ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4157 ไอ้โง่หัวโต
เย่เฉินพยักหน้า โบกมือ และพูดว่า “เอาแบบนี้ พวกคุณไม่ใช่ซื้อสถานที่แห่งนั้นแล้วหรือ? ตอนนี้ก็ให้ผู้รับผิดชอบทำสัญญาหนึ่งฉบับ และขายสถานที่ให้กับบริษัทต้นสังกัดคุณกู้ในราคาหนึ่งดอลลาร์ คุณให้ผู้รับผิดชอบอยู่ฝ่ายของคุณไปเซ็นสัญญากับต้นสังกัดของคุณกู้โดยตรง และในอนาคตสถานที่แห่งนี้ก็จะเป็นของต้นสังกัดคุณกู้ เช่นนี้ฉันก็จะได้ไม่ต้องกังวลว่าไอ้สารเลวอย่างพวกมึงสร้างเรื่องอีกแล้ว”
เฟ่ยเสวปิงก็อยากจะร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ำตา เขารู้สึกว่าเขาเป็นไอ้โง่หัวโตที่ใหญ่ที่สุดในโลก
“เพื่อบังคับให้กู้ชิวอี๋ยอมจำนน ฉันก็ได้จ่ายราคาสูงที่เวอร์วังมาก ถึงจะซื้อสถานที่แห่งนี้ได้โดยตรง หลังจากนั้นก็ได้จ่ายค่าผิดสัญญาให้แก่บริษัทต้นสังกัดของกู้ชิวอี๋เป็นสิบเท่า………”
“ในท้ายที่สุดไม่คาดคิดเลยว่า ไม่สามารถบังคับให้กู้ชิวอี๋ยอมจำนนได้ กลับนำความหายนะมาสู่พ่อและตัวฉัน………”
“ตอนนี้ไอ้สารเลวที่มีนามว่าเย่ ได้ทำให้พ่อและฉันอับอายขายหน้าอย่างรุนแรง แม้กระทั่งยังจะเอาสถานที่แห่งนี้ไปด้วย………”
“นี่ทำเหมือนว่ากูแม่งเป็นอะไรเนี่ย? นี่คือคุณยายของไอ้โง่หัวโตเปิดประตูรับไอ้โง่หัวโต และโง่หัวโตถึงที่บ้านคุณยายไปแล้ว!”
เมื่อเห็นว่าท่าทีตลกขบขันของเฟ่ยเสวปิงแต่ไม่พูด เย่เฉินก็ตบโต๊ะอย่างแรง และถามว่า “ทำไม? มึงไม่พอใจกับวิธีการจัดการของกูเหรอ?”
“พอใจ…….พอใจ!” เฟ่ยเสวปิงตัวสั่นอีกครั้ง และพูดโดยไม่ลังเลว่า “ฉันจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้! ไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย!”
ทันทีหลังจากนั้น เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาผู้ช่วยของตัวเองทันที
เพื่อแสดงความจริงใจ เขาเปิดสปีกเกอร์โฟนโดยเฉพาะ แล้วพูดว่า “คุณรีบไปทำเรื่องโอนโรงยิมที่เราเพิ่งซื้อมา ให้บริษัทต้นสังกัดของคุณกู้ในราคาหนึ่งดอลลาร์ทันที และตอนนี้ก็พาทนายไปพบกับตัวแทนของคุณกู้ จะต้องโอนให้เสร็จสิ้นในเวลาที่สั้นที่สุด!”
ผู้ช่วยตกตะลึงหลังจากได้ยินเรื่องนี้ และพูดโพล่งออกมาว่า “คุณชายใหญ่ เราเพิ่งชดเชยค่าสถานที่ให้บริษัทต้นสังกัดของคุณกู้ไปสิบเท่าของค่าสถานที่ และคุณยังจะมอบสถานที่นั้นให้อีกฝ่ายโดยฟรีๆงั้นหรือ?”
เฟ่ยเสวปิงพูดอย่างไม่อดทนว่า “ให้คุณไปจัดการก็รีบไปจัดการซะ ยังจะมาพูดมากอะไรอีก?!”
ผู้ช่วยรีบพูดขึ้นมาว่า “ขอโทษครับคุณชายใหญ่ ผมพูดมากไปเอง……..งั้นฉันจะรีบติดต่อทนายทันที……ทางด้านตัวแทนของคุณกู้ ฉันเพิ่งติดต่อเรื่องค่าชดเชยไปเมื่อวานนี้ และมีข้อมูลติดต่อของเธออยู่แล้ว………”
จากนั้นเฟ่ยเสวปิงถึงพูดว่า “รีบไปจัดการเร็วเข้า อย่างมัวแต่ชักช้า!”
หลังจากสั่งลูกน้องแล้ว เฟ่ยเสวปิงก็วางสายโทรศัพท์ มองไปที่เย่เฉิน และถามอย่างสุภาพว่า “คุณเย่ การจัดการแบบนี้คุณพอใจหรือไม่?”
เย่เฉินพยักหน้า และกล่าวอย่างสบายๆว่า “ยังพอได้ ฉันได้เห็นความจริงใจของพวกคุณครึ่งหนึ่งแล้ว และอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือ มันขึ้นอยู่กับการแสดงของคุณแล้ว”
เฟ่ยเสวปิงตกตะลึงไปเลย คิดกับตัวเองว่า “กูแม่งยอมโง่มาจนถึงขนาดนี้แล้ว ยังไม่ได้อีก? มึงยังต้องการอะไรอีก?”
อย่างไรก็ตาม ในปากเขาก็กล้าเพียงแต่จะถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณเย่ คุณคิดว่าเรายังมีข้อบกพร่อง หรือจุดที่ต้องปรับปรุงด้านไหนเหรอครับ?”
เย่เฉินชี้ไปที่กองสุราที่อยู่ข้างหน้าเขา แล้วพูดว่า “พวกคุณสองคนทำเรื่องน่าขยะแขยงมามากมาย ตามธรรมเนียมของคนหัวเซี่ยเรา การดื่มเพื่อขอลดโทษมันก็จะต้องมีใช่ไหม? เอาละ พวกคุณดื่มลงโทษตัวเองคนละสามแก้วไปก่อน”
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็ยื่นแก้วที่ใช้สำหรับดื่มน้ำในภาชนะบนโต๊ะอาหาร และกล่าวว่า “ใช้อันนี้ดื่ม เทให้เต็ม!”
แก้วใบนี้ มีความจุเกือบสามร้อยมิลลิลิตร คนละสามแก้ว อย่างน้อยก็เจ็ดแปดร้อยมิลลิลิตร ขั้นต่ำก็หนึ่งปอนด์ครึ่งเลยเชียวนะ
หลังจากที่เฟ่ยเสวปิงได้ยินเรื่องนี้ ขาของเขาก็สั่นโดยไม่สามารถควบคุมได้ และสีหน้าของเฟ่ยซานไห่ก็ยิ่งซีดลง
คนรวยเหล่านี้ ถึงแม้จะชอบดื่มเหล้าบ้าง แต่ปริมาณแอลกอฮอล์ก็จำกัดเพียงแค่ดื่มเพื่อความสนุกเท่านั้น
ถ้าจะให้เฟ่ยเสวปิงดื่มอย่างเต็มที่จริงๆ และเต็มที่เขาก็จะสามารถดื่มได้แค่เจ็ดแปดปอนด์เท่านั้น
อีกอย่าง เหล้าเจ็ดแปดปอนด์นั้น ยังต้องดื่มช้าๆจึงจะดื่มได้ที่
เฉพาะตอนที่อารมณ์ดีเท่านั้น ที่จะสามารถดื่มในปริมาณสูงสุด ขณะรับประทานอาหาร สนทนา และดื่มกับเพื่อนสี่ห้าคน
ถ้าปล่อยให้เขาดื่มเหล้าเร็วจริงๆ เต็มที่เขาจะสามารถดื่มได้ไม่เกินครึ่งปอนด์
แต่ แก้วใบนี้มันก็สามารถบรรจุได้หกปอนด์แล้ว……..
เฟ่ยเสวปิงขอร้องด้วยความตื่นตระหนกและพูดว่า “คุณเย่……..ผมดื่มแอลกอฮอล์ได้ไม่เยอะ สามแก้วนั้นดื่มไม่ไหวจริงๆ…….
เฟ่ยซานไห่ก็อดไม่ได้ที่จะอ้อนว้อนว่า “วีรบุรุษหนุ่ม……..ผมไม่ได้แตะแอลกอฮอล์สักหยดมาเป็นสิบปีแล้ว เหล้าที่มีดีกรีสูงแบบนี้ผมดื่นไม่ไหวจริงๆ….”
“ดื่มไม่ไหวเหรอ?” เย่เฉินลืมตาขึ้น แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อ้าปาก เทเข้าไป กลืนลงไป มันง่ายมาก ทำไมถึงดื่มไม่ได้?”
เมื่อพูดเช่นนั้น เย่เฉินก็ยืนขึ้น และพูดอย่างเย็นชาว่า “มาเถอะ เทเหล้า ฉันจะคอยดูว่าทำไมพวกคุณถึงดื่มไม่ได้ และถ้าดื่มไม่ได้จริงๆ ฉันจะช่วยกรอกเข้าไปให้พวกคุณเอง!”
YOU MAY ALSO LIKE
