ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4276 เกษียณก่อนกำหนด
บทที่ 4276 เกษียณก่อนกำหนด
ในเวลานี้หลี่ญ่าหลินได้ถูกจิตใจของนักพนันครอบงำเอาไว้แล้ว สาบานไว้ว่าจะใช้โอกาสนี้สู้สักตั้ง
ดังนั้น ได้ยินมาว่าผู้อำนวยการจะให้ตนเองถอนคนออกมาในเวลานี้ เขาจึงเอ่ยโต้ตอบด้วยความเดือดดาลทันที : “หากตอนนี้ถอนคนออกมาละก็ สิ่งที่ทำไปก็จะเสียเปล่าทั้งหมด !”
ผู้อำนวยการถามกลับ : “ไม่ได้ค้นหาไปรอบหนึ่งจนเสร็จสิ้นแล้วเหรอ ? นายคิดจะค้นไปจนถึงเมื่อไร ต่อให้ฉันให้เวลานายหนึ่งเดือน ให้นายรื้อตึกระฟ้าสำนักงานใหญ่เฟ่ยซื่อกรุ๊ปทีละน้อยจนหมดแล้ว นายก็ไม่มีทางที่จะหาตัวคนออกมาได้ !”
หลี่ญ่าหลินเอ่ย : “ผู้อำนวยการ คุณให้หน่วยรบพิเศษหาอีกรอบหนึ่ง ผมคิดว่าเธอไม่มีทางหนีไปอย่างแน่นอน ไม่แน่ว่าซ่อนตัวอยู่มุมใดมุมหนึ่งของเฟ่ยซื่อกรุ๊ปอยู่ก็เป็นได้ !”
ผู้อำนวยการพูดด้วยความกราดเกรี้ยว : “หลี่ ฉันรู้ว่านายเจอคดีขนาดนี้ ก่อนใกล้จะเกษียณ ย่อมรู้สึกไม่ยอมอยู่ในใจ แต่ว่าฉันจะบอกนายไว้ เรื่องนี้ในตอนนี้ได้ทำให้สื่อมวลชนและมวลชนเกิดความไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก่นด่าตำรวจนครนิวยอร์กอยู่บนอินเทอร์เน็ตในตอนนี้ นายกเทศมนตรีได้รับสายที่ประฌามถึงพวกเราจำนวนนับไม่ถ้วนแล้ว !”
หลี่ญ่าหลินรีบเอ่ย
: “พวกเราเลยต้องจับกุมตัวซูรั่วหลีเอาไว้ให้ได้ คิดหาทางบีบบังคับให้ตอบว่าสำนักว่านหลงมีต้นสายปลายเหตุอะไรถึงได้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องเรื่องนี้จากปากของเธอไง
!”
ผู้อำนวยการก่นด่า : “น้ำเข้าสมองนายไปแล้วใช่ไหม
? ไม่ว่าคนพวกนั้นจะถูกคนของสำนักว่านหลงฆ่าหรือไม่ ฉันจะบอกนายไว้เรื่องหนึ่ง ตอนนี้ทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา แม้กระทั่งมวลชนทั้งโลกต่างปรบมือบอกว่าเยี่ยมสำหรับการตายของกลุ่มนี้
อีกอย่างพวกเขาต่างมองมือสังหารที่อยู่เบื้องหลังว่าเป็นฮีโร่ แม้กระทั่งนายกเทศมนตรียังต้องการให้พวกเราหยุดการตรวจสอบ นายยังอยากขัดคำสั่งของนายกเทศมนตรีงั้นหรือ ? !”
หลี่ญ่าหลินถูกถามจนเงียบเหมือนคนใบ้ในทันที
เขานิ่งเงียบไปพักหนึ่ง
แต่หลังจากเคลียร์ล่ะ? หรือว่าเรื่องเรื่องนี้จะไม่ตรวจสอบไปตลอดเลยหรือ ?”
จึงเอ่ยปากถาม : “ผู้อำนวยการ ตอนนี้เคลียร์ได้
ผู้อำนวยการโบกมือพลางกล่าว : “เรื่องเรื่องนี้ไม่ต้องให้นายมายุ่งแล้ว มีเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งปีนายก็จะเกษียณแล้ว
พรุ่งนี้ส่งมอบงานหน่อย
ในช่วงเวลาก่อนเกษียณนี้ ก็พักผ่อนอยู่บ้านอย่างสบายใจแล้วกัน รอตอนนายเกษียณ ฉันจะจัดพิธีเลี้ยงส่งให้นายอย่างยิ่งใหญ่ ให้นายได้เกษียณอย่างทรงเกียรติ”
เมื่อหลี่ญ่าหลินได้ยินประโยคนี้ก็ร้อนใจทันที พลันเอ่ยด้วยความโกรธเกรี้ยว
:
“คุณอยากให้ผมไสหัวไปตอนนี้ ? !”
ผู้อำนวยการกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ
: “ไม่ ฉันแค่อยากให้นายพักผ่อนหน่อย
มอบงานส่วนที่เหลือให้คนอื่นไป
ว่าแล้ว ผู้อำนวยการเอ่ยโน้มน้าวอย่างอดทน :
“หลี่ นายอุทิศตนเพื่อกรมตำรวจมาหลายปีขนาดนี้ ก็ควรเหลือโอกาสไว้ให้คนหนุ่มคนสาวก่อนหน้าใกล้เกษียณให้มากหน่อย
ส่วนตัวนายเอง ก็ควรพักผ่อนให้เต็มที่”
“ไม่มีทาง !” หลี่ญ่าหลินเอ่ยด้วยเสียงเย็นเฉียบ : “ไม่ไขคดีนี้ให้กระจ่าง ผมไม่มีทางที่จะเกษียณก่อนกำหนดแน่ ! ผมไม่มีทางที่จะยอมเกษียณด้วยการเจือคดีที่อัปยศอดสูขนาดนี้ ในช่วงสุดท้ายอาชีพตำรวจของผมหลายปีมานี้หรอก !”
พูดจบ หลี่ญ่าหลินเอ่ยคุกคาม : “ผู้อำนวยการ ถ้าหากคุณจะแย่งคดีนี้ไปจากผม งั้นผมจะไปร้องเรียนคุณที่นายกเทศมนตรี !”
“ร้องเรียนฉัน ?” ผู้อำนวยการยิ้มเจื่อน แล้วเอ่ยอย่างจนปัญญาทันที : “หลี่ ฉันบอกนายตามตรงแล้วกัน การเลือกตั้งนายกเทศมนตรีในปีหน้า นายกเทศมนตรีสมัยนี้ยังอยากพยายามให้ได้รับการเลือกติดต่ออีกสมัยหนึ่ง เดิมทีคดีนี้ได้สร้างผลกระทบเชิงลบในการได้รับเลือกติดต่ออีกสมัยหนึ่งต่อเขาเป็นอย่างมาก หากจุดชนวนความโกรธแค้นของมวลชนเนื่องจากพวกเราในตอนนี้ อย่างนั้นความหวังที่จะได้รับเลือกติดต่ออีกสมัยหนึ่งก็จะไม่ประสบความสำเร็จโดยสิ้นเชิง ! ดังนั้น ไม่ใช่ฉันที่อยากให้นายเกษียณก่อนกำหนด แค่เป็นนายกเทศมนตรีที่อยากให้นายเกษียณก่อนกำหนด !”
เมื่อพูดคำนี้ออกมา หลี่ญ่าหลินตะลึงตาค้างทันที
เขานึกไม่ถึงจริง ๆ นายกเทศมนตรีที่ชื่นชมตนเองยกใหญ่ในจังหวะที่อยู่ต่อหน้าสาธารณชนอยู่บ่อยครั้งนั้น ถึงกับอยากให้ตัวเองเกษียณก่อนกำหนด
YOU MAY ALSO LIKE
