ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3987 นี่ไม่ยุติธรรม! - novel-lucky

แอ๊บเล็ตถามอย่างเย็นชา “พิพอน เธอหมายความว่ายังไง เมื่อกี้ฉันเห็นเธอดีใจมาก ตอนนี้มาต่อว่าฉันแล้ว เพราะเธอลูกชายหายไปแค่คนเดียว เลยได้แค่ห้าล้านดอลลาร์ ขาดทุนมากสินะ! ถ้ารู้อย่างนี้แต่แรก เธอก็เอาลูกสาวอีกสองคนเข้าร่วมแก๊งให้เร็วกว่านี้สิ!”

“นาย……นาย……” พิพอนที่โดนจับได้ ไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร ทำได้เพียงพูดอย่างโมโหว่า “ฉันจะให้พวกเธอสองคนเข้าร่วมแก๊งตั้งนานแล้ว แต่ตอนนั้นแก๊งมีกฎ ไม่ให้ผู้หญิงเข้าร่วมเรื่องแก๊ง ต้องโทษไอ้ดินอร์ซิโอ!”

ดินอร์ซิโอ เป็นพ่อของคลอเดีย

ไม่มีใครคาดคิดว่าคนที่เคยโดนปกป้องมาตลอดอย่างเขา จะโดนคนในครอบครัวของสมาชิกแก๊งกล่าวโทษ ในเวลาแบบนี้

คนในครอบครัวที่อยู่ที่นี่ ต่างดวงตาแดงก่ำ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่เพราะตื่นเต้น

คนละห้าล้านดอลลาร์ เงินก้อนนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในประเทศใดในโลก ล้วนเป็นทั้งชีวิตของคนส่วนใหญ่ ถึงกระทั่งที่เป็นเงินที่กี่ชาติก็หามาไม่ได้

เงินมากขนาดนี้ ทำให้คนในครอบครัวแต่ละคน ไม่สามารถควบคุมความดีใจในใจลึกๆ เอาไว้ได้

ถ้าเป็นสายงานอื่น ยากมากที่คนในครอบครัวหลายพันคน จะโดนซื้อด้วยเงิน แต่โลกของแก๊ง ตอนคนในครอบครัวไปอยู่ในแก๊ง คนสนิทพวกนี้ก็เตรียมใจ เรื่องที่เขาจะตายอย่างน่าเวทนาอยู่ข้างนอกเอาไว้แล้ว

อีกอย่างอัตราการตายของคนที่ทำงานแก๊งสูงมากอยู่แล้ว มักจะเกิดเรื่องคนตายอย่างน่าเวทนา ดังนั้นทุกคนจึงด้านชากับมันมากขึ้น

และด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงเฉยชากับการตายของคนในครอบครัว

ตอนนี้ การชดเชยห้าล้านดอลลาร์ ไม่เพียงแต่จะปลอบประโลมจิตใจของพวกเขาแต่ละคนได้มากพอ อีกทั้งยังกำจัดความเศร้าในใจพวกเขาไปได้จนหมดสิ้น ทำให้พวกเขาแต่ละปิติยินดี รับเงื่อนไขนี้อย่างไม่ลังเล

ดังนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังอยู่ท่ามกลางเสียงเฮ จึงมีมติเป็นเสียงเดียวกันอย่างง่ายดาย นั่นก็คือ: เงินมา เงียบปาก

อีกทั้งหลายคน เริ่มคิดจะออกจากแคนาดาแล้ว

การที่พวกเขาออกจากยุโรป ออกจากซิซิลี มาใช้ชีวิตที่แคนาดา ไม่มีอะไรมากไปกว่าการหลุดพ้นจากความยากจน แต่ตอนนี้ พวกเขาสามารถหอบเงินก้อนโตกลับบ้านเกิดได้อย่างมีเกียรติแล้ว

เจ้าพ่อเฒ่าไรอันช่วยรวบรวมข้อมูลของทุกคน พลางฟังพวกเขาพูดเรื่องที่จะกลับซิซิลี อดทอดถอนใจไม่ได้ “ซิซิลีที่งดงาม……บ้านเกิดของฉัน……จู่ๆ ก็มีประชากรหลายร้อย ที่เป็นเศรษฐีมีทรัพย์สินหลายล้านดอลลาร์ ราคาสินค้าที่นั่นคงจะพุ่งสูงอย่างรวดเร็วสินะ”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาอดน้ำตาไหลออกมาไม่ได้

ถ้าคนพวกนี้กลับซิซิลี ใช้ชีวิตอย่างมั่งคั่ง งั้นอนาคตของตัวเองจะเป็นอย่างไร

อย่างบอกนะว่าตัวเองจะต้องใช้ชีวิตบั้นปลาย อยู่ในบ้านพักคนชราที่แวนคูเวอร์งั้นเหรอ

ก่อนหน้านี้ ชีวิตของตัวเอง ได้รับความช่วยเหลือจากพี่น้องของพวกลูกชายก่อนตาย แต่ตอนนี้คนพวกนั้นไม่ต่างกัน ล้วนหายตัวไปทั้งหมด

เหลือเพียงตัวเอง โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่งพา ทั้งชีวิตนี้คงไม่มีที่พึ่งพาอาศัยอีก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขามองท่าทางดีใจของกลุ่มคนตรงหน้า จู่ๆ ในใจรู้สึกไม่ยุติธรรมเป็นอย่างมาก

“ฉันสูญเสียลูกชายไปห้าคน แต่ฉันได้อะไรกลับมาบ้างล่ะ มีชีวิตอยู่ต่อไปในบ้านพักคนชราคนเดียวงั้นเหรอ!”

“ทำไม!”

“ทำไมโชคชะตาของฉันช่างน่าเวทนาเช่นนี้ ส่วนคนพวกนี้ กลับรอเงินห้าล้านดอลลาร์อย่างมีความสุข ถึงกระทั่งมีเงินมากกว่านี้เข้าบัญชี!”

“อีกทั้งเงินก้อนนี้ ยังเป็นเงินที่ฉันใช้ไหวพริบ ใช้ความสามารถของฉัน ต่อสู้แย่งชิงมาเพื่อพวกเขา!”

“นี่ไม่ยุติธรรม!”