ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4316 กลอุบายของผู้ด้อยกว่า
บทที่ 4316 กลอุบายของผู้ด้อยกว่า
ในเวลานี้ว่านพั่วจวินมาหาเย่เฉินและกล่าวว่า “คุณเย่ ศพทั้งหมดบรรจุเรียบร้อยแล้ว
ผมจะจัดการส่งพวกเขาออกจากนิวยอร์กก่อนทันที จากนั้นก็ให้คนส่งพวกเขาไปกำจัดยังทะเลหลวงโดยเร็วที่สุด
ส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ผมจะส่งไปที่บ้านพักและล็อกเอาไว้ก่อน”
เย่เฉินพยักหน้า “ได้ ขอบคุณทุกคนแล้ว”
ว่านพั่วจวินเอ่ยถามว่า “จริงสิคุณเย่
มีผู้เก่งกาจวิชาบู๊สี่คนอยู่ข้างใน ไม่ทราบว่าพลังวิชาของพวกเขาเป็นอย่างไรหรือ
ทำไมพวกเขาถึงได้ตายอย่างอนาถขนาดนั้นได้?”
เย่เฉินเอ่ยเรียบๆ “นักบู๊หกดาวหนึ่งคน นักบู๊เจ็ดดาวสองคน และนักบู๊แปดดาวหนึ่งคน”
“นักรบแปดดาว?!”
ว่านพั่วจวินตกตะลึงไป
ต้องรู้ว่า นักบู๊มีระดับสูงสุดเพียงแปดดาวเท่านั้น
ซึ่งสอดคล้องกับเส้นลมปราณทั้งแปดของนักบู๊ ผู้ที่สามารถทะลวงเส้นลมปราณผ่านไปได้
ก็จะกลายเป็นนักบู๊แปดดาว
ว่านพั่วจวินในตอนนี้ ก็แค่อยู่ในแดนเล็กซึ่งสูงกว่านักบู๊แปดดาวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
การเสียชีวิตของนักบู๊แปดดาวที่น่าสังเวชขนาดนั้น ทำให้ว่านพั่วจวินคาดคิดไม่ถึงจริงๆ!
เมื่อเย่เฉินเห็นการแสดงออกของเขาแปลกไปก็ถามว่า “นายคิดไม่ถึงใช่ไหม ว่านักบู๊แปดดาวจะตายอย่างน่าสังเวช? แม้แต่กลางกระโหลกศีรษะก็ยังถูกทำลายไป”
“ใช่…” ว่านพั่วจวินพูดอย่างไม่เข้าใจ
“บอกกับคุณเย่ตามตรง ผมคิดไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมคนสี่คนนี้ถึงตายอย่างอนาถขนาดนี้… ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา
คนธรรมดาสมควรยากที่จะเข้าใกล้ อีกทั้งพวกเขาเองก็เป็นบอดี้การ์ด ดังนั้นการตระหนักรู้ในการป้องกันตัวควรที่จะแข็งแกร่งอย่างมาก และไม่ควรให้อีกฝ่ายสามารถเข้าใกล้และมีโอกาสยิงใส่ได้…”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “พั่วจวิน
นี่ก็เป็นความภาคภูมิใจของนายในฐานะนักบู๊คนหนึ่ง นายมักจะคิดว่านักบู๊นั้นแข็งแกร่งมาก
แต่นายไม่เคยคิดมาก่อนว่านักบู๊เองก็ยังมีข้อบกพร่องมากมาย”
พูดไป เย่เฉินก็ถามเขาว่า
คนปรากฏขึ้นที่ปลายทางเดินที่ไม่มีที่ให้หลบซ่อนนี้ขึ้นมาและระดมโจมตียิงเข้าใส่นาย นายคิดว่านายจะทนได้สักกี่รอบ?”
“ถ้าจู่ๆ มีคนมากกว่า 20
ว่านพั่วจวินพูดอย่างจริงจังว่า “ผมคิดว่าผมควรจะรับรู้ถึงอีกฝ่ายก่อนที่พวกเขาจะปรากฏตัว นั่นเพราะยังไงเสียพวกเขาก็ไม่ใช่นักบู๊แปดดาว มันเป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อนกลิ่นอายและการเคลื่อนไหวของพวกเขา”
เย่เฉินถามอีกครั้ง “แล้วจะเป็นอย่างไรหากอีกฝ่ายใช้ประโยชน์จากการแสดงที่กำลังจะเริ่ม รวมถึงเสียงภายนอกที่เต็มไปด้วยเสียงพลุระเบิดกึกก้อง? นายคิดว่านายยังคงรู้สึกถึงกลิ่นอายและการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายหนึ่งหรือไม่?”
“นี่…” ว่านพั่วจวินอึ้งไปและพูดด้วยความละอายใจ “ถ้าเป็นแบบนี้ ผมเองก็ไม่น่าจะทำได้…”
เย่เฉินถามเขาอีกครั้งว่า “ถ้าจู่ๆ มีคนมากกว่า 20
คนปรากฏขึ้นและใช้ปืนสมัยใหม่ที่ทรงพลัง ภายในไม่กี่วินาทีสามารถยิงกระสุนได้ถึง 600 หรือ
700 นัด นายจะหยุดพวกเขาได้ไหม?”
“นี่…” ท่าทางของว่านคนคนนี้วินตกใจมากขึ้น หลังอึ้งไปนานเขาก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ถ้ากระสุน
ถูกยิงภายในไม่กี่วินาที ผม…คงหยุดไม่ได้…”
600 หรือ 700
เย่เฉินเอ่ยว่า “ไม่รู้ว่านายได้เห็นรายละเอียดของปืนที่พวกเขาใช้รึเปล่า แต่ละคนล้วนมีคลิปคาร์ทริดจ์อยู่ใต้ปืน อีกทั้งยังใช้เทปกาวผูกคลิปคาร์ทริดจ์ไว้ในทิศทางตรงกันข้ามด้วย หลังจากกระสุนถูกยิงออกไป ขอแต่ดึงคลิปคาร์ทริดจ์ออกมาแล้วเสียบในทิศทางตรงกันข้าม หลังจากผ่านไป 2-3
วินาที ก็จะสามารถยิงกระสุน 6-7 ร้อยนัดได้อีกรอบ พลังการยิงแบบนี้ และภายใต้ทางเดินที่ไม่มีที่ให้หลบซ่อนแบบนี้ อย่าว่าแต่นักบู๊แปดดาวเลย แม้กระทั่งนายที่เป็นนักบู๊แดนสว่างชั้นสูงสุดก็ไม่มีทางรับมือได้ไหว”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้
เย่เฉินก็พูดด้วยอารมณ์ “นี่เหมือนกับการล่าไฮยีน่าในแอฟริกัน แม้ว่ากลอุบายจะด้อยกว่า แต่ตราบใดที่พวกเขาร่วมมือกันโดยปริยาย อย่างนั้นก็จะสามารถไปได้ทุกที่บนทุ่งหญ้า ต่อให้เป็นราชาแห่งสัตว์ร้าย
พวกมันก็ยังสามารถฆ่าลงได้”
“ครับ…” หลังของว่านพั่วจวินเย็นเฉียบและพูดว่า “ผมจะต้องจำบทเรียนนี้ให้ขึ้นใจ!”
YOU MAY ALSO LIKE
