ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3958 โดรนระเบิด - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ฉะนั้น เขาจะต้องห้ามให้โดรนตัวนี้เข้ามาใกล้ที่นี่เด็ดขาด ไม่งั้นหากอีกฝ่ายรู้ตัวเข้าแล้วขับเรือหนี ไม่มีทางที่เขาจะตามทันเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้น เขาจึงกำมีดทะลุวิญญาณไว้ในมือแน่น สายตาก็พลางจดจ้องโดรนไร้คนขับที่กำลังบินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาสะกดปราณทิพย์เล็กน้อย พร้อมทั้งปามีดทะลุวิญญาณไปที่โดรนนั้นทันที

มีดทะลุวิญญาณของเย่เฉินถูกซ้อนทับด้วยยันต์มีดบินสิบชั้น มีดที่ปาออกไปเมื่อกี้ เพิ่งใช้ไปเพียงแค่ชั้นเดียวเท่านั้น

พลังงานบางอย่างที่ไร้เสียงไร้รูปพุ่งตรงไปยังโดรนไร้คนขับอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกัน ว่านพั่วจวินก็ได้ยินบางอย่าง แม้ว่ามีดทะลุวิญญาณจะไร้รูปไร้เสียง แต่ว่านพั่วจวินเป็นถึงนักบู๊แปดดาวที่อยู่ในสภาวะขั้นสูงสุด ประสาทสัมผัสที่เหนือคนของเขาทำให้เขารับรู้ถึงพลังนี้ได้อย่างชัดเจน

ในใจเขาพลันรู้สึกสะพรึงและตระหนก

เพราะเขาคิดไม่ถึง ว่าเย่เฉินจะสามารถปลดปล่อยพลังจากภายในผ่านอากาศแบบนี้ได้ เพราะสำหรับผู้ฝึกวิชากำลังภายในโลกยุทธ์แล้วมันแทบเป็นไปไม่ได้

พลังในของผู้ฝึก จะสามารถทำให้ประสาทสัมผัสว่องไวขึ้นและมีพละกำลังมากขึ้น ทว่ามันไม่สามารถแยกตัวออกจากร่างกายของผู้ฝึกได้

เหมือนนักบู๊แปดดาวอย่างว่านพั่วจวิน หากพลังในมาบรรจบกันที่หมัดทั้งสองข้าง ก็จะสามารถโจมตีทะลุได้แม้กระทั่งเกราะ แต่ไม่ว่าเขาจะใช้พลังในมากเท่าไหร่ ก็ไม่มีทางที่จะทำให้กระจกแตกได้ในระยะสิบเมตรขึ้นไปแบบไร้สัมผัสได้

ทว่า มีดทะลุวิญญาณของเย่เฉินเมื่อกี้นี้ สำหรับว่านพั่วจวินแล้ว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นกบในกะลาที่ได้เปิดโลกกว้าง ซ้ำยังกลับตาลปัตรความรู้เกี่ยวกับพลังของเขาจากหน้ามือเป็นหลังมือในทันที

ขณะเดียวกัน โดรนตัวนั้นก็กำลังเร่งความเร็วขึ้น ณ บนเรืออีกฝั่ง ชายเสื้อดำคนหนึ่งกำลังส่องกล้องส่องทางไกล สายตาเขาพลางจดจ้องภาพที่ถูกส่งมาจากโดรน และกำลังจะให้โดรนมุ่งไปยังดาดฟ้าเรือ

ทว่าจู่ๆ โดรนไร้คนขับที่กำลังบินอยู่บนอากาศกลับมีแสงไฟเรืองขึ้น พร้อมทั้งภาพที่ถูกแปรเปลี่ยนเป็นสีดำในพริตา

ชายเสื้อดำสะดุ้งตกใจ ก่อนจะแผดเสียงว่า “โดรนระเบิดแล้ว!”

ชายอีกคนเดินเข้ามาหา พลางขมวดคิ้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ชายเสื้อดำรีบเอ่ยทันทีว่า “หัวหน้า โดรนเพิ่งจะขึ้นบินจู่ๆก็ระเบิดเลยครับ!”

“ระเบิด?” ชายที่เป็นหัวหน้ารับรู้ได้ถึงความผิดปกติทันที พลันเอ่ยถามว่า “อยู่ดีๆมันจะระเบิดได้ยังไงกัน? ถูกโจมตีหรือเปล่า?”

“ไม่น่าใช่นะครับ” ชายเสื้อดำอธิบายว่า “มืดดึกดื่นแบบนี้ ไม่มีใครยิงโดรนเล็กขนาดนี้ได้จากที่ไกลๆหรอกครับ แม้กระทั่ง เทพมือปราบของกองทัพก็ไม่มีทางทำได้”

พูดเสร็จ เขาก็เอ่ยต่อว่า “ผมคิดว่าน่าจะเพราะแบตเตอรีลิเธียมมีปัญหามากกว่า อาจจะเกิดจากตัวแบตเตอรีบวมหรือรั่ว เมื่อกี้ผมเร่งความเร็วโดรน ใช้ไฟไปค่อนข้างเยอะ ก็เลยน่าจะระเบิดน่ะครับ”

หัวหน้าได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกโล่งอกทันที พลันเอ่ยถามว่า “มีโดรนอีกไหม? ปล่อยออกไปอีกตัว”

“มีครับ” ชายเสื้อดำพยักหน้า จากนั้นก็เปิดกล่องอุปกรณ์ไฟฟ้าที่วางอยู่ข้างขา ในนั้นยังมีโดรนสีขาวอีกเครื่องหนึ่ง

เขารีบตรวจดูตัวเครื่องทันที โดยเฉพาะส่วนที่เป็นแบตเตอรี เมื่อมั่นใจว่าแบตเตอรีไม่บวมและไม่มีตรงไหนเสียหาย รวมทั้งพลังงานก็ขึ้นว่าชาร์จเต็ม เขาจึงจะปล่อยโดรนออกไปทันที

ทว่าโดรนบินขึ้นไปได้ไม่ทันไร ก็ดันชะตากรรมเดียวกับเครื่องเก่า

แบตเตอรีลิเธียมถูกมีดทะลุวิญญาณโจมตีจนแหลก พลันระเบิดบนอากาศในพริบตา ถูกสลายเป็นก้อนไฟดำดิ่งลงสู่น้ำทะเล

หัวหน้าเห็นดังนั้น ก็เอ่ยถามรัวๆทันทีว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้นอีก?! หรือว่าแบตเตอรีมีปัญหาอีกแล้วงั้นเหรอ?”

ชายเสื้อดำเองก็แปลกใจไม่น้อย ก่อนจะขมวดคิ้วเอ่ยว่า “ไม่น่าเป็นไปได้สิ ครั้งนี้ผมก็ตรวจดูแบตเตอรีแล้วก็ไม่ปัญหาอะไร……”

หัวหน้าตื่นตัวขึ้นมาทันที พลันรีบสั่งว่า “ทุกคนหลบให้ดี น่าจะมีพลซุ่มยิงอยู่แถวนี้!”

สิ้นเสียง ทุกคนที่อยู่บนดาดฟ้าเรือก็ย่อตัวลงหาที่หลบภัยทันที