ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3953 ภารกิจที่สาม
อังเดรได้ยินดังนั้น ยังกล้าระแวงและลังเลอีกสักที่ไหนกัน?
จุดจบของกัวเหล่ย เขาเห็นมันกับตาตั้งแต่ต้นยันจบ สิ่งที่สำคัญที่สุด ณ ตอนนี้ ก็คือการมีชีวิตรอดต่อไป
เขาจึงรีบพยักหน้าตอบทันทีว่า “คุณเย่ ผมตกลง……ผมยอมถวายตัวรับใช้สำนักว่านหลง!”
เย่เฉินพยักหน้า ก่อนปริปากเอ่ยว่า “ผมให้เวลาคุณสิบนาที คุณและลูกน้องของคุณ เอาลิสต์รายชื่อของสมาชิกทุกคนในแก๊งมาให้ผมหนึ่งฉบับ ย้ำอีกครั้ง ว่าชื่อของสมาชิกทุกคน ห้ามขาดหายแม้แต่ตัวอักษรเดียวเด็ดขาด!”
อังเดรไม่กล้าฝืนคำสั่ง รีบเรียกเหล่าหัวหน้าลูกน้องมารวมตัวลิสต์รายชื่อสมาชิกในแก๊งทันที
สิบนาทีผ่านไป ใบรายชื่อหนึ่งฉบับที่มีชื่อสมาชิกกว่าแปดร้อบเจ็ดสิบคนถูกจัดเรียงออกมา
เย่เฉินอ่านดูแล้ว ก็เอ่ยกับอังเดรต่อว่า “นับจากนี้เป็นต้นไป สมาชิกที่มีชื่ออยู่บนลิสต์แต่ไม่ได้อยู่ที่นี่ ไปบอกให้พวกเขารีบมาที่ท่าเรือเดี๋ยวนี้ ส่วนใครที่ไม่สามารถติดต่อได้ ก็ทำหมายเหตุไว้ตรงหลังชื่อซะ”
อังเดรไม่กล้ามากความอะไร เขารีบนำพวกหัวหน้าลูกน้องโทรศัพท์หาและส่งข้อความเร่งให้ลูกน้องคนอื่นๆมาที่ท่าเรือทันที โดยมีทหารของสำนักว่านหลงคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลา
ขณะเดียวกันเย่เฉินก็เรียกว่านพั่วจวิน พลันสั่งว่า “พั่วจวิน นายไปสั่งให้คนของเราออกไปตามหาซะว่าคนที่พวกเขาติดต่อไม่ได้ไปอยู่ไหนกันบ้าง แล้วมัดตัวพวกนั้นกลับมาให้หมดก่อนฟ้าสาง!”
ว่านพั่วจวินตอบอย่างนอบน้อมทันทีว่า “ครับคุณเย่ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
ก่อนหน้านี้ เย่เฉินได้มอบหมายภารกิจให้กับว่านพั่วจวินอยู่สามอย่าง
ภารกิจแรก ก็คือปกป้องหลี่เสี่ยวเฟินให้ปลอดภัย ขณะเดียวกันก็ต้องกำจัดพวกคนที่หวังร้ายต่อหลี่เสี่ยวเฟินให้หมดสิ้น
ซึ่งงานนี้ว่านพั่วจวินทำสำเร็จด้วยดี
ภารกิจที่สอง ก็คือเตรียมการทุกอย่างให้พร้อมบนเรือสินค้า แล้วควบคุมตัวอังเดร กัวเหล่ย และลูกน้องของพวกเขาทั้งหมด
งานนี้ก็ยังคงลุล่วงโดยว่านพั่วจวินที่นำทัพสำนักว่านหลง
ส่วนภารกิจที่สาม ก็คือต้องทำให้สมาชิกของแก๊งอิตาลีทั้งแปดร้อยกว่าคนมารวมตัวกันที่นี่ให้ครบ ห้ามขาดแม้แต่คนเดียว หลังจากนั้นก็ออกเรือพาคนเหล่านี้มุ่งไปยังซีเรีย
ว่านพั่วจวินให้ลูกน้องนำกำลังคนของพวกเขาครึ่งหนึ่ง พร้อมสมาชิกกลุ่มหนึ่งในแก๊งอิตาลี ออกตามหาสมาชิกที่เหลือในรายชื่อที่ไม่สามารถติดต่อได้ทันที
เมื่อมอบหมายงานเสร็จ ว่านพั่วจวินก็เอ่ยกับเย่เฉินต่อว่า “คุณเย่ สมาชิกของแก๊งอิตาลี ครั้งนี้ได้ลักพาตัวเด็กผู้หญิงทั้งหมดห้าคน สองในห้าถูกพบเจอในรถคันหนึ่ง ส่วนอีกสามคนก็หาเจอในเรือสินค้าเล็กตรงท่าเรือ เราต้องทำยังไงเด็กผู้หญิงทั้งห้าคนนี้ดีครับ?”
เย่เฉินเอ่ยถามกลับว่า “เด็กผู้หญิงทั้งห้าคนตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”
“สลบอยู่ครับ” ว่านพั่วจวินอธิบายต่อว่า “พวกเราได้จับคนของมันมาซ้อมทรมานไม่กี่คน จนพวกมันยอมหลุดปากมาว่า เด็กผู้หญิงพวกนี้ถูกฉีดยากดประสาทในปริมาณมาก พรุ่งนี้ก่อนเที่ยงก็จะยังไม่ฟื้นครับ”
เย่เฉินถามต่อว่า “แล้วแผนการเดิมของพวกมันล่ะ?”
ว่านพั่วจวินรีบเอ่ยตอบทันทีว่า “แผนการเดิมของพวกมันก็คือ หลังจากที่ลักพาตัวคุณหลี่แล้วก็ค่อยส่งตัวเด็กผู้หญิงทั้งหกคนไปยังทะเลหลวง ที่นั่นจะมีคนกลางของพวกมันมารับตัวเด็กผู้หญิงที่ถูกส่งไป”
เย่เฉินถามต่ออีกว่า “คนกลางของพวกมันเป็นใคร?”
ว่านพั่วจวินอธิบายว่า “พวกมันเองก็ไม่รู้รายละเอียดว่าคนกลางคือใคร ตัวตนของคนกลางถูกเก็บเป็นความลับ พวกมันมีหน้าที่แค่ส่งคนไปตามที่นัดหมายไว้ แล้วจากนั้นคนกลางค่อยเป็นคนทำการค้ามนุษย์ที่ประเทศอื่น แล้วค่อยให้ส่วนแบ่งกับพวกมันทีหลัง อีกอย่างวิธีการชำระเงินที่ใช้ก็เป็นการโอนผ่านสกุลเงินดิจิทัล ไม่สามารถติดตามตัวได้เลยแม้แต่น้อย”