ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4284 ตึกที่สูงเป็นอันดับหนึ่งของนครนิวยอร์ก
บทที่ 4284 ตึกที่สูงเป็นอันดับหนึ่งของนครนิวยอร์ก
ดังนั้น เธอที่ตอนนั้นอายุเพียงยี่สิบกว่าปี นำหน้าก่อตั้งอานปางกรุ๊ป นอกจากอาคารหลังนี้ที่อยู่ภายใต้การบริหารแล้ว ยังมีบริษัทประกันแห่งหนึ่ง บริษัทการเงินแห่งหนึ่ง รวมทั้งธนาคารพาณิชย์แห่งหนึ่งด้วย
ประกัน การเงินล้วนเป็นธุรกิจที่ต้องการความไว้วางใจในระดับที่สูงมากอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนตระกูลอานสร้างอาคารอานปางที่มูลค่านับพันล้านดอลลาร์สหรัฐไว้ที่แมนฮัตตัน ก็เป็นหลักประกันความน่าเชื่อถือที่ดีที่สุด
บนโลกใบนี้ บริษัทประกันมีมากมาย บริษัทการเงินก็มีมากเช่นกัน แต่ว่า สามารถสร้างบริษัทประกันและบริษัทการเงินที่เป็นตึกระฟ้า อยู่ที่แมนฮัตตันที่มีที่ดินราคาแพงลิ่วนั้น งอนับนิ้วได้เลย
ส่วนอานปางกรุ๊ป ก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้น
แม้ว่าตระกูลอานจะร่ำรวยขึ้นที่ลอสแอนเจลิส แต่ที่ดำเนินธุรกิจจนใหญ่โตและมีอิทธิพลที่แท้จริงนั้น เกิดขึ้นจากสถานที่อีกสองแห่ง หนึ่งในนั้นคือซิลิคอนแวลลีย อีกหนึ่งแห่งก็คือนครนิวยอร์ก
ตอนนั้นที่อานเฉิงซีอยู่ที่ซิลิคอนแวลลีย ได้ลงทุนบริษัทที่วันหน้าจะมีศักยภาพสูงด้วยราคาที่ต่ำมากไปหนึ่งล็อตใหญ่ และเพื่อที่จะช่วยเหลือการลงทุนพวกนี้ทำการดำเนินการทุนในขั้นตอนที่ลึกยิ่งขึ้นให้ดียิ่งขึ้นนั้น ตระกูลอานจึงโจมตีนครนิวยอร์ก ศูนย์กลางการเงินของสหรัฐอเมริกาอีกครั้งหนึ่ง แล้วสร้างแกนกลางของทั้งตระกูลอานไว้ที่นี่
ที่อยู่ภายใต้การบริหารของตระกูลอานนั้นมีหลายกรุ๊ปบริษัท ธุรกิจที่ลงทุนก็ยิ่งมากมายนับไม่ถ้วน ทว่ากรุ๊ปที่เป็นแกนกลางที่แท้จริงของตระกูลอานนั้นก็คือ อานปางกรุ๊ป
หลังจากอานปางกรุ๊ปได้ก่อตั้ง อานเฉิงซีนำเงินทุนที่ลงทุนในซิลิคอนแวลลียรวมเข้าไปในอานปางกรุ๊ป ทำให้เพียงครู่เดียวอานปางกรุ๊ปก็กลายเป็นธุรกิจเงินร่วมลงทุนอินเทอร์เน็ตที่ใหญ่ที่สุดได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในขณะเดียวกันก็กลายเป็นธุรกิจแกนกลางที่สำคัญที่สุดของทั้งตระกูลอานเลยเช่นกัน
ก่อนหน้าที่อานฉี่ซานผู้เป็นคุณตาของเย่เฉินยังไม่ได้เกษียณ ก็ทำงานอยู่ที่อาคารอานปางตลอด ต่อมาเขาก็มอบสิทธิ์การจัดการของธุรกิจตระกูลให้กับอานข่ายเฟิงน้าชายรองของเย่เฉิน ครั้นแล้วที่นี่จึงกลายเป็นสถานที่ทำงานของอานข่ายเฟิง
ในวันปกติ
อานข่ายเฟิงน้าชายสาม และอานโยวโยวน้าสาวของเย่เฉินที่ต่างทำงานอยู่ที่นครนิวยอร์ก
ที่อยู่เป็นเพื่อสองสามีภรรยาที่ชราแล้วที่ลอสแอนเจลิสนั้น มีเพียงอานโฉงชิวน้าชายใหญ่
ช่วงก่อนหน้านี้ร่างกายของคุณท่านแย่ลงเรื่อย
แล้วกลับมาอยู่ข้างกายคุณท่านเป็นเพื่อนที่ลอสแอนเจลิส
ๆ คนอื่น ๆ ก็วางงานที่อยู่ในมือลงเป็นการชั่วคราว
ตั้งแต่ที่คุณท่านปลดตัวเองออกจากตำแหน่งเป็นต้นมา ก็ได้รับความทรมานจากโรคอัลไซเมอร์หลายครั้ง ดังนั้นหลายปีมานี้จึงแทบจะไม่ค่อยได้มาที่นี่เลย จู่ ๆ
จึงเดินยังหน้าต่างที่ยาวจรดพื้น มองทิวทัศน์ของแมนฮัตตัน ถอนใจเบา ๆ : “ตึกยังคงเป็นตึกนี้ แต่ว่าด้านนอกเหมือนจะเปลี่ยนแปลงไปมากทีเดียว……”
ก็กลับมาที่นี่ ภายในระยะเวลาสั้น ๆ อย่างปุบปับ
อานโฉงชิวรู้
ความทรงจำของคุณท่าน ได้ถอยกลับไปเมื่อยี่สิบปีก่อน แมนฮัตตันเมื่อยี่สิบปีก่อน ย่อมมีความแตกต่างมากกับในตอนนี้อยู่แล้ว
ครั้นแล้ว เขาจึงเดินไปข้างหน้า
พลางเอ่ยบอก :
“พ่อครับ หลายปีมานี้แมนฮัตตันเปลี่ยนแปลงไปมาก”
คุณท่านพยักหน้า พลันชี้ไปที่ตึกหลังหนึ่งที่สูงยิ่งกว่าที่อยู่ไกล
“โฉงชิว ตึกหลังนั่นเป็นของเล่นอะไร ทำไมสูงขนาดนี้ ? เมื่อก่อนไม่เคยเห็นเลย”
ๆ พลางเอ่ยถาม :
อานโฉงชิวรีบเอ่ย : “พ่อครับ นั่นเป็นwtc สร้างมาใช้เมื่อไม่กี่ปีมานี้ ตอนนี้เป็นตึกที่สูงเป็นอันดับหนึ่งของนครนิวยอร์ก”
“อ้อ……” คุณท่านพยักหน้าเล็กน้อย พลันเอ่ยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ : “ทำไมฉันถึงได้ไม่มีภาพที่ติดอยู่ในความทรงจำเลยสักนิดเดียว……”
อานโฉงชิวจึงเอ่ย : “พ่อครับ ไม่กี่ปีมานี้พ่อไม่ค่อยได้มาที่นครนิวยอร์กเลย น่าจะไม่ค่อยได้เห็นตึกหลังนี้”
คุณท่านยิ้มเจื่อน ๆ : “สมองใช้การได้ไม่ค่อยดีแล้ว ต่อให้เคยเห็น ก็นึกไม่ออกแล้ว”
พูดจบ เขาก็หันหน้าไปมองอานข่ายเฟิง พร้อมเอ่ยกับชับ : “ข่ายเฟิงเอ้ย ในอนาคตหากตามหาเฉินเอ๋อกลับมาได้ ตึกหลังนี้ให้เขาไปเถอะ อย่างไรเสียก็เป็นสติปัญญาและกำลังกายของแม่เขา”
อานข่ายเฟิงพูดโดยไม่ต้องคิด : “ได้ครับพ่อ ผมจดจำเอาไว้แล้ว จากนี้หลังจากหาเฉินเอ๋อเจอ ก็มอบกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของตึกหลังนี้ให้เขา”