ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4286 ลูกบอลยางที่ลมรั่ว
บทที่ 4286 ลูกบอลยางที่ลมรั่ว
นายหญิงใหญ่พูดให้คลายกังวล : “เป็นทางที่เฉิงซีเป็นคนเลือกเอง ความเป็นความตายหรือความร่ำรวยมีเกียรติล้วนเป็นการตัดสินใจของตนเอง ไม่เกี่ยวข้องกับผู้อื่น”
คุณท่านเอ่ยอย่างไม่พอใจ : “คุณ นี่เป็นตรรกะระยำที่หลอกตัวเองและหลอกคนอื่นทั้งเพ ! แม้ว่าจะเป็นทางที่เฉิงซีเป็นคนเลือกเอง แต่ในฐานะที่เย่ฉางอิงเป็นสามีของเธอ ก็ควรจะปกป้องเธอให้ดี ! ควรจะคิดเพื่อเธอทุกเวลา พิจารณาเพื่อเธอ ! เฉิงซีเกิดเรื่อง เขาที่ทำหน้าที่เป็นสามีทำไมถึงไม่มีความรับผิดชอบล่ะ ?”
นายหญิงใหญ่พูดด้วยดวงตาแดงก่ำและร้อนใจ : “แต่ว่าฉางอิงก็ไม่อยู่แล้วไง ! คุณรู้ได้ยังไงว่าตอนนั้นเข้าไม่ได้ปกป้องเฉิงซี ? เพียงแต่เรื่องราวเหนือขอบเขตความสามารถของเขา เขาชดใช้ให้แม้กระทั่งชีวิตของเขาแล้ว คุณยังอยากให้เขาทำยังไงอีก ?”
คุณท่านเอ่ยด้วยอารมณ์ที่ฮึกเหิม : “หรือว่าเขาตายแล้ว ฉันก็เกลียดชังเขาไม่ได้แล้วอย่างนั้นหรือ ?”
พูดจบ คุณท่านก็มองไปรอบ ๆ มองพวกลูกสาวลูกชายไม่กี่คนแล้วซักถาม : “พวกเธอว่ามา ต่อให้เย่ฉางอิงตายแล้ว ฉันยังจะเกลียดชังเขาได้อยู่ไหม ? !”
กลุ่มลูกสาวลูกชายในตอนนี้ก็ต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่รู้ว่าควรตอบยังไงดี
นายหญิงใหญ่ถอนหายใจเฮือกหนึ่งอย่างจนปัญญา เอ่ยเตือนอย่างเอาจริงเอาจัง : “ฉี่ซาน
ฉันต้องบอกกับคุณให้ชัดเจน ในใจคุณเกลียดฉางอิงหรือไม่นั้น ฉันจัดการไม่ได้หรอก
แต่ท่าทีที่คุณแสดงออกมาต่อฉางอิงนั้น จากนี้จะต้องเปลี่ยน !”
นิสัยโผงผางของคุณท่านก็พรวดพราดขึ้นมา เอ่ยด้วยเสียงเฉียบขาด : “ฉันไม่เปลี่ยน
ต่อให้พญายมเรียกเง็กเซียนฮ่องเต้และตถาคตมาสอบสวน ท่าทีที่ฉันอานฉี่ซานมีต่อเย่ฉางอิงนั้นจะไม่เปลี่ยนเด็ดขาด !”
! จากนี้รอให้ฉันตายแล้ว
นายหญิงใหญ่พูดด้วยความโมโห : “ได้ ! คุณเก่งนัก
! คุณไม่เปลี่ยน ! รอจากนี้เฉินเอ๋อกลับมาแล้ว คนในครอบครัวเอ่ยถึงเฉิงซีกับฉางอิงขึ้นมา หากคุณกล้าพูดเรื่องพวกนี้ต่อหน้าเฉินเอ๋ออีก เฉินเอ๋อจะต้องตัดขาดความสัมพันธ์กับคุณแน่ ไม่ไปหามาสู่กันทั้งชีวิต หากคุณบีบบังคับให้หลานชายคนโตที่กว่าฉันจะตามกลับมาได้ไม่ง่ายเลยไป ฉันก็จะตัดขาดความสัมพันธ์กับคุณเช่นกัน ! คุณไม่เชื่อก็คอยดูก็แล้วกัน
!”
คุณท่านที่เมื่อครู่นี้ยังเดือดดาลอยู่ แต่พอได้ยินคำพูดนี้ เขาก็เหมือนลูกบอลยางที่ลมรั่วเลย
เขารู้ นายหญิงใหญ่ไม่น่าจะตัดขาดความสัมพันธ์กับตัวเองหรอก
ตัวเองยังคงมีท่าทีนี้ หลานชายนั่นจะไม่อภัยให้ตัวเองอย่างแน่นอน
แต่หากเย่เฉินหลานชายของตัวเองกลับมาจริง
อย่างไรเสีย ใครก็จะไม่ยอมรับคนอื่นที่เหยียดหยามพ่อแม่ของตายไปของตัวเองหรอก
พอคิดถึงจุดนี้ คุณท่านก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
“คุณพูดได้ถูกต้อง……ผมเปลี่ยน……ผมเปลี่ยนอย่างแน่นอน……”
พลันเอ่ยด้วยความห่อเหี่ยว :
พูดจบ ก็เอ่ยด้วยความเสียใจที่เจือด้วยความหดหู่เล็กน้อย
:
“ไม่รู้ว่าก่อนฉันตาย จะได้เจอเฉินเอ๋ออีกหรือเปล่า……”
นายหญิงใหญ่เห็นท่าทีเขาเปลี่ยนไป
“วางใจเถอะ ฉันเชื่อว่าใช้เวลาไม่นาน เฉินเอ๋อก็จะกลับมาแล้ว”
จึงเอ่ยปลอบใจด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายลง :
คุณท่านรีบถาม :
“ทำไมคุณถึงได้มีความมั่นใจขนาดนี้ล่ะ
?”
นายหญิงใหญ่พูดอย่างจริงจัง : “หนานหนานก็มาแล้ว เฉินเอ๋อก็น่าจะอยู่ไม่ไกล สวรรค์เห็นแก่ที่หนานหนานหลงรักขนาดนี้ จะต้องให้เฉินเอ๋อกลับมาอย่างแน่นอน”
“สวรรค์……” คุณท่านได้ยินถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดพึมพำ ในใจก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ในเวลานี้ อานโฉงชิวที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยปาก : “พ่อครับ ครั้งนี้ดูเหมือนจะน่าใจหายใจคว่ำ แต่ไม่มีอันตรายใดๆ หรอก ทั้งหมดอาศัยคู่หมั้นของเฉินเอ๋อ ผมคิดว่านี่ก็คือลิขิตสวรรค์ สวรรค์เอาใจใส่พ่อขนาดนี้ จะต้องให้พ่ออยู่เจอเฉินเอ๋อแน่นอน”
คุณท่านได้ยินคำพูดนี้ จึงพยักหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
คราวนี้เอง พนักงานคนหนึ่งรีบสาวเท้าเดินมา พูดด้วยความนบนอบ : “คุณท่าน นายหญิง พล.ต.ท.หลี่ที่กรมตำรวจนครนิวยอร์กอยู่ล่างตึก บอกว่าอยากขึ้นมาเยี่ยมเยียน”
คุณท่านเอ่ยด้วยความตกใจ : “ญ่าหลิน ? เร็ว รีบให้ไอ้หนุ่มนี่ขึ้นมา !”