ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 3999 มีการเปลี่ยนแปลงใหม่
หลังจากกำหนดสิ่งเหล่านี้เรียบร้อย เย่เฉินมองดูเวลาแล้วพูดกับป้าหลี่และอีกสองคนว่า “ป้าหลี่ เสี่ยวเฟิน คลอเดีย ฉันต้องกลับไปอเมริกาก่อน ที่แคนาดาน่าจะปลอดภัยสักพัก มีทหารของสำนักว่านหลงปกป้องพวกคุณอย่างลับๆ พวกคุณทั้งสามทำงานและใช้ชีวิตปกติได้ ไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นๆ”
ป้าหลี่พยักหน้าและกล่าวว่า “เย่เฉิน รีบกลับมาและไปอยู่เป็นเพื่อนชูหรันเถอะ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียว อยู่ต่างประเทศคนเดียว อาจจะไม่คุ้นชินเท่าไหร่”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “เมื่อฉันแก้ไขปัญหานี้ได้เรียบร้อย ฉันจะส่งคนมารับพวกคุณทั้งสามคนกลับไปที่เมืองจินหลิง จากนั้นฉันจะจัดสิ่งที่ที่พักอาศัยอาหารเอาไว้ให้พร้อม”
หลี่เสี่ยวเฟินรีบเตือนว่า “พี่เย่เฉิน อย่าลืมเรื่องที่คลอเดียจะต้องกลับไปเรียนที่เมืองจินหลิง…”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ลืมหรอก”
หลังจากนั้น เย่เฉินกล่าวคำอำลาป้าหลี่ หลี่เสี่ยวเฟิน และคลอเดียทีละคน แล้วเขารีบไปที่สนามบินและบินกลับไปที่เมืองพรอวิเดนซ์
ก่อนที่จะออกเดินทาง เย่เฉินได้โทรหาเซียวชูหรัน และถามเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอในพรอวิเดนซ์ เซียวชูหรันบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี แล้วจึงถามเย่เฉินด้วยความเป็นห่วงว่า ” คุณสามี เรื่องของเสี่ยวเฟินจัดการเรียบร้อยหรือยัง?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า ” จัดการเรียบร้อยแล้ว พวกอันธพาลคิดไม่ดีกับเสี่ยวเฟิน เพื่อนของเสี่ยวเฟินตามให้ผมไปช่วย ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว เสี่ยวเฟินไม่เป็นอันตรายอะไร คุณสบายใจได้”
ในที่สุดเซียวชูหรันถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เมื่อคืนฉันเป็นห่วงจนนอนไม่หลับทั้งคืน ฉันอยากโทรถามคุณ แต่ก็กลัวว่าจะรบกวนงานของคุณ……”
เย่เฉินรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร ผมมาถึงสนามบินแล้ว เครื่องบินก็ลังจะบิน คาดว่าอีกสี่ชั่วโมงจะถึงที่หมาย”
เซียวชูหรันถามอย่างตื่นเต้น “จริงเหรอคะ เยี่ยมไปเลย!”
หลังจากพูดจบ เธอรีบถามอีกว่า ” เสี่ยวเฟินสามารถกลับไปได้อย่างสบายใจแล้วใช่หรือไม่? ถ้าไม่มีทางจริงๆ เชิญพวกเธอมาที่อเมริกาสิ!”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ปัญหาที่นี่จัดการเรียบร้อยแล้ว ผมขอให้ลูกค้าช่วย ให้หาเส้นสายในพื้นที่ไปดูแลเสี่ยงเฟินและป้าหลี่ พวกเธอไม่เป็นไรหรอก ฉะนั้นผมจึงสามารถกลับไปหาคุณได้อย่างสบายใจไงล่ะ”
เซียวชูหรันผ่อนคลายในทันทีและพูดอย่างเร่งรีบ “เยี่ยมมาก! ตอนนี้เวลาห้าโมงเย็นแล้ว คุณมาถึงคงจะประมาณสามทุ่มกว่า ฉันจะไปรับคุณที่สนามบินนะ”
เย่เฉินรีบพูด “ไม่เป็นไร ผมขับรถไปสนามบินหมดแล้ว คุณจะมารับผมยังไง คุณรอผมที่โรงแรมดีว่า ผมจะรีบขับรถกลับไปทันทีที่ลงเครื่อง ”
เซียวชูหรันพูดอย่างอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้น…ฉันจะรอคุณที่โรงแรม…”
หลังจากบินมาเกือบสี่ชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินที่เย่เฉินนั่งก็มาถึงสนามบินเกอร์ลินในพรอวิเดนซ์สักที
เมื่อระดับความสูงของเครื่องบินลดลงต่ำกว่า 1,000 เมตร โทรศัพท์มือถือของเย่เฉินก็เริ่มมีสัญญาณ ตากนั้นข้อความวีแชทและข้อความแจ้งเตือนสายโทรเข้าก็เด้งออกมาจำนวนมาก
เขาดูแจ้งเตือนสายที่ไม่ได้รับก่อน และพบว่าคนที่โทรมาคือกู้ชิวอี๋ วีแชทก็เช่นกัน
เขาคิดว่ากู้ชิวอี๋มีเรื่องเร่งด่วน เขาจึงเร่งโทรกลับไป
หลังจากรับสายกู้ชิวอี๋ก็ถามอย่างเร่งรีบ “พี่เย่เฉิน พี่กำลังทำอะไรอยู่ ทำไมติดต่อไม่ได้เลย!”
เย่เฉินพูดตอบกลับอย่างสบาย “ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องบิน กำลังจะลงจอด เพิ่งมีสัญญาณ มีอะไรเหรอ? มีเรื่องด้วยหรือ?”
กู้ชิวอี๋ยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรเร่งด่วนหรอก ฉันแค่อยากจะบอกพี่ว่า แผนทัวร์อเมริกาเหนือของฉันมีการเปลี่ยนแปลง”
“การเปลี่ยนแปลงใหม่?” เย่เฉินรีบถาม “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
กู้ชิวอี๋ยิ้มและพูดว่า “ฉันเพิ่งปรับลำดับของการแสดงและลำดับเวลาไป ก่อนหน้านี้วางแผนไว้ว่าไปทัวร์แคนนาดาก่อนแล้วค่อยไปสหรัฐอเมริกาหลังจากทัวร์เมืองใหญ่หลายแห่งในแคนาดาแล้ว ตอนนี้เปลี่ยนที่ไปอเมริกาก่อนแล้วค่อยไปแคนาดา”
กู้ชิวอี๋พูดอีกครั้งว่า “อีกเรื่องหนึ่ง ที่แรกที่ฉันจะไปทัวร์ในอเมริกาคือนิวยอร์ก!”
YOU MAY ALSO LIKE
