ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4141 สิ่งที่น่ากลัวที่สุด
ตอนเก้าโมงเช้า เย่เฉินขึ้นเฮลิคอปเตอร์ และมาถึงลองบีชในนครนิวยอร์ก
เครื่องบินบินตรงไปยังวิลล่าหรูที่ว่านพั่วจวินเช่าไว้ และว่านพั่วจวิน ฮัตโตริ ฮันโซ และพ่อลูกคาซูโอะ ฮันโซออกมาต้อนรับเขาพร้อมกัน
เมื่อ ฮัตโตริ ฮันโซ เห็นเย่เฉิน เขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาเป็นพิเศษ เขารีบเดินไปข้างหน้าและโค้งคำนับแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่……ผคือ ฮัตโตริ ฮันโซ ผู้รับผิดชอบของนินจาอิงะในระแวกนี้ ก่อนหน้านี้ลูกชายไม่รู้ว่าคุณอยู่ในนครนิวยอร์ก ล่วงเกินท่านแล้ว โปรดคุณยกโทษด้วย!”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดอย่างจางๆ ว่า “เห็นแก่คุณกับคุณอิโตะที่เคยไปช่วยผมที่ภูเขาเย่หลิงซาน เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ผมก็ไม่ถือสาอะไรแล้ว แต่ต่อจากนี้ไป พวกนินจาอิงะ จะต้องฟังคำสั่งของผมในทุกๆ อย่าง ผมจะหาที่พักพิงที่ดีให้พวกคุณในสหรัฐอเมริกา และพวกคุณก็ไม่ต้องมีความคิดที่จะกลับไปญี่ปุ่นแล้ว”
“ครับ ครับ ครเบาๆ …….” ฮัตโตริ ฮันโซ พยักหน้าแสดงความเคารพซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตั้งแต่ที่เขาได้บันทึกวิดีโอยอมรับว่าก่อเหตุโจมตีของผู้ก่อการร้าย เขาก็เข้าใจดีแล้วว่า โดยพื้นฐานแล้วไม่สามารถที่จะกลับไปที่ญี่ปุ่นได้แล้ว นอกจากติดตามเย่เฉินด้วยความมุ่งมั่น เขาก็ไม่รู้ว่านินจาอิงะจะมีทางออกอะไรได้อีก
เพราะยังไงแล้ว ในคฤหาสน์อีกหลังที่อยู่ห่างจากวิลล่าแห่งนี้เพียงไม่กี่ร้อยเมตร คนทั้งตระกูลเฟ่ย กำลังระดมสมองเพื่อค้นหาที่อยู่ของนินจาอิงะ เพียงแต่พวกเขาไม่เคยคิดฝันเลยว่า นินจาอิงะจะกล้าเดินทางจากญี่ปุ่นมาตลอดทางก่อเรื่องอยู่ภายใต้เปลือกตาของตัวเอง
เย่เฉินพอใจมากกับทัศนคติของ ฮัตโตริ ฮันโซ พยักหน้า และพูดกับว่านพั่วจวินว่า “พั่วจวิน เจ้าสองคนนั้นเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”
ว่านพั่วจวินกล่าวว่า “คุณเย่ เจ้าสองคนนั้นถูกแขวนตัวอยู่ที่ห้องใต้ดินมาทั้งคืนแล้ว”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดเบาๆ ว่า “ไป ไปดูกันสักหน่อย”
เมื่อทั้งสี่มาถึงห้องใต้ดิน เฟ่ยฮ่าวหยางและเฉียวเฟยหยุนก็เกือบจะหมดแรง พวกเขาถูกแขวนตัวอยู่ในท่ามกลางอากาศ และก็ไม่กินอะไรเลย ความแข็งแกร่งทางกายภาพ ความแข็งแกร่ง และพลังงานของพวกเขาได้หมดลงแล้ว โดยเฉพาะเฟ่ยฮ่าวหยาง เพราะเขามาก่อนนานกว่า และถูกแขวนตัวไว้นานกว่า ข้อมือของเขาถูกแขวนจนเคล็ดไปแล้ว และเจ็บปวดถึงใจเลยทีเดียว
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินมาแล้ว ทั้งสองคนก็ตัวสั่นด้วยความตกใจ ทั้งๆ ที่เฟ่ยฮ่าวหยางรู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่เย่เฉินจะไม่ปล่อยเขาไป แต่เขาก็ยังคงร้องไห้และพูดว่า “คุณเย่…….ขอให้คุณเมตตาและปล่อยผมไป ไม่ว่าคุณอยากได้เงินจำนวนเท่าไหร่ ผมก็จะให้ทางครอบครัวให้คุณเต็มจำนวน……..”
เย่เฉินโบกมือของเขา “เอาล่ะเฟ่ยฮ่าวหยาง คำพูดแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว เก็บแรงให้ตัวเองหน่อย”
เฟ่ยฮ่าวหยางยังคงร้องไห้เสียงดังและอ้อนวอน “คุณเย่…..ผมขอร้องคุณแล้ว…….อยากได้เท่าไหร่คุณบอกตัวเลขมา……..ตระกูลเฟ่ยจะทำให้คุณพึงพอใจอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “เฟ่ยฮ่าวหยาง นับตั้งแต่นี้ไป ถ้าฉันได้ยินคำขอร้องจากปากคุณอีกครั้ง ฉันจะให้คนตัดส่วนหนึ่งของร่างกายคุณ จนกว่าจะตัดจนให้กลายเป็นมนุษย์หมูที่เหลือแต่ลำตัวกับศีรษะเท่านั้น!”
เฟ่ยฮ่าวหยางตกใจกลัวอย่างมาก จึงทำได้เพียงหุบปากอย่างเชื่อฟัง
ในขณะนี้เย่เฉินก็มองไปที่เฉียวเฟยหยุนที่อยู่ข้างๆ เขาอีกครั้ง และถามอย่างเย็นชาว่า “คุณคือเฉียวเฟยหยุนใช่หรือไม่? คุณรู้ไหมว่าฉันตามหาคุณมานานแล้ว”
เฉียวเฟยหยุนสั่นเทาด้วยความตกใจ และถามอย่างประหม่าว่า “คุณ…….คุณเป็นใคร……..ดูเหมือนว่าฉันไม่เคยทำอะไรผิดต่อคุณเลย………”
เย่เฉินหัวเราะและกล่าวว่า “คุณอาจไม่เคยทำให้ฉันขุ่นเคืองจริงๆ แต่ฉันเคยทำให้คุณขุ่นเคืองมาก่อน”
เฉียวเฟยหยุนถามอย่างสับสนว่า “ขอโทษที……ฉัน…….ฉันไม่เข้าใจ……..”
เย่เฉินมองดูเขา ยิ้มและพูดว่า “น้องชายของคุณ เฉียวเฟยหยู่ ฉันเป็นคนฆ่าเอง!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเฉียวเฟยหยุนก็ตกตะลึงในทันที!
เขารู้ว่า สิ่งที่ตัวเองกลัวมากที่สุดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว!
YOU MAY ALSO LIKE
