ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4178 ดินแดนแห่งความตายอันบริสุทธิ์
เรื่องของกู้เย้นจง ท่ามกลางหมู่คนรวยในประเทศไม่มีใครที่ไม่รู้
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าตระกูลกู้จะมีขนาดใหญ่มากในประเทศ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลอาน ก็ยังยากที่จะเชิดหน้าชูตาอยู่บ้าง
ดังนั้น นายหญิงใหญ่จึงไม่มีความทรงจำใดๆเกี่ยวกับกู้เย้นจง และไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องความเจ็บป่วยและการฟื้นตัวของเขา
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นว่าคำพูดของกู้ชิวอี๋นั้นจริงจังอย่างยิ่ง อีกทั้งกู้ชิวอี๋ก็หมั้นหมายกับหลานชายของเธอแล้ว และนายหญิงใหญ่ก็ชอบเธอมาก ดังนั้นในใจของเธอก็อดที่จะเชื่อขึ้นมาไม่ได้ถึงสามส่วน
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่เองก็ไม่มีความมั่นใจอยู่มากเท่าไหร่ ดังนั้นเธอจึงมองออกไปที่หงเทียนซือซึ่งกำลังนับนิ้วและท่องบทสวดอยู่ไม่หยุด และถามอย่างเคร่งขรึม “หงเทียนซือ คุณคิดอย่างไร?”
หงเทียนซือลืมตาขึ้นและถอนหายใจ “ปลงเถอะ คุณท่านอานมาถึงลมหายใจสุดท้ายแล้ว แม้แต่ยาต่ออายุของลัทธิเต๋าก็ไม่อาจช่วยเขาได้ ในความคิดของฉัน เกรงว่าบนโลกนี้คงไม่มียาอื่นที่สามารถช่วยเขาได้แล้ว…”
เมื่อกู้ชิวอี๋ได้ยินดังนั้นก็พูดขึ้นทันทีว่า “ยาช่วยหัวใจนี้จะต้องช่วยคุณท่านอานได้อย่างแน่นอน!”
หงเทียนซือส่ายหัวเล็กน้อยและพูดอย่างจริงจัง “คุณหนูท่านนี้ เรียนตามตรง ฉันไม่ได้ยินมาว่าโลกนี้มียาวิเศษเช่นนี้มา 70 ปีแล้ว”
พูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “เมื่อสิ่งที่เรียกว่า เต๋าคือวิถีแห่งธรรมชาติ ทุกสิ่งในโลกล้วนเป็นไปตามกฎแห่งธรรมชาติ ตามคำกล่าวที่ว่า ความตายก็เหมือนตะเกียงที่ดับ ในเมื่อคุณท่านอานกำลังไปสู่ดินแดนแห่งความตายอันบริสุทธิ์ แล้ว เหตุใดจึงรบกวนเขาในระยะเวลาสุดท้ายนี้ด้วย?”
นายหญิงใหญ่เชื่อในลัทธิเต๋ามาตลอดชีวิต และบูชาคำว่า “เต๋าคือวิถีแห่งธรรมชาติ” เป็นอย่างยิ่ง สูง เมื่อได้ยินอาจารย์หงกล่าวว่าชายชรากำลังจะตายในดินแดนบริสุทธิ์ เธอก็ลังเล
ในเวลานี้ สภาพร่างกายของอานฉี่ซานอยู่ในสภาวะใกล้ตายแล้ว และอาจจะจากไปได้ทุกวินาทีถัดมา
ในเวลานี้ อานโฉงชิวมองไปที่หงเทียนซือและถามว่า “เทียนซือเคยได้ยินเกี่ยวกับยาอายุวัฒนะที่สามารถทำให้คนอายุน้อยลงกว่าสิบหรือยี่สิบปีหรือไม่?”
หงเทียนซือส่ายหัวและพูดอย่างจริงจังว่า “สิ่งที่เรียกว่ายาอายุวัฒนะนั้น ก็แค่เป็นเพียงสิ่งที่แต่งขึ้นในนิทานพื้นบ้านเท่านั้น แม้ว่าลัทธิเต๋าจะกระหายถึงการมีอายุยืนยาวทางร่างกาย แต่ในใจฉันก็รู้ว่า บางทีความหวังอันงดงามก็ไม่สามารถเป็นจริงได้ ต่อให้เป็นผู้ที่ปฏิบัติลัทธิเต๋าก็ได้แค่มีอายุยืนกว่าคนธรรมดาอยู่บ้างเท่านั้น การย้อนเวลากลับไปนั้นไม่มีทางเกิดขึ้นจริง…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ อานโฉงชิวก็พูดอย่างเย็นชาว่า “แต่เดิมผมคิดว่าแม่ไว้ใจและเคารพคุณมากขนาดนี้ คุณน่าจะต้องเหนือคนทั่วไปอย่างมาก แต่มาวันนี้ผมถึงพบว่าคุณก็แค่มีอายุมากเท่านั้นเอง แต่ยังเป็นดั่งกบในกะลา”
พูดจบ เขาก็มองไปที่กู้ชิวอี๋และพูดว่า “คุณหนูกู้ ยานี้ทานอย่างไร?”
กู้ชิวอี๋นึกถึงสิ่งที่เย่เฉินบอกกับเธอและรีบพูดว่า “แค่ใส่เข้าไปในปากโดยตรงก็ได้ ยานี้จะละลายในปากเอง
ขณะที่พูด เธอก็วางยาช่วยหัวใจไว้ในมือของอานโฉงชิวและรีบเอ่ยเร่ง “คุณได้โปรดเร็วเข้าหน่อย มิฉะนั้นจะสายเกินไปแล้ว!”
อานโฉงชิวพยักหน้าอย่างหนัก จากนั้นก็เดินสามก้าวมาที่เตียงผู้ป่วยและใส่ยาเข้าไปในปากของอานฉี่ซาน
หากเป็นในอดีต อานโฉงชิวคงจะไม่เชื่อในยาครอบจักรวาลใดๆ
อย่างไรก็ตาม หลังจากการเดินทางไปหัวเซี่ย เขาก็รู้ตัวแล้วว่าก่อนหน้านี้นั้นคนเองโลกแคบมากขนาดไหน
ผลลัพธ์สุดมหัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะได้ทำลายความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับโลกนี้ไปอย่างสิ้นเชิง
แม้ว่าอานโฉงชิวจะได้เห็นความมหัศจรรย์ของเม็ดยาอายุวัฒนะมาแล้ว แต่อันที่จริงเขาไม่ได้เชื่อว่าสิ่งที่เรียกว่ายาช่วยหัวใจจะของกู้ชิวอี๋จะมีผลเช่นเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม คำพูดของหงเทียนซือทำให้เขาตระหนักได้ว่า บนโลกนี้ มีผู้คนมากมายที่เป็นดั่งกบในกะลา
ไม่ว่าจะเป็นหงเทียนซือที่ฝึกฝนลัทธิเต๋ามากว่า 70 ปี หรือตัวเขาเองที่มีชีวิตอยู่มาถึง 50 ปี
ดังนั้น ในเวลานี้ ตนไม่สามารถใช้ประสบการณ์ของตัวเองเพื่อพิจารณาปัญหาได้gfHf-kf
มิฉะนั้น เขาอาจจะทำผิดพลาดแบบเดียวกับหงเทียนซือก็ได้