ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4166 เกิดเรื่อง
เมื่อได้ยินดังนั้น อานโฉงชิวก็ตกตะลึงไป เขาลุกขึ้นนั่งตัวตรงและโพล่งออกมาทันที “เกิดอะไรขึ้น?”
ที่ปลายสาย น้าสาวของเย่เฉินร้องไห้สะอึกสะอื้น “หมอบอกว่าเป็นเส้นเลือดในสมองแตก…”
“เส้นเลือดในสมองแตก?” อานโฉงชิวรีบถาม “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
อานโยวโยวสะอื้น “สภาพจิตใจของพ่อตอนนี้ย่ำแย่มาก… ช่วงนี้เขานอนไม่หลับเลย ทุกวันเจ็บปวดอย่างมาก อารมณ์ก็ย่ำแย่มากเช่นกัน… อีกทั้งเขายังต่อต้านหมอมาโดยตลอด ร่างกายจึงอ่อนแอลงเรื่อยๆ…”
“เมื่อกี้… พ่อไปเข้าห้องน้ำแล้วก็หมดสติไป หมอในศูนย์การแพทย์รีบเข้ามาและวินิจฉัยว่าเป็นเส้นเลือดในสมองแตก อีกทั้งยังทำให้อวัยวะหลายส่วนล้มเหลว ตอนนี้อยู่ในอาการโคม่าหมดสติ หมอบอกว่าเหลืออีกเพียงวันสองวันเท่านั้น…”
อานโฉงชิวกังวลมากจนโพล่งออกมาว่า “จู่ๆ อวัยวะหลายส่วนล้มเหลวได้ยังไงกัน?! หมอจำนวนมากขนาดนั้นมัวทำอะไรกันอยู่?! หรือว่าความสามารถของพวกเขา รักษาพ่อไม่ได้เลยงั้นหรือ?”
อานโยวโยวเองก็พูดอย่างจนปัญญา “หมอบอกว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว ตัวบ่งชี้ทางร่างกายของพ่อแย่ลงเรื่อยๆ โดยพื้นฐานแล้ว ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่จะดีขึ้น…”
อานโฉงชิวถามว่าต่อ “แล้วหมอเซียนอยู่ที่ไหน?! ผู้เก่งกาจวิชาบู๊ล่ะ?! พวกเขาไม่มีหนทางเลยหรือไง?!”
“ไม่มี…” อานโยวโยวร้องไห้แล้วพูดว่า “แพทย์ผู้เชี่ยวชาญแห่งชาติหลายคนมาดูแล้วล้วนบอกว่าทำอะไรไม่ได้ ผู้เก่งกาจวิชาบู๊เองก็บอกว่าสถานการณ์ของพ่อนั้นวิกฤตจนไม่มีทางแล้ว…”
พูดไป อานโยวโยวก็เอ่ยต่อ “แม่ได้ส่งคนไปเชิญหงเทียนซือ แล้วเธอบอกว่าหงเทียนซือมียาต่ออายุที่สามารถทำให้คนที่กำลังจะตายมีชีวิตอยู่ได้เจ็ดถึงสิบวัน แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่าจะมีของแบบนั้นอยู่จริงรึเปล่า…”
อานโฉงชิวโพล่งออกมา “ยาต่ออายุมีประโยชน์หรือไม่ฉันไม่รู้ แต่ยาอายุวัฒนะจะต้องมีแน่!”
พูดจบ เขาก็พูดกับอานโยวโยวว่า “โยวโยว เธอและน้องรองน้องสามจงดูแลพ่อแม่ให้ดี! ฉันจะไปหัวเซี่ยและขอยาอายุวัฒนะมาให้พ่อ!”
อานโยวโยวโพล่งออกมา “พี่ใหญ่! ตอนนี้ในครอบครัวเป็นเหมือนแมลงวันหัวขาด พี่ควรจะรีบกลับมาเร็ว ๆ นี้! พอพี่มาแล้ว พวกเราก็จะมีคนที่เป็นดั่งกระดูกสันหลัง! อีกทั้งสถานการณ์ของพ่อก็วิกฤติอย่างมาก หากยาของหงเทียนซือ ไม่ได้ผล พ่อก็คงจะรอพี่กลับจากหัวเซี่ยไม่ไหวแล้ว ถ้าพี่ยังชักช้าอีก ฉันเกรงว่าจะไม่ได้เจอพ่อเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว…”
ตรงนี้เองที่อานโฉงชิวค่อยตระหนักได้ว่าต่อให้ตนจะรู้ว่ายาอายุวัฒนะสามารถช่วยชีวิตพ่อของเขาได้ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เกรงว่ามันคงสายเกินไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่มีความมั่นใจว่าจะซื้อยาอายุวัฒนะได้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นเจ้าของยาอายุวัฒนะ ถ้าเขากลับไปที่จินหลิงอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า เกรงว่าคงยากที่จะได้เจอเจ้าของยาอายุวัฒนะ
แม้กระทั่งโอกาสเจอหน้ายังไม่มีด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องคิดถึงการครอบครองยาอายุวัฒนะ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รีบพูดว่า “โยวโยวเธอไม่ต้องห่วง ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้!”
พูดจบ เขาก็วางสาย จากนั้นก็ยืนขึ้นและพูดกับหลี่ญ่าหลินด้วยความตื่นตระหนก “ญ่าหลิน พ่อของฉันป่วยหนักแล้ว ฉันต้องกลับไปโดยเร็ว”
หลี่ญ่าหลินยืนขึ้นทันทีและโพล่งออกไปโดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น “ฉันจะไปกับนาย!”
อานโฉงชิวโบกมือและพูดอย่างจริงจังว่า “นายลืมไปแล้วหรือไง นิวยอร์กยังมีเรื่องใหญ่รออยู่ในเร็วๆ นี้ ตอนนี้นายจะไปจากนิวยอร์กไม่ได้ นายอยู่ที่นี่ดีกว่า”
พูดจบ เขาก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา จากนั้นก็หยิบเงินสดทั้งหมดออกมาวางบนโต๊ะและพูดกับหลี่ญ่าหลินว่า “ฉันไปแล้ว นายดูแลตัวเองด้วย! มีเรื่องอะไรโทรมาหาฉัน!”
หลี่ญ่าหลินได้แต่ต้องพยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า “ถ้าคุณท่านมีอะไรอัปเดต นายรีบบอกฉันทันทีล่ะ!”
“ได้!”
อานโฉงชิวพูดพร้อมทั้งวิ่งออกไปจากร้านอาหารแล้ว
จากนั้นเขาก็ขึ้นรถและบอกคนขับว่า “เร็วเข้า ไปสนามบิน! ติดต่อลูกเรือและเตรียมตัวจะบินกลับลอสแองเจลิสทันที!”
……
YOU MAY ALSO LIKE
