ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3934 การตกปลาเป็นไปด้วยดี - novel-lucky

ในใจของเขาเวลานี้ แทบจะทนไม่ไหวอยากรีบไปขึ้นเรือทันที จากนั้นก็ยืนอยู่ที่หัวเรือแล้วตะโกนว่า ฉันคือราชาแห่งแวนคูเวอร์!

หากมีเรือนี้อยู่ จากนี้ไปความแข็งแกร่งของแก๊งตนก็จะสามารถขยายออกไปได้อีกขั้น อีกทั้งยังสามารถขยายธุรกิจด้านการเดินเรือได้ในอนาคต!

แก๊งอิตาลีที่เขาควบคุมอยู่ ถือได้ว่าเป็นแก๊งแนวหน้าในแวนคูเวอร์เท่านั้น แม้ว่าเขาจะมีความทะเยอทะยานที่จะก้าวไปสู่ระดับที่สูงกว่าอยู่เสมอ แต่ว่าเขาก็แทบไม่เจอหนทางที่จะก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้นได้เลย

แต่ตอนนี้ทุกอย่างแตกต่างออกไป

ด้วยเรือลำนี้ แก๊งก็จะมีโอกาสมากขึ้นและมีพื้นที่ให้ก้าวขึ้นไปมากขึ้น

ไม่แน่ว่า บางทีเรือลำนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้นความฝันของเขาก็ได้!

แค่คิดถึงตรงนี้ ในใจเขาก็แทบรอไม่ไหวแล้ว

หลังจากที่รถหยุดที่ท่าเรือ อังเดรก็แทบรอไม่ไหวที่จะผลักประตูและลงจากรถ

จากนั้น รถหลายสิบคันที่ด้านหลังก็จอดเรียงกันที่ท่าเรือ

อังเดรเดินไปที่เบาะหลังอีกด้านและเปิดประตู จากนั้นก็เล็งปืนไปที่เย่เฉิน เขายิ้มแล้วพูดว่า “คุณเย่ เชิญลงจากรถ!”

เย่เฉินแสร้งทำเป็นลงจากรถอย่างขมขื่น มองดูแล้วท่าทางดูอึดอัดอย่างมากเขา แต่ในใจกลับกำลังมีความสุขอยู่

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าอังเดรคนนี้จะหลอกง่ายขนาดนี้

ตนแค่โยนเหยื่อล่อไปต่อหน้าเขา ยังไม่ทันได้เอาเหยื่อล่อ ปลาก็ติดเบ็ดก่อนเสียแล้ว

อีกทั้งยังปลาที่มาติดเบ็ดดันเป็นราชาแห่งฝูงปลาอีกด้วย พาบรรดาพี่น้องเขามากินเบ็ดไปด้วยกัน ความรู้สึกที่จับปลาได้เป็นกะตั้กในคราวเดียวแบบนี้แทบจะทำให้เขาสะใจถึงขีดสุด

กระบวนการตกปลาทั้งหมดเป็นไปอย่างราบรื่นอย่างยิ่ง ทุกขั้นตอนที่พัฒนาไปล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเย่เฉิน

ในเวลานี้เอง มีคนกว่าสองสามร้อยคนทยอยลงมาจากรถคันอื่นๆ หลายสิบคัน

คนเหล่านี้เมื่อเห็นเรือที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา แต่ละคนก็ตื่นเต้นอย่างมาก

บางคนในนั้นถึงกับตะโกนว่า “หัวหน้า! ในเมื่อเรือลำนี้ต่อไปก็จะเป็นของพวกเราแล้ว อย่างนั้นพวกเราจะต้องใช้เรือลำนี้เข้าไปในทะเลเปิด จากนั้นก็จัดงานเลี้ยงใหญ่บนดาดฟ้าเรือเพื่อเฉลิมฉลอง!”

ข้อเสนอนี้ได้รับความเห็นชอบจากทุกคนในทันที และมีเสียงเชียร์มากมายดังขึ้นในที่แห่งนั้น

ยังมีคนอื่นๆ ตะโกนว่า “งั้นก็ต้องหาสาวฮอตๆ มาเพิ่มสักหน่อย แล้วก็หาดีเจมาสร้างบรรยากาศอีกสักคนด้วย!”

เมื่อฝูงชนได้ยินเช่นนี้ ก็ส่งเสียงเชียร์ขึ้นอีกครั้ง

กัวเหล่ยพูดด้วยสีหน้าได้ใจว่า “ถ้าจัดงานเลี้ยงฉลอง ก็ต้องเตรียมเหล้าด้วยสักหน่อย รอให้ฉันเมาแล้ว ฉันจะนอนที่บนดาดฟ้านั่นแหละ!”

อังเดรเองก็พอใจเช่นกันและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ทุกคนวางใจได้ พรุ่งนี้เราจะจัดซูเปอร์ปาร์ตี้แบบที่ไม่เคยมีมาก่อนในแก๊งแคนาดา!”

พูดจบ เขาก็มองไปที่กัวเหล่ยและพูดอย่างจริงจังว่า “กัว เรื่องนี้ให้นายรับผิดชอบ!”

กัวเหล่ยพูดอย่างตื่นเต้น “หัวหน้าวางใจได้ ผมจะทำให้มันเป็นงานเลี้ยงสุดวิเศษแน่!”

อังเดรพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เขามองขึ้นไปที่ลูกเรือบนดาดฟ้าเรือแล้วตะโกนว่า “เฮ้! ลงมาเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

เนื่องจากเรือบรรทุกมีขนาดใหญ่มากและจอดเทียบท่าอยู่ที่ท่าเรือ ความสูงของดาดฟ้าชั้นบนสุดจึงอยู่ห่างจากพื้นท่าเทียบเรือไม่ต่ำน้อยกว่าสิบกว่าเมตร

ดังนั้น โดยทั่วไป หลังจากเรือจอดลงมันก็จะถูกยึดด้วยสายเคเบิลหลายเส้นเอาไว้และประตูด้านข้างจะถูกเปิดออก จากนั้นก็ค่อยวางกระดานระหว่างประตูกับพื้นท่าเรือเอาไว้เพื่ออำนวยความสะดวกในการขึ้นลงจากเรือ

เวลานี้อังเดรกำลังยืนอยู่นอกประตูห้องโดยสารของเรือ แต่ประตูห้องโดยสารนั้นถูกปิดอยู่และทำได้แค่เปิดจากด้านในเท่านั้น

แต่ดูเหมือนลูกเรือจะไม่พอใจเขาอย่างมากและถามเสียงดังว่า “นายเป็นใคร? กรุณาออกไปจากเรือบรรทุกสินค้าของเราทันที ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ!”

อังเดรชี้ปืนไปที่เย่เฉินและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณเย่ คุณบอกเขา!”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “เป็นฉันเอง เปิดประตู”

“คุณเย่?” ลูกเรืออุทานขึ้นและถามว่า “คุณเย่เป็นอะไรรึเปล่าครับ? ให้ผมแจ้งตำรวจไหม?”

เย่เฉินรีบพูด “ไม่ต้องแจ้งตำรวจ พวกเขาเป็นเพื่อนของฉันทั้งหมด นายให้คนมาเปิดประตูเร็วเข้าเถอะ”

จากนั้นลูกเรือถึงค่อยเอ่ย “ได้ครับคุณเย่ รอสักครู่!”

พูดจบ เขาก็หยิบวิทยุรับส่งขึ้นมาและพูดว่า “ต้นหน ต้นหน! รีบเปิดประตูเร็วเข้า คุณเย่มาแล้ว!”