ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4084 ใช้โดยไม่เลือกก่อน
“ใช่……..” หญิงสาวรีบเร่งที่จะพูดว่า “เขา…….เขายังขอให้ฉันบอกอะไรบางอย่างแก่คุณด้วย………”
เฟ่ยเสวปินตะโกนอย่างโกรธเคืองว่า “ว่ามาเร็วเข้า! ถ้าคุณยังลังเลอีก กูแม่งจะฆ่ามึงให้ตาย!”
ผู้หญิงคนนั้นตัวสั่นด้วยความตกใจ และรีบพูดว่า “เขาบอกว่า……ขอโทษคุณเฟ่ย เวลาเร่งรีบเกินไป……..ไม่สามารถ…….ไม่สามารถหาภาชนะที่เหมาะได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงใช้กล่องใบนี้ใส่มันเท่านั้น……..แม้ว่าบรรจุภัณฑ์จะแย่มาก แต่ของข้างในก็ยังมีค่ามาก…….”
เฟ่ยเสวปินยื่นมือออกไปและกำลังจะคว้ากล่องถุงยางอนามัยใบนั้น แต่เมื่อเขานึกถึงว่าผู้หญิงคนนี้เป็นโรคเอดส์ เขาก็เอามือกลับทันที ชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้น แล้วตะโกนด่าว่า “คุณ โยนกล่องลงบนพื้น!”
ผู้หญิงคนนั้นทำได้เพียงทำตามอย่างเชื่อฟัง และโยนกล่องลงบนพื้น
เฟ่ยเสวปินหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าของเขา ห่อมือขวาด้วยผ้าเช็ดหน้า และหยิบกล่องใบนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง
ต่อจากนั้น ก็ตกอยู่ในความลำบากใจ เพราะไม่กล้าเปิดกล่องด้วยมือซ้ายโดยตรง แม้จะเคยได้รับการศึกษาระดับสูงมาแล้ว และรู้ว่าโรคเอดส์จะไม่ติดต่อผ่านการสัมผัสระดับนี้ แต่ก็ยังไม่สามารถยับยั้งความกลัวในใจของเขาได้เช่นเคย
โชคดีที่ลูกน้องคนหนึ่งฉลาดกว่า และยื่นถุงมือสีดำให้เขาทันที
เฟ่ยเสวปินถึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยื่นมือซ้ายออกไป และขอให้ลูกน้องสวมถุงมือสีดำที่มือให้เขา จากนั้น จึงเปิดฝากล่องถุงยางอนามัยใบนั้นออกมา
เนื่องจากแสงโดยรอบมืดมิด เขาจึงมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ในกล่องในทันใด เขาเขย่าเบาๆ รู้สึกเพียงแค่ว่าสิ่งที่อยู่ข้างในนั้นไม่หนักไม่เบาและก็ไม่แข็งด้วย แต่ก็ไมสามารถเดาออกได้ว่าเป็นสิ่งของชนิดใด
ดังนั้น เขาจึงคว่ำกล่องด้วยมือขวา ใช้มือซ้ายปิดปากกล่อง แล้วเทสิ่งที่บรรจุอยู่ข้างในนั้นออกมา
เมื่อทั้งสองสิ่งนี้เทลงบนฝ่ามือของเขา เฟ่ยเสวปินก็มองเข้าไปใกล้ๆ และทั้งคนก็คำรามด้วยความตกใจขึ้นมา มือของเขาก็สะดุ้งตื่นราวกับถูกไฟฟ้าช็อต และหูที่เปื้อนเลือดทั้งสองข้าง ก็ถูกเขาขว้างออกไปโดยตรง
สาวข้างถนนหลายคนก็สงสัยมานานแล้วว่ามีอะไรอยู่ข้างในนั้น แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่ามันเป็นหูของมนุษย์ที่มีเลือดสองข้าง พวกเขาก็กรีดร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ
บอดี้การ์ดก็ตกตะลึงไปเลย ไม่เคยนึกฝันว่า กล่องใบนี้จะมีหูของมนุษย์งั้นเหรอ!
เฟ่ยเสวปินตกใจมากจนเพิ่งฟื้นคืนสติได้ ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมา และรีบวิ่งไล่ตามเพื่อไปตรวจสอบ ไม่ดูยังเป็นไร เขาจำได้ทันทีว่าหูคู่นี้ ก็คือหูของเฟ่ยห้าวหยางลูกชายของเขา!
หัวใจของเขาเหมือนถูกค้อนทุบหนักในทันที และก็พูดไม่ออกด้วยความเจ็บปวดขึ้นมาทันที
ทันทีหลังจากนั้น เขาเก็บหูทั้งสองข้างขึ้นมาแล้วร้องไห้เสียงดัง “ห้าวหยาง…….ลูกชายแสนดีของพ่อ…….พ่อเป็นคนที่ไม่ดีเอง…….พ่อไม่ได้ปกป้องคุณให้ดีห้าวหยาง…….”
คนเดินผ่านที่เห็นความดี ได้เริ่มหยิบมือถือออกมาถ่ายวิดีโอแล้ว ในเวลานี้บอดี้การ์ดหลายคนตอบโต้ และล้อมรอบเฟ่ยเสวปินอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ตำหนิไปด้วยว่า “ห้ามถ่าย ลบวิดีโอออกเดี๋ยวนี้!”
แต่ในเวลานี้มันก็สายเกินไปแล้ว มีหลายคนก็ได้ถ่ายวิดีโอไปแล้ว และเมื่อเห็นความดุดันของบอดี้การ์ดของอีกฝ่าย พวกเขาก็รีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วแล้ว
และผู้คุ้มกันเหล่านี้ก็ไม่มีกำลังพอที่จะไปถามผู้คนที่ผ่านไปมา จึงทำได้เพียงล้อมรอบเฟ่ยเสวปิน และปกป้องเขาออกจากสถานที่ที่มีแต่เรื่องแห่งนี้โดยเร็วที่สุด
ในบรรดากลุ่มคนที่ถ่ายวิดีโอและหลบหนีไปนั้น รวมถึงนินจาอิงะคนหนึ่งด้วย
หลังจากที่เขาถ่ายวิดีโอแล้ว เขาก็เดินไปที่มุมด้านหลังโมเต็ลทันที ขึ้นรถเก๋ง Dodge ที่ชำรุดทรุดโทรม จากนั้นรถก็สตาร์ทเครื่องยนต์ และขับออกจากเหตุการณ์อย่างรวดเร็ว
และในเวลานี้ เฟ่ยเสวปินยังคงร้องไห้ในขณะที่ถือหูของเฟ่ยห้าวหยางทั้งสองข้างอยู่
ผู้คุ้มกันเกลี้ยกล่อมเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานานแต่เขาก็ยังเฉยเมย ในความสิ้นหวัง หลายคนจึงทำได้เพียงประคองตัวเขาเข้าไปในรถเท่านั้น จากนั้นขบวนรถก็กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเฟ่ยในลองบีชอย่างรวดเร็ว
YOU MAY ALSO LIKE
