่เล่นแล้ว เล็กๆน้อยๆ ชนะกลับมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
พูดแล้ว เขาก็เอ่ยปากพูดกับกัวเหล่ยว่า “เอาอย่างนี้ คืนพรุ่งนี้เวลาเดิม เดี๋ยวฉันเตรียมเงินมาสองล้าน”
เมื่อกัวเหล่ยได้ยินเช่นนี้ ก็ดีใจจนแทบจะหุบปากไม่ได้ รีบพูดว่า “ในเมื่อพรุ่งนี้คุณเย่ยังอยากจะเล่นอีก งั้นวันพรุ่งนี้ผมไปรับคุณที่บ้านเสี่ยวเฟินเหมือนเดิมนะครับ！”
YOU MAY ALSO LIKE
