ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4291 ไม่ทรยศต่อคำสัญญา อีกทั้งยังเติมเต็มความปรารถนาได้ด้วย
- Home
- ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
- บทที่ 4291 ไม่ทรยศต่อคำสัญญา อีกทั้งยังเติมเต็มความปรารถนาได้ด้วย
บทที่ 4291 ไม่ทรยศต่อคำสัญญา อีกทั้งยังเติมเต็มความปรารถนาได้ด้วย
เหตุผลที่ผู้คนเรียกเขาว่าหลิวเซิง ก็เพราะเขามีมูลนิธิเพื่อการกุศลที่ดีอย่างยิ่งบนเกาะฮ่องกง ในสายตาของผู้คนบนเกาะฮ่องกง หลิวเจียฮุยเป็นคนร่ำรวย อีกทั้งยังใจจิตดีมีเมตตา แถมยังดูเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก ดังนั้นทุกคนจึงเรียกเขาว่าหลิวเซิง
หลายปีที่ผ่านมา หลิวเจียฮุยมีเรื่องราวรักๆใคร่มากมายบนเกาะฮ่องกง อีกทั้งผู้หญิงทุกคนที่มีความสัมพันธ์กับเขา ต่อให้ท้ายที่สุดจะจบความสัมพันธ์ลง ก็ยังคงยกย่องเขาว่าเป็นผู้ชายที่ดีที่หายาก
คนร่ำรวยนิสัยเจ้าชู้นั้นมีอยู่มากมาย แต่ถ้าจะให้ทำได้แบบเขาก็แทบจะหาได้นับคน
ตอนนี้เป็นเวลาดึกที่เกาะฮ่องกง หลิวเจียฮุยสวมเสื้อคลุมผ้าไหมนั่งอยู่ในห้องหนังสือของเขา และเห็นข้อความที่พ่อบ้านส่งมาให้แล้ว
เขาเปิดมันดูคร่าวๆ ก่อนที่ท่าทางการแสดงออกจะเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราดขึ้นมา และพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันตามหาตั้งหลายปีก็ยังไม่พบเบาะแสเกี่ยวกับเขา คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้สารเลวนี่จะซ่อนตัวอยู่ในไชน่าทาวน์และเปิดร้านอาหาร! อีกทั้งสภาพของเขาตอนนี้ดูแล้วช่างอดสูจริงๆ! แม้ว่าฉันจะเจอเขาต่อหน้า ก็คงจำไม่ได้!”
พ่อบ้านรีบกล่าวว่า “คุณชาย เฉินจ้างโจงผู้นี้หลบซ่อนตัวไว้ได้ดีมาก ว่ากันว่าเขาแทบจะไม่โกนหนวดเลยมากว่า 20 ปี ผมของเขาก็ยาวขึ้นด้วย บุคลิกเองก็ถูกเก็บไปไม่น้อย หากไม่ใช่เพราะตำรวจในสหรัฐฯ สืบข้อมูลของเขาในครั้งนี้ พวกเราก็คงยากที่จะหาร่องรอยของเขาได้จริงๆ”
หลิวเจียฮุยขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมตำรวจอเมริกันถึงสืบเรื่องเขา? เขาก่ออาชญากรรมในสหรัฐอเมริกาหรือไง?”
พ่อบ้านกล่าวว่า “ตามที่สายรายงานมา
เมื่อสองวันก่อนหน้านี้มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในนิวยอร์ก ดูเหมือนตำรวจจะสงสัยในตัวเขาประกอบกับเขาเป็นพวกลักลอบในสหรัฐอเมริกา
ดังนั้นตำรวจอเมริกันจึงหาทางตรวจสอบตัวตนของเขา และสืบหาข้อมูลของเขาเมื่อก่อนหน้านี้ในเกาะฮ่องกง”
หลิวเจียฮุยกัดฟันพูดว่า “ไอ้คนสมควรตาย ฉันคิดมาตลอดว่าด้วยสติปัญญาของเขา
เขาจะต้องไปซื้อตัวตนใหม่อย่างแน่นอนและทำในสิ่งที่เขาถนัดที่สุดอย่างด้านการเงินหรือหุ้น จากนั้นก็พยายามที่จะตั้งตัวอีกครั้ง
คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไปเปิดร้านห่านย่างโทรมๆ แบบนี้ ช่างเป็นไอ้ขี้แพ้จริงๆ!”
อันที่จริงหลิวเจียฮุยไม่ได้อ่อนโยนเหมือนอย่างรูปลักษณ์ภายนอกหรืออย่างที่สายตาของคนภายนอกมองเขา
เนื้อแท้ของเขา แท้จริงแล้วเป็นคนที่มีจิตใจคับแคบและเจ้าคิดเจ้าแค้น
สำหรับเฉินจ้างโจง หลายปีมานี้เขาไม่เคยยอมแพ้ที่จะจำกัดอีกฝ่าย
อย่างไรก็ตาม เฉินจ้างโจงซ่อนตัวได้ดีมาก ดังนั้นเวลาหลายปีมานี้ เขาจึงหาเฉินจ้างโจงไม่เจอ
อีกทั้งเมื่อผู้หญิงที่เขารักกลับมาจากสหรัฐอเมริกา เธอไม่เคยพูดถึงชีวิตของตนในสหรัฐอเมริกาเลย
หลิวเจียฮุยพยายามจะเค้นถามอยู่หลายครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมพูดอะไรเลยแม้แต่น้อย จนถึงกับออกปากว่า
ถ้าเขาหยุดไล่ตามเฉินจ้างโจง อีกฝ่ายก็จะอยู่กับเขาอย่างวางใจไปตลอดชีวิต ซึ่งนี่ทำให้เขาหดหู่อย่างมากอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
แต่เขารักผู้หญิงคนนั้นจริงๆ สุดท้ายเขาก็ได้แต่ต้องเลิกตั้งคำถาม
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยยอมแพ้ในการพยายามที่จะฆ่าเฉินจ้างโจง
ดังนั้น เขายังบอกกับผู้หญิงของเขาด้วยว่าตราบใดที่เฉินจ้างโจงยังปฏิบัติตามข้อตกลงและไม่กลับมายังเกาะฮ่องกงอีก ตนก็จะปล่อยให้อีกฝ่ายมีชีวิตรอด
แต่ว่า
พริบตาก็มีโอกาสดีเกิดขึ้นให้ตนเองไม่ทรยศต่อคำสัญญา อีกทั้งยังเติมเต็มความปรารถนาได้ด้วย
ดังนั้น หลังจากอ่านข้อมูลพวกนั้นแล้ว เขาก็เอ่ยเยาะเย้ยว่า “ในเมื่อตำรวจอเมริกันรู้ว่าเขาเป็นผู้อพยพผิดกฎหมาย ตามกฎหมายของอเมริกา ตำรวจพวกนั้นก็น่าจะส่งตัวเขากลับประเทศใช่ไหม?”
“ใช่ครับ” พ่อบ้านเอ่ย “ภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาควรจะถูกส่งตัวกลับประเทศที่จากมา ดังนั้นในเมื่อเขามาจากเกาะฮ่องกง อย่างนั้นถ้าต้องถูกส่งตัวกลับ ก็น่าจะต้องถูกส่งตัวกลับเกาะฮ่องกงด้วย”