ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4158 เทให้เต็ม
พ่อลูกตระกูลเฟ่ยแทบอยากจะตายในเวลานี้
ปริมาณการดื่มนั้นค่อนข้างธรรมดา เมื่อพวกเขานึกถึงจะต้องดื่มสามแก้วติดต่อกัน ยังไม่ได้ดื่มก็อยากจะอาเจียนก่อนแล้ว
แต่เย่เฉินไม่ได้ให้ที่ว่างสำหรับการไกล่เกลี่ยกับพวกเขา
เขาจ้องไปที่เฟ่ยเสวปิง และพูดอย่างเย็นชาว่า “รออะไรอยู่เหรอ? ทำไมยังไม่รีบเปิดเหล้าอีก? หรือว่าจะให้ฉันเทเหล้าให้คุณงั้นหรือ?”
เฟ่ยเสวปิงกัดฟันกรามหลังของเขา ก้าวไปข้างหน้าด้วยความตื่นตระหนก และเปิดขวดเหมาไถหนึ่งในนั้นด้วยมือที่สั่นเทา
เย่เฉินวางแก้วสองใบไว้ข้างๆ แล้วพูดว่า “มาเถอะ เติมสองแก้วนี้ให้เต็มก่อน!”
เฟ่ยเสวปิงทำได้เพียงทำตามที่เขาบอกเท่านั้น เติมเหล้าให้เต็มทั้งสองแก้ว
หลังจากเทเหล้าให้เต็มแล้ว เย่เฉินก็แสดงท่าทางเชิญชวน และพูดกับพ่อลูกทั้งสองว่า “มาเถอะ หมดแก้วกันก่อน”
เฟ่ยซานไห่มองไปที่เหล้าขาวใส และรู้สึกกลัวมากจนหัวใจและถุงน้ำดีแตกแยก และพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “วีรบุรุษหนุ่ม……..ฉัน…….ฉันมีความดันโลหิตสูง……..น้ำตาลในเลือดก็สูงเสมอมา……..คุณหมอบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าห้ามดื่มเหล้า……..ต้องไม่ดื่มแม้แต่หยดเดียว………แก้วใหญ่ขนาดนี้ นี่มัน………จะต้องฆ่าฉันให้ตายแน่ๆ………”
เย่เฉินโบกมือของเขา “อย่าไปฟังไอ้หมอพวกนั้นพูดพล่าม มีคำเคยกล่าวไว้ว่าเหล้าเป็นแก่นแท้ของธัญพืช ยิ่งดื่มมากยิ่งดูอ่อนกว่าวัย ดูสิว่าคุณอายุเจ็ดสิบกว่าแล้วดูไม่หนุ่มเลยแม้แต่น้อย แค่ดูก็รู้แล้วว่าคุณดื่มเหล้าน้อยไป มาเถอะ หมดแก้วนี้ไปก่อน!”
เฟ่ยซานไห่พูดด้วยใบหน้าเศร้าว่า “วีรบุรุษหนุ่ม…….ฉัน…….ฉันดื่มไม่ได้จริงๆ…….”
การแสดงออกของเย่เฉินหยุดนิ่ง และเขาถามอย่างเย็นชาว่า “ทำไม? กล้าขัดคำสั่งใช่ไหม?”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ชี้ไปที่จางชวนที่คุกเข่าอยู่ข้างๆ และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เชื่อหรือไม่ว่าฉันจะให้เขาบีบปากคุณตอนนี้ และกรอกเข้าไปให้คุณสามขวดโดยตรง?”
จางชวนพูดโดยไม่ลังเลว่า “ผู้อาวุโส! ตราบใดที่คุณสามารถฟื้นฟูการฝึกฝนของฉันได้ ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการให้ฉันทำ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยซานไห่ก็หดคอด้วยความตกใจ
เมื่อมองไปที่ท่าทีของจางชวนที่กระดิกและร้องขอความสงสาร ก็รู้ว่าจางชวนไม่ได้พูดเล่นอย่างแน่นอน
ถ้าเย่เฉินพยักหน้าจริงๆ ไอ้คนนี้อาจจะพุ่งเข้ามากรอกเหล้าขาวเข้าปากของตัวเองจริงๆได้………
หากกรอกเข้าไปสามขวดนั่นก็เท่ากับหกปอนด์ และเหล้าหกปอนด์ลงท้องไป ตัวเองก็จะต้องตายอยู่ที่นี่แล้ว…….
ในเวลานี้ เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า “ตอนนี้มันอยู่ในสถานการณ์นี้แล้ว คุณสองคนอย่าคาดหวังให้ใครมาช่วยพวกคุณเลย คนที่ใกล้ชิดที่สุดกับพวกคุณสองคนในตอนนี้คือฉัน ตราบใดที่พวกคุณไม่ซื่อสัตย์ หรือไม่ทำตามคำสั่งฉัน ฉันก็จะฆ่าพวกคุณทั้งสองทันที!”
เมื่อเห็นรูปลักษณ์อันน่าพิศวงของเย่เฉิน เฟ่ยซานไห่ก็ทำได้เพียงพูดอย่างเจ็บปวดว่า “วีรบุรุษหนุ่ม ฉันจะดื่ม! ฉันจะดื่มมันโอเคไหม…….”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็คว้าแก้วเหล้าด้วยมือที่สั่นเทา และนำมันมาที่ริมฝีปากอย่างสั่นเทา
ในเวลานี้ เฟ่ยเสวปิงที่อยู่ข้างๆก็ยังทำใจไม่ได้
หลังจากดื่มสุรามากในลมหายใจเดียว เขาได้เริ่มฝึกการเผาไหม้ที่รุนแรงของปาก ลำคอ หลอดอาหาร และท้องล่วงหน้า แต่ยิ่งเขาฝึกฝนอย่างเงียบๆในใจ เขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น
ในเวลานี้เย่เฉินกล่าวมาว่า “พวกคุณทั้งสอง ใครที่ดื่มแก้วนี้หมดเป็นคนสุดท้าย จะได้รับรางวัลอีกแก้ว”
เฟ่ยเสวปิงได้ยินคำพูดนี้ เกือบจะเป็นปฏิกิริยาตอบสนอง หยิบแก้วอีกใบแล้วเทลงในท้องของเขาทันที
ในตอนแรก หลังจากกลืนคำใหญ่เข้าไป การกระตุ้นอันเข้มข้นทำให้เขาแทบจะอาเจียนออกมาทั้งหมดที่เขาดื่มเข้าไป แต่เมื่อเขาคิดถึงว่าหากดื่มช้าไปเขาจะได้รับรางวัลเป็นอีกแก้ว เขาก็ทำได้เพียงก่อนจะคายออกมา ดื่มเพิ่มเข้าไปอีกคำใหญ่แล้วกดลงไป
วิธีการต่อสู้กับพิษด้วยยาพิษนี้ได้ผลจริงๆ หลังจากที่เฟ่ยเสวปิงกินเข้าไปสองคำใหญ่สุราส่วนใหญ่ในแก้วก็ลดลงอย่างมาก
ในความเห็นของเขา ตราบใดที่เขากัดฟันและยืนกรานต่อไป เขาก็สามารถดื่มแก้วนี้ให้หมดได้ในคราวเดียว
YOU MAY ALSO LIKE
