ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4234 ย่อขอบเขตของการตามหาให้เล็กลง - novel-lucky

คนของตระกูลอานหลังจากที่มีความเห็นตรงกันแล้วในเรื่องของยาอายุวัฒนะ อารมณ์ของนายหญิงใหญ่ก็ดีขึ้นมามาก ราวกับว่าคนทั้งคนนั้นรู้สึกเบิกบานโล่งขึ้นมาบ้างแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยย่นนั้นยิ้มอยู่ตลอด เต็มไปด้วยอาการที่เฝ้ารอคอย

เธออดที่จะทอดถอนใจออกมาด้วยความหดหู่ไม่ได้ : “จัดการเรื่องยาอายุวัฒนะของพ่อแก แล้วค่อยรีบหาตัวเฉินเอ๋อให้เจอ ถ้าอย่างนั้นก็คงจะดีมากเลย!”

อานข่ายเฟิงที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นมา : “แม่ครับ ผมวางแผนไว้ว่าจะจัดคนอีกกลุ่มนึงออกไปตามหาที่อยู่เบาะแสะของเฉินเอ๋อ ลองดูว่าจะสามารถหาเบาะแสที่จะมีประโยชน์บ้างได้หรือเปล่า”

นายหญิงใหญ่เอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “หลายปีขนาดนี้พวกเราลงทุนทั้งทรัพยากรคน ทรัพยากรวัตถุไปไม่น้อย แต่ก็หาเบาะแสใดๆของเฉินเอ๋อไม่เจอมาโดยตลอด ดังนั้นตอนนี้เลยกำลังสงสัย ว่าทิศทางของพวกเราผิดมาตั้งแต่แรกแล้วหรือเปล่า”

อานข่ายเฟิงเอ่ยถามต่อ : “แม่หมายถึง?”

นายหญิงใหญ่เอ่ยขึ้น : “ฉันจำได้ว่าตอนแรกเริ่มที่สุด ก็หากันทั้งเมืองจินหลิงมาหลายรอบแล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มกระจายไปทั้งหัวเซี่ยอีก แต่หาที่หัวเซี่ยมาเป็นสิบกว่าปีแล้วก็ไม่มีเบาะแส พวกเราก็ขยายขอบเขตไปจนถึงทั่วทั้งโลกแล้วจนถึงตอนนี้ก็ไม่มีเบาะแสใดๆเลยเหมือนกัน”

อานข่ายเฟิงว่า : “แบบนี้นะ แม่เองก็รู้ว่าเรื่องการหาคนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อีกทั้งบางครั้งโชคก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น ที่ผ่านมาตลอดพวกเราไปตามหาแต่ละที่ทั่วโลกที่มีคนเชื้อสายจีน เด็กกำพร้าที่อายุพอๆกับเฉินเอ๋อ หลังจากนั้นก็คิดหาวิธีรวบรวมDNAของอีกฝ่ายมาเปรียบเทียบกันกับDNAของพี่ที่ทิ้งเอาไว้ นี่เป็นวิธีไม่มีทางพลาดที่สุดแล้ว”

ว่าแล้ว อานข่ายเฟิงก็เอ่ยขึ้นมาอีก : “เพียงแต่การเปลี่ยนแปลงของตัวเลขที่นี่มากเกินไปแล้ว คนเชื้อสายจีนทั้งโลกมีหนึ่งพันห้าล้านคน คนที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเฉินเอ๋ออย่างน้อยๆก็มีเป็นร้อยล้านคน ต่อให้พวกเราจะใช้ความสามารถและทรัพยากรทั้งหมดที่มี ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาDNAของทั้งร้อยล้านคนนี่ทั้งหมดออกมาเปรียบเทียบได้ ถ้าหากทำได้90% อย่างน้อยๆก็ยังมีอีกเป็นสิบล้านคนที่ไม่ได้เอามาเทียบ อีกทั้ง หลายๆเรื่องราวก็มักจะไม่ได้เป็นไปตามที่เราต้องการขนาดนั้น และหลายๆครั้งคนที่แม่อยากจะหาก็อาจจะอยู่ใน10%ที่ยังหาไม่เจอก็ได้”

อานโยวโยวเองก็พยักหน้าลงและเอ่ยขึ้นเช่นกัน : “พี่รองพูดถูก เรื่องของโชค หลายๆครั้งก็ไม่สามารถอธิบายได้นะคะ ต่อให้หาจากหนึ่งในร้อยคน 99คนที่หาติดต่อกันมาก็อาจจะผิดหมดก็ได้”

นายหญิงใหญ่พยักหน้าลงอย่างเห็นด้วย : “เพราะฉะนั้นฉันรู้สึกว่า ตอนนี้พวกเราไม่ควรปูทางเอาไว้ใหญ่ขนาดนี้อีกแล้ว”

อันขายเฟิงเอ่ยถาม : “แม่หมายความว่าย่อขอบเขตของการตามหาให้เล็กลงเหรอครับ?”

“ใช่” นายหญิงใหญ่เอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจังมาก : “ฉันรู้สึกว่าเฉินเอ๋อมีโอกาสที่จะยังอยู่ในประเทศ”

อานข่ายเฟิง : “แม่ ในประเทศพื้นที่กว่าเก้าล้านตารางกิโลเมตร กับประชากรอีก1.4พันล้านคน ถ้าจะหาทั้งหมดอีกรอบ อย่างน้อยๆก็ต้องอีก10ปี อีกทั้งในประเทศก็ไม่ได้ทำคลังข้อมูลDNAของประชากรทั้งหมดด้วย โดยทั่วไปแล้วที่จะมีข้อมูลDNAอยู่ในคลังข้อมูล ถ้าไม่ใช่ว่าเคยมีบันทึกความประพฤติเอาไว้ ไม่ก็ตัวเองไปลงบันทึกตามหาญาติที่สถานีตำรวจ มิเช่นนั้นแล้ว ข้อมูลDNAส่วนมากจะไม่ถูกรับการบันทึกเอาไว้ จะหานั้นเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากเลยนะครับ”

แต่นายหญิงใหญ่กลับพูดอย่างเอาจริงเอาจัง : “ไม่ต้องเครียดไปหรอก ครั้งนี้เริ่มหาจากภายในประเทศกันก่อน! ในเมื่อตอนแรกพวกเราหากันทั้งเมืองจินหลิงรอบนึงแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็หามณฑลที่อยู่รอบเมืองจินหลิงให้ละเอียดอีกที โดยเฉพาะมณฑลที่อยู่ทางทิศใต้ของเมืองจินหลิง”

อานข่ายเฟิงพยักหน้าลงพลางเอ่ยขึ้น : “ได้ครับ ถ้าอย่าง่นั้นผมก็จะไปจัดการก่อน ลงมือจากสองสามมณฑลที่อยู่รอบๆเมืองจินหลิง”

อานโฉงชิวเอ่ยขึ้นมา : “แม่ครับ ข่ายเฟิงกับจาวหนาน และโยวโยวยุ่งเรื่องงานของบริษัท ไม่สามารถทำทุกอย่างในเวลาเดียวกันได้หรอกครับ ถ้าไม่อย่างนั้นรอหลังจากไปเย่นจิงแล้ว ผมจะอยู่ในประเทศเพื่อตามหาที่อยู่ของเฉินเอ๋อแล้วกันครับ”