ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4057 ความโกรธของเฟ่ยฮ่าวหยาง
เมื่อซูนฮ่าวได้ยินเช่นนี้ ก็กังวลจนไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้ และพูดออกมา: “ไม่ได้นะครับ! คุณชายของพวกเราใกล้จะขึ้นเวทีกล่าวสุนทรพจน์แล้ว! ถ้าหากคุณกู้กลับไปแบบนี้ คุณชายของพวกเราก็จะต้องอับอายขายหน้านะ! เขาเป็นคุณชายของตระกูลเฟ่ย พวกคุณไม่เกียรติกันเลยไม่ได้นะ?”
เย่เฉินครุ่นคิดครู่หนึ่งด้วยท่าทางยากลำบาก น้ำเสียงเบาลงเล็กน้อย และพูดออกมาว่า: “เอาอย่างนี้นะ งั้นนายไปบอกกับคุณชายเฟ่ย พวกเราจะขอโทษเขาต่อหน้า ฉันเชื่อว่าคนมีเหตุมีผลอย่างคุณชายเฟ่ย จะต้องเข้าใจพวกเราอย่างแน่นอน!”
กู้ชิวอี๋ก็พูดด้วยความรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก: “รบกวนคุณให้คุณชายเฟ่ยมาหน่อยเถอะค่ะ ฉันจะอธิบายต่อหน้าเขา เรื่องนี้ขอโทษด้วยจริงๆ”
ซูนฮ่าวรู้ตัวว่าไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้อีกต่อไป และรีบพูดว่า: “คุณกู้คุณต้องรอสักครู่ ผมจะไปแจ้งให้คุณชายของพวกเราทราบเดี๋ยวนี้ครับ!”
จากนั้น เขารีบวิ่งกลับไปที่ห้องจัดเลี้ยง
ในเวลานี้เฟ่ยฮ่าวหยางกำลังรอข่าวของซูนฮ่าวอย่างวิตกกังวล เมื่อเห็นซูนฮ่าววิ่งเข้ามาอย่างกระหืดกระหอบ และรีบถามว่า: “สถานการณ์ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?!”
ซูนฮ่าวพูดอย่างหายใจไม่ทันว่า: “คุณ……คุณชาย……คุณรีบ……คุณรีบไปดูเถอะ! คุณกู้กำลังโวยวายจะกลับไปครับ!”
“จะกลับไปเหรอ?!”เมื่อเฟ่ยฮ่าวหยางได้ยินสิ่งนี้ ก็รู้ว่านินจาเหล่านั้นก็ยังไม่ลงมือ ในใจก็ย่อมโกรธอย่างยิ่ง
แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาโกรธ ขมวดคิ้วถามโดยไม่รู้ตัว:“ทำไมเธอต้องกลับไปด้วย?!”
ซูนฮ่าวรีบพูดว่า: “บอดี้การ์ดของคุณกู้พบว่าสัญญาถูกตัด คิดว่าสภาพแวดล้อมมีอันตราย ดังนั้นพิจารณาถึงความปลอดภัย อยากให้คุณกู้ออกจากที่นี่ก่อน”
“โคตรพ่อง!”เฟ่ยฮ่าวหยางโกรธจนสั่นเทาไปทั้งตัว
บอกไว้แล้วว่าตอนที่พวกนินจาลงมือค่อยเปิดตัวตัดสัญญาณ ต่อจากนั้นจัดการด้วยวิธีการที่รวดเร็วฉับไว ทำไมตัวเปิดตัวตัดสัญญาณนานขนาดนี้ และกู้ชิวอี๋ยังไม่ถูกควบคุมอีกด้วย?!
ถ้าปล่อยให้กู้ชิวอี๋หนีไป ความพยายามที่ทุ่มเทก็สูญเปล่าไม่ใช่หรอกเหรอ?!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็รีบพูดขึ้นว่า: “นายรีบไปรั้งเธอไว้เถอะ ไม่ว่ายังไงก็ห้ามปล่อยให้เธอกลับไป ก็บอกว่าปัญหาของสัญญาณก็คืออุปกรณ์ของเราทำงานผิดปกติ กำลังลงมือรีบซ่อมแล้ว!”
ซูนฮ่าวพูดลำบากใจว่า: “คุณชาย คุณกู้ลุกขึ้นแล้วกำลังจะออกไป ผมไปรั้งเธอ กลัวว่าคนอื่นเขาไม่ไว้หน้าผมเลย เดิมทีเมื่อกี้นี้คุณกู้ก็จะกลับไปในทันที ผมใช้คุณมากดดันพวกเขา คุณกู้ถึงได้อ่อนข้อให้เล็กน้อย ก็บอกว่าจะอธิบายต่อหน้าคุณ ถ้าคุณไม่ไปอีก ผมว่าพวกเธอคงจะกลับไปในทันที!”
“แม่งเอ๊ย!” เฟ่ยฮ่าวหยางโมโหแทบตาย!
ตอนนี้เขาไม่รู้ว่านินจาพวกนั้นกำลังทำบ้าอะไรอยู่กันแน่ แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางปล่อยกู้ชิวอี๋กลับไปแบบนี้ ถ้าเกิดกู้ชิวอี๋กลับไป อยากจะหาโอกาสแบบนี้อีก เกรงว่าจะยากเป็นอย่างมาก!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ในสมองของเขาก็แทบจะไม่ทันได้คิดพิจารณา และรีบพูดกับซูนฮ่าวว่า: “ไป ฉันไปกับนาย!”
เฟ่ยฮ่าวหยางในเวลานี้ คิดเพียงแค่ว่าจะยื้อกู้ชิวอี๋ได้อย่างไร ต่อจากนั้นค่อยคิดหาทางติดต่อกับนินจาพวกนั้น ดูว่าเรื่องราวสามารถที่จะกอบกู้กลับมาได้มั้ย
ดังนั้น เขาก็ไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่า นี่อาจจะเป็นกับดักต่อตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้น ที่นี่ก็เป็นถิ่นของตระกูลเฟ่ย เฟ่ยฮ่าวหยางก็ไม่ได้กังวลว่าในถิ่นของตระกูลตัวเองจะมีอันตรายอะไร
ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องราวแบบนี้ในความคิดของเฟ่ยฮ่าวหยาง คนรู้ยิ่งน้อยยิ่งดี ดังนั้น เขาก็ไปกับซูนฮ่าว มาถึงห้องวีไอพีอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เฟ่ยฮ่าวหยางมาถึงห้องวีไอพี ก็เห็นกู้ชิวอี๋ยืนอยู่ที่ประตูห้องวีไอแล้ว โดยมีกับเย่เฉินและคนอื่นๆอยู่เป็นเพื่อน
เมื่อเฟ่ยฮ่าวหยางเห็นกู้ชิวอี๋ ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า: “โธ่เอ๊ยคุณกู้ คุณเป็นอะไร? ทำไมจู่ๆกลับไปโดยไม่บอกไม่กล่าวกันเลยครับ? ผมใกล้จะขึ้นเวทีกล่าวสุนทรพจน์แล้ว ถึงเวลาผมจะแนะนำแขกรับเชิญอย่างคุณให้กับทุกท่านที่มา ถ้าคุณกลับไปในเวลานี้ ผมก็อับอายขายหน้า……”
YOU MAY ALSO LIKE
