ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4049 คุกเข่า
เพราะว่า ห้องจัดเลี้ยงข้างๆ งานเลี้ยงการกุศลได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว เสียงพูดของเจ้าภาพ และเสียงปรบมือในงาน ทำให้พวกเธอไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวนอกประตูด้วยซ้ำ
และในเวลานี้ เฉินตัวตัวยังคงพึมพำด้วยความสับสนว่า: “เอ๊ะ ทำไมไม่มีอินเทอร์เน็ต…….”
อีกด้านหนึ่งเฉินจ้างโจงรู้สึกประหม่าอย่างยิ่งแล้ว เขารู้ว่า โทรศัพท์ไม่มีอินเทอร์เน็ต จะต้องเป็นอีกฝ่ายเตรียมตัวลงมือกับสัญญาณ ตัวเองพลาดโอกาสสุดท้ายไปแล้ว ตอนนี้เกรงว่าจะมีเพียงรอตายทางเดียว
มีเพียงเย่เฉินคนเดียว อาศัยประสาทสัมผัสที่มีไหวพริบ และได้ยินทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนอกประตู
เขาย้อนคิดถึงประสบการณ์ตอนนั้นที่ตัวเองอยู่ประเทศญี่ปุ่นเผชิญหน้ากับนินจาตระกูลฟูจิบายาชิ รู้สึกว่าอาวุธที่คู่ต่อสู้ใช้อยู่ภายนอก น่าจะเป็นมีดคุไนที่ฟูจิบายาชิ โอตะนินจาฟูจิบายาชิใช้ในตอนนั้น!
เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่นว่า: “โธ่เอ๊ย เป็นนินจานี่เอง!”
จากนั้น แอบถือมีดทะลุวิญญาณไว้ในฝ่ามือแล้ว
เมื่อกู้ชิวอี๋ได้ยินคำพูดนี้ ถามด้วยความประหลาดใจว่า: “พี่เย่เฉิน พี่ว่านินจาญี่ปุ่นอะไรนะ…….”
คำพูดยังไม่ทันได้พูดจบ ประตูก็ถูกเตะเปิดออกอย่างกะทันหัน!
จากนั้น คาซูโอะ ฮันโซนำนินจาอิงะทั้งเจ็ดคนพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง
หญิงสาวทั้งสองกรีดร้องด้วยความตกใจ และคาซูโอะ ฮันโซสั่งนินจาข้างกาย ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “นอกเหนือจากผู้หญิง ที่เหลือฆ่าทิ้งให้หมด ไม่ไว้ชี……..”
เหมือนกับกู้ชิวอี๋ คาซูโอะ ฮันโซพูดคำสุดท้ายไม่จบ เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นเย่เฉินที่นั่งตรงกับประตูอย่างกะทันหัน และชาไปตั้งหัวจรดเท้าอย่างรวดเร็ว
คาซูโอะ ฮันโซใช้ความปรารถนาด้วยความหวาดกลัว หวาดกลัวแล้วก็แฝงไปด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก และน้ำเสียงสั่นเทา: “อา…….อาจารย์เย่?! คุณ…….คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง…….”
เมื่อนินจาอีกทั้งเจ็ดคนได้ยินสิ่งนี้ ทยอยมองไปตามสายตาของคาซูโอะ ฮันโซ
มองไปก็ไม่เท่าไหร่หรอก เมื่อทั้งเจ็ดคนเห็นเย่เฉิน กลัวจนคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังลั่นทั้งหมดในทันที และก้มกราบคำนับ!
คนเหล่านี้ ทั้งหมดตอบสนองต่อสัญญาณของอิโตะ นานาโกะ ในช่วงวันไหว้เช็งเม้ง มุ่งหน้าไปภูเขาเย่หลิงซานเพื่อช่วยเหลือเย่เฉิน โดยไม่มีข้อยกเว้น
อยู่ที่นั่น พวกเขาได้เห็นความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของเย่เฉินกับตาตัวเอง
โดยเฉพาะเย่เฉินที่เกี่ยวนิ้ว ก็สังหารราชันสงครามทั้งสองของสำนักว่านหลงได้อย่างต่อเนื่อง!
ฉากนั้น แม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้วแต่ในใจพวกเขายังคงหวาดผวาอยู่จนถึงทุกวันนี้!
ต้องรู้ว่า ต่อให้เป็นผู้นำของพวกเขา ฮัตโตริ ฮันโซพ่อของคาซูโอะ ฮันโซ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของราชันสงครามของสำนักว่านหลง!
ถึงขนาด ฮัตโตริ ฮันโซสองคน ฮัตโตริ ฮันโซสามคน อยู่ตรงหน้าราชันสงครามคนหนึ่งของสำนักว่านหลง ก็ไม่มีโอกาสชนะ
และเย่เฉิน กลับเหมือนกับการฆ่าสุนัข ฆ่าราชันสงครามตายทั้งสองคนได้อย่างง่ายดาย ความแข็งแกร่งนี้ ในสายตาของพวกเขา ราวกับเทพทุกประการ!
เมื่อเห็นเย่เฉินอยู่ที่นี่ในเวลานี้ พวกเขาก็ย่อมกลัวจนอกสั่นขวัญหาย!
เมื่อคาซูโอะ ฮันโซเห็นลูกน้องทั้งเจ็ดคนรอบตัวคุกเข่า ตัวเองถึงตั้งสติได้ คุกเข่าลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยความหวาดกลัวอย่างยิ่งว่า: “อา…….อาจารย์เย่…….ขอ…….ขอโทษด้วย…….ขอโทษด้วยจริงๆ…….ผม…….ผมคาซูโอะ ฮันโซ…….นินจาอิงะภายใต้คำสั่งของคุณอิโตะ…….ภูเขาเย่หลิงซานในตอนนั้น ผมติดตามคุณอิโตะช่วยคุณต่อสู้กับสำนักว่านหลง…….วันนี้…….วันนี้ผมไม่ทราบว่าคุณอยู่ที่นี่ ล่วงเกินคุณโดยไม่ตั้งใจ คุณได้โปรดให้ชดใช้ความผิดด้วย…….”
กู้ชิวอี๋ เฉินตัวตัว และเฉินจ้างโจงต่างก็ตกตะลึงแล้วในขณะนี้
วินาทีที่แล้ว ทั้งแปดคนเพิ่งจะพุ่งเข้ามาด้วยความอาฆาตอย่างหนักหน่วง
แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา ทั้งแปดคนนี้ก็คุกเข่าลง ยิ่งไปกว่านั้นทั้งหมดก็ก้มกราบคำนับอย่างต่อเนื่อง โดยไม่มีข้อยกเว้น
ในขณะนี้เย่เฉินมองไปที่คาซูโอะ ฮันโซ ยิ้มอย่างดูถูก และถามอย่างเย็นชาว่า: “คาซูโอะ ฮันโซใช่มั้ย? แกบอกฉันสิ แกแม่งกล้าหาญมากแค่ไหนกันแน่ ถึงขนาดกล้าฆ่าฉัน?!”
YOU MAY ALSO LIKE
