ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4221 เงื่อนไขของเย่เฉิน
อย่างไรก็ตาม ยอดฝีมือเหนือกว่าครึ่งของสำนัก กลับถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของเย่เฉินถึงสองคน ซึ่งนี่ทำให้ความแข็งแกร่งโดยรวมของสำนักลดลงเป็นอย่างมาก
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยวนจื่อซูได้แต่พูดต่อไปว่า “คุณเย่ ศิษย์น้องสองคนของผมคือเสาหลังของสำนัก ได้โปรดคุณอย่าได้ถือสาคนตัวเล็กอย่างพวกเขาและปล่อยพวกเขาสองคนไป…หลังจากนี้ถ้าคุณยเย่มีคำสั่งใดๆ จะให้บุกน้ำลุยไฟผมก็ไม่กล้าปฏิเสธ!”
เย่เฉินไม่แยแสกับคำพูดของหยวนจื่อซู เขาโบกมือแล้วพูดว่า “เรื่องนี้เอาแต่พูดไม่มีประโยชน์ หากนายต้องการให้ฉันปล่อยพวกเขาสองคนไปจริงๆ มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่นายต้องยอมรับเงื่อนไขของฉัน”
ทันทีที่หยวนจื่อซูได้ยินเรื่องนี้ เขาก็พูดทันทีว่า “คุณเย่ได้โปรดเอ่ย! ไม่ว่าจะเงื่อนไขอะไร พวกเราจะพยายามทำให้ดีที่สุด!”
เย่เฉินพูดเรียบๆ “ง่ายมาก ให้พวกเขาทั้งคู่มาทำงานในสำนักว่านหลงเป็นเวลาสามปี หลังจากนี้สามปี ฉันจะปล่อยให้พวกเขาเป็นอิสระ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จางชวนที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นก็พูดทันทีโดยไม่ได้คิดว่า “ผมยินยอม! ผมยินยอม! ตราบใดที่คุณเย่สามารถฟื้นฟูพลังวิชาของผมได้ ฉันยินดีที่จะทำงานให้กับสำนักว่านหลงเป็นเวลาสามปี!”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะให้เวลานายเก็บของ 1 คืน พรุ่งนี้ฉันจะให้ว่านพั่วจวินจัดการให้นายไปซีเรีย”
จางชวนรีบถาม “คุณเย่ อย่างนั้นพลังวิชาของผม..คุณจะช่วยฟื้นฟูให้ผมก่อน หรือว่าฟื้นฟูมันหลังจากที่รับใช้สำนักว่านหลงไปแล้วสามปี?”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ถ้านายไม่มีพลังวิชา นายจะเอาอะไรมารับใช้วำนักว่านหลง?”
จางชวนเข้าใจความหมายในคำพูดของเย่เฉินในทันที เขารีบโขกคำนับอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “ขอบคุณคุณเย่… ขอบคุณคุณเย่! คุณเย่โปรดวางใจ ผมจะทุ่มเทรับใช้สำนักว่านหลงอย่างเต็มที่ที่สุด ไม่มีทางทำให้คุณเย่ผิดหวังเป็นอันขาด!”
เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นก็โบกมือใส่เขาเล็กน้อยและพูดว่า “นายจำเอาไว้ว่า วันนี้ฉันสามารถฟื้นฟูพลังวิชาของนายมาได้ก็จริง แต่หากวันหน้านายกล้ามาทำให้ฉันไม่พอใจอีก อย่างนั้นฉันก็จะทำลายพลังของนายทิ้งอีก และครั้งหน้า ฉันจะไม่ให้โอกาสกับนายอีกต่อไป”
จางชวนพูดโดยไม่ต้องคิด “คุณเย่วางใจ ผมไม่กล้าทำมันอีกแล้ว…”
ขณะพูดถึงตรงนี้ จู่ๆเขาก็ตกตะลึงไปทันที จากนั้นเขาก็มองไปที่มือของตนและหลับตาลงเพื่อตรวจสอบร่างกายของตนครู่หนึ่ง จากนั้นเขาโพล่งออกมา “พลังวิชาของผม…พลังวิชาของผมกลับมาแล้ว?! ทำไม…ทำไมจู่ๆก็ฟื้นฟูกลับขึ้นมาได้แล้ว?!W
หลังจากนั้นเขามองขึ้นไปที่เย่เฉินและกล่าวด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบคุณคุณเย่! ขอบคุณคุณเย่!”
หยวนจื่อซูตกใจอย่างมาก เมื่อเขามองดูอย่างละเอียด เขาก็พบร่องรอยพลังบนตัวของจางชวนแล้วจริงๆด้วย
ในเวลานี้ ในใจของเขาได้เกิดพายุโหมกระหน่ำขึ้นมา “เมื่อครู่เย่เฉินไม่ได้แตะต้องจางชวนเลยสักนิด เขาแค่เพียงโบกมือเล็กน้อย พลังวิชาของจางชวนก็กลับมาได้แล้วงั้นหรือ?! นี่มันคือความแข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่ ถึงสามารถบรรลุถึงระดับที่น่าทึ่งมากขนาดนี้ได้?!”
เย่เฉินเองก็ขี้เกียจกว่าจะซ่อนความแข็งแกร่งของเขาต่อหน้าตระกูลเฟ่ยและศิษย์พี่ศิษย์น้องของหยวนจื่อซู ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยความน่ายำเกรงอย่างยิ่งว่า “พอฉันกลับไปที่จินหลัง ฉันจะฟื้นฟูจิตสำนึกและพลังวิชาของลั่วเจียเฉิง ให้เขาไปรายงานตัวกับสำนักว่านหลงที่ซีเรีย เมื่อหมดเวลาสามปี สำนักว่านหลงก็จะปล่อยพวกเขาไป แต่ถ้าสามปีนี้ พวกเขาสองคนตั้งใจจะหลบหนี ฉันก็จะฆ่าพวกเขาซะ”
จางชวนพยักหน้าตอบรับ แม้แต่หยวนจื่อซูที่อยู่อีกด้านก็ยังให้คำมั่นว่า “คุณเย่ไม่ต้องห่วง พวกเขาสองคนจะต้องทุ่มเทรับใช้สำนักว่านหลงอย่างเต็มที่แน่ ไม่มีทางหนีไปกลางทางเด็ดขาด!”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ต่อจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเฟ่ยหรือผู้เก่งกาจวิชาบู๊ที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเฟ่ยก็ตาม หากไม่มีคำสั่งของฉัน ก็ห้ามไม่ให้เข้าไปในหัวเซี่ยเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นใคร ฉันก็จะไม่เกรงใจ!”
YOU MAY ALSO LIKE
