ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3946 นายคิดว่าฉันจะปล่อยให้นายทำสำเร็จงั้น
เมื่อได้ยินว่ากัวเหล่ยยกหลี่เสี่ยวเฟินมาขู่ตนเอง เย่เฉินก็มองไปที่เขาและถามอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไม? นายกำลังจะตายอยู่แล้ว ยังมีความสามารถในการคุกคามความปลอดภัยของเสี่ยวเฟินอยู่อีก?”
แม้ว่ากัวเหล่ยจะไม่มีความมั่นใจ แต่เขาก็รู้ว่านี่เป็นโอกาสเดียวของตนที่จะหลบหนี
ดังนั้นเขาจึงพูดกับเย่เฉินด้วยใบหน้าที่ดุร้าย “ตอนที่นายเล่นการพนันในคาสิโน ฉันได้สั่งให้ลูกน้องลงไปจับหลี่เสี่ยวเฟินแล้ว! ถ้านายฆ่าฉันล่ะก็ หลี่เสี่ยวเฟินก็จะไม่มีวันได้เห็นวันคืนอีกเหมือนกัน!
เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมนายถึงอยากจับตัวเสี่ยวเฟิน? เธอเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง มีประโยชน์อะไรกับนาย? หรือว่านายมีความสามารถในการทำนายว่าเกิดอะไรขึ้นแบบตอนนี้?”
กัวเหล่ยกัดฟันเอ่ย “ในแวดวงเศรษฐีบางกลุ่ม เด็กผู้หญิงอย่างหลี่เสี่ยวเฟินถือเป็นของที่มีมูลค่าที่สุด! มูลค่าของเธอสูงกว่าทองคำและสมบัติมาก! หญิงสาวที่หน้าตาโดดเด่นอย่างหลี่เสี่ยวเฟิน แถมยังมีบุคลิกบริสุทธิ์สะอาดอย่างเธอ ในวงการเศรษฐี อย่างน้อยๆก็ประมูลได้ไม่ต่ำกว่าล้านดอลลาร์!”
พูดจบ กัวเหล่ยก็เอ่ยด้วยสีหน้าชั่วร้ายว่า “อย่างไรก็ตาม พวกเศรษฐีที่มางานประมูลเด็กผู้หญิงพวกนั้น มักมีปัญหาทางจิตใจไม่มากก็น้อย! ถ้าเด็กสาวถูกพวกเขาซื้อไป ก็จะต้องถูกพวกเขาทรมานเหยียดหยามด้วยวิธีการโหดร้ายทุกรูปแบบ!”
“มีเด็กผู้หญิงหลายคนที่อยู่ในมือของพวกเขาเพียงสองหรือสามปีและถูกพวกเขาทรมานจนตาย ต่อให้มีใครโชคดีและสามารถอยู่รอดมาได้สองสามปี แต่เกรงว่าเศรษฐีพวกนี้ก็อาจจะเล่นจนเบื่อแล้ว รอให้เศรษฐีพวกนี้เล่นจนเพื่อเมื่อไหร่ จุดจบของผู้หญิงเหล่านี้ก็มีแค่ตายเท่านั้น ไม่อย่างนั้นก็จะถูกส่งตัวไปยังแก๊งยุโรปเพื่อใช้ร่างกายเพื่อเป็นเครื่องมือในการหาเงิน!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ กัวเหล่ยก็กัดฟันตะคอกขึ้นมา “คนแซ่เย่ฉันจะบอกนายให้ หากตกไปอยู่ในมือของแก๊งแอฟริกันอเมริกันและพวกแก๊งยุโรปตะวันออกจริงๆ จุดจบของหลี่เสี่ยวเฟินจะต้องน่าเวทนาอย่างยิ่ง! พวกเขาไม่เพียงแค่กักขังและทุบตีผู้หญิงเท่านั้นแต่ยังใช้ยาเสพติดในการควบคุมเธอ!โดยทั่วไปแล้วผู้หญิงเหล่านี้อยู่ในมือของพวกเขาไม่รอดถึงห้าปี!”
“ถ้านายไม่ต้องการให้หลี่เสี่ยวเฟินมีจุดจบแบบนี้ก็รีบปล่อยฉันไปซะ! ขอแค่ฉันออกไปจากแคนาดาทั้งยังมีชีวิตอยู่ได้ ฉันจะปล่อยหลี่เสี่ยวเฟินไป จากนี้ไป นายกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน!”
เย่เฉินมองไปที่กัวเหล่ยด้วยความสนใจและถามด้วยความสงสัย “กัวเหล่ย นายก็เห็นแล้วว่าสำนักว่านหลงทั้งหมดเป็นของฉัน ต่อให้นายรอดไปจากแคนาดาแบบมีชีวิตได้ แล้วนายจะเอาอะไรไปหลบหนีการไล่ล่าของสำนักว่านหลง”
สายตาของกัวเหล่ยตื่นตระหนกทันที จากนั้นเขาก็แข็งใจแล้วพูดต่อว่า “อย่างมากฉันก็แค่กลับประเทศ ฉันก่อคดีไม่น้อยในประเทศ ไม่ใช่แค่ฉ้อโกงทางโทรศัพท์เท่านั้นแต่ยังมีอีกหลายคดี ถึงตอนนั้นฉันจะสารภาพเรื่องพวกนี้กับตำรวจให้หมด อย่างน้อยๆก็อาจถูกตัดสินจำคุกอย่างน้อยสิบหรือยี่สิบปี!”
เย่เฉินพยักหน้า เขายิ้มและกล่าวว่า “กัวเหล่ยเอ๋ยกัวเหล่ย นายแม่งเป็นคนมีความสามารถจริงๆ ยามปกติก่ออาชญากรรมกลับไม่เห็นตำรวจอยู่ในสายตา มาตอนนี้หายนะครั้งใหญ่จวนตัวแล้วกลับคิดไปขอความคุ้มครองจากตำรวจ ถ้าฉันปล่อยให้นายทำสำเร็จจริง ๆ ไม่เท่ากับฉันปล่อยให้นายทำให้ตำรวจเสื่อมเสียชื่อเสียงหรือไง?”
กัวเหล่ยพูดอย่างลนลาน “ถ้า….ถ้าอย่างนั้นนายคุณว่าวันนี้เป็นต้นไปหลี่เสี่ยวเฟิน…จะหายไปไม่รู้เป็นตายที่ต่างประเทศหรือไง?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ที่ฉันมาแคนาดาก็เพื่อปกป้องน้องสาวคนเล็กของฉันคนนี้ นายคิดว่าฉันจะปล่อยให้นายทำสำเร็จหรือไง?”
พูดเสร็จ เขาก็ส่งสายตาให้ว่านพั่วจวิน
ว่านพั่วจวินรีบพาหลี่เสี่ยวเฟินจากมาห้องโดยสารที่อยู่ติดกันทันที
หลี่เสี่ยวเฟินรู้เพียงว่ากัวเหล่ยฆ่าพ่อแม่และน้องชายทั้งสองคนของคลอเดีย แต่แม้กระทั่งฝันเธอยังคิดไม่ถึงเลยว่าเขากับกล้าเล็งความสนใจมาที่ตนเองได้!
YOU MAY ALSO LIKE
