ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4247 ตายอีกไม่ได้แล้ว!
บทที่ 4247 ตายอีกไม่ได้แล้ว!
ว่าแล้ว หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “อีกทั้งนายดูนะ เธอไม่ใช่ว่าพอหลังจากที่นายออกไปแล้วก็รีบตามไปทันทีเหรอ เธอรอให้ฉันออกไปก่อนแล้วถึงได้ออกมา รู้สึกว่าดูเหมือนกับมีเจตนาจะหลบนายเลย”
“อันนี้…….” อานโฉงชิวเองก็คิดไม่ออกถึงสาเหตุนี้เช่นกัน เขาเอ่ยขึ้น : “นายว่าเธอไม่ได้เอายาให้ฉันโดยตรง อาจจะเป็นเพราะกลัวว่าฉันจะไม่เชื่อหรือเปล่า? ถ้าหากฉันไม่เชื่อมั่นในยาของเธอ จะรับหรือไม่นั้นก็เป็นปัญหาหนึ่ง รับไปแล้วจะให้คุณท่านทานไหมก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง”
หลี่ญ่าหลินถอนหายใจออกมาพลางเอ่ยขึ้น : “อาจจะมั้ง แต่ฉันรู้สึกว่า เรื่องนี้ไม่ซักเรื่องเลยที่ตรรกะจะดูราบรื่นสมบูรณ์ทั้งหมด”
อานโฉงชิวว่า : “เอาล่ะ นายเองก็ไม่ต้องสงสัยให้มันมากเกินไปเลย เมื่อกี้ฉันได้รับข่าวว่าโฆษกผู้แถลงข่าวของตระกูลเฟ่ยประกาศออกมาว่าตระกูลเฟ่ยจะเปิดงานแถลงข่าวตอนแปดโมงเช้า ตอนนั้นบนอินเตอร์เน็ตก็จะมีถ่ายทอดสดไปด้วย คาดว่าสาวน้อยที่ขึ้นรับตำแหน่งใหม่คนนั้นจะยื่นมือออกมาเพื่อกอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้ายนี้”
หลี่ญ่าหลินหัวเราะ : “กอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้าย….ความยุ่งเหยิงนี้ ฉันดูแล้วเปลี่ยนเป็นใครก็จัดการไม่ได้หรอก”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้น : “เวลานี้ถ้าหากกระทำการอย่างเด็ดขาดไม่ลังเล ยังมีโอกาสได้ ก็ดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวหรือเปล่า”
หลี่ญ่าหลินยิ้มพลางเอ่ยขึ้น
: “ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีความสามารถมากขนาดไหนกันแน่! ถ้าหากเธอสามารถกอบกู้สถานการณ์วิกฤตได้ พยายามทำให้ความเคียดแค้นของประชาชนผ่อนคลายลงได้บ้าง
ก็นับว่าเป็นการช่วยฉันได้เลยล่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันแม่งกลุ้มใจตายเลย….”
ว่าแล้วหลี่ญ่าก็ทอดถอนใจด้วยความหดหู่ :
“เฟ่ยฮ่าวหยางตายไปแล้ว เฉียวเฟยหยุนก็ตายแล้ว ยังลากเด็กสาวอีกเป็นหลายสิบคนที่ถูกทำร้ายมาด้วยอีก คดีที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคนมากมายขนาดนี้
เป็นการเอาหน้าของพวกเราตำรวจนครนิวยอร์กมาเหยียบลงบนพื้นปูนอย่างบ้าคลั่งจริงๆ…..”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้น : “ดีที่เด็กผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้หายตัวไปในนครนิวยอร์ก นี่พวกนายก็ยังสามารถทำให้ตัวเองหลุดพ้นมาได้”
ว่าแล้ว
นายจะต้องคิดหาวิธีทำให้สถานการณ์นิ่งก่อน จะทำให้เรื่องมันดำเนินต่อไปไม่ได้นะ”
อานโฉงชิวก็พูดเตือนขึ้นมา : “แต่ญ่าหลิน
“ใช่”
“เดี๋ยวฉันจะมีประชุมเช้ากับพวกเขา หนึ่งทัศนคติจะต้องชัดเจน ไม่ว่าอย่างไรก็ตามนครนิวยอร์กจะมามีคนตายเพราะเรื่องนี้อีกไม่ได้”
หลี่ญ่าหลินเอ่ยพูดขึ้นมา :
เพิ่งจะสิ้นเสียงนั้น
ลูกน้องคนหนึ่งก็ผลักประตูเข้ามาเลยโดยไม่ได้เคาะประตู เอ่ยพูดขึ้นอย่างตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก : “พล.ต.ท.
เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!”
หลี่ญ่าหลินได้ยินแล้ว รู้สึกมีอาการปวดหัวตุบๆขึ้นมา
เขารู้สึกว่าเส้นประสาทของตัวเองเส้นใหญ่มากพอแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกคำว่า ‘เกิดเรื่องใหญ่แล้ว’ สี่คำนี้ทรมานเสียจนทำให้ประสาทของเขาอ่อนแอแบบนี้
สี่คำนี้ ตัวเขาเองนั้นไม่รู้ว่าได้ยินมากี่ครั้งแล้ว และทุกครั้งที่ได้ยิน ระบบประสาทจะถูกกระตุ้นและทำลายอยู่แล้ว
เขาจึงทำได้เพียงแค่จำต้องเอ่ยถามออกไป : “แม่งเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก?!”
ลูกน้องเอ่ยขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก :
“มีคนพบศพลอยขึ้นมาจากปากแม่น้ำฮัดสันสิบกว่าศพครับ ที่ร่างของศพทุกศพมีทุ่นผูกเอาไว้ และบนร่างก็ยังใช้โซ่กับตะกั่วที่จมน้ำอยู่ผูกเอาไว้ด้วยครับ
ฆาตกรตั้งใจที่จะให้พวกเขาลอยอยู่บนผิวน้ำในตำแหน่งที่ไม่เกินหนึ่งเมตร ตอนเช้าตรู่มีเรือเห็นว่าในน้ำมีสิ่งของแกว่งไปมาอยู่ ยังคิดว่าเป็นปลาตัวใหญ่อะไรแบบนั้น ตามไปข้างหน้าถึงได้พบว่าเป็นคนตายทั้งหมดเลยครับ…..”
“ชิบหาย!”
สถานะของผู้ตายตรวจสอบแล้วหรือยัง?!”
หลี่ญ่าหลินกระโดดลุกขึ้นพลางโพล่งออกมา : “ทำไมถึงตายมากมายขนาดนี้?!
“ตรวจสอบแล้วครับ”
จากการตรวจค้นสถานที่เกิดเหตุขั้นแรก สามารถมั่นใจได้ว่าผู้ตายแทบจะทั้งหมดล้วนแต่เป็นบุคคลที่เป็นที่นับถือยกย่องในนครนิวยอร์กและเป็นลูกชายของตระกูลใหญ่ๆทั้งนั้นด้วยครับ…..”
ลูกน้องเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก “หน่วยงานสาขาที่ใกล้ที่สุดส่งคนไปแล้ว
“หนึ่งในนี้มีทายาทของตระกูลรอธส์ไชลด์ และยังมีลูกชายคนโตของตระกูลฮัดสัน…..ลูกเขยตระกูลขุนนางอังกฤษของตระกูลแบรนดท์……”
YOU MAY ALSO LIKE
![เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค 70 [宠婚蜜恋在八零]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5523_cover-75x106.jpg)
