ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4345 พาหม่าหลันมา
สำหรับวิธีการเอาหม่าหลันมาจากหัวเซี่ย เย่เฉินไม่ได้กังวลเลยสักนิด เขารู้จักหม่าหลันดีเกินไป และแค่วางกับดักเล็กน้อย ก็สามารถทำให้หม่าหลันติดเข้าไปได้
ดังนั้นเขาจึงโทรหาซ่งหวั่นถิงทันที และพูดว่า:”หวั่นถิง ฉันความช่วยเหลือจากคุณ”
ซ่งหวั่นถิงพูดโดยไม่ลังเล:”อาจารย์เย่ คุณมีอะไรก็สั่งมาได้เลยค่ะ”
เย่เฉินก็ไม่เกรงใจ จึงบอกแผนการคร่าวๆ ของเขา ให้ซ่งหวั่นถิงรู้
หลังจากที่ซ่งหวั่นถิงได้ยิน ก็พูดทันทีว่า:”อาจารย์เย่ วางใจเถอะ ฉันจะทำภารกิจให้สำเร็จอย่างแน่นอน”
……
ในเวลาเดียวกัน.
หัวเซี่ยที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโลก เป็นเวลาตอนเช้า
หม่าหลันนอนอยู่บนเตียงหรูหราขนาดใหญ่ของคฤหาสน์Tomson Riviera และหลับไปจนถึงสิบโมงกว่า
ตั้งแต่เย่เฉินและเซียวชูหรันไปสหรัฐอเมริกา เซียวฉางควนก็ไปเกาหลีใต้ หม่าหลันก็ถือว่าปลดปล่อยตัวเอง
เธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์หรูของTomson Riviera ขับรถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนและมีเงินค่าขนม 500,000 จากเย่เฉินในบัตรธนาคาร ใช้ชีวิตอยู่สุขสบายมากทุกวัน
ในเวลานี้ ก่อนที่หม่าหลันจะตื่น โทรศัพท์ก็ส่งเสียงหึ่งๆ สั่นไม่หยุด
เธอรับสายอย่างงัวเงีย หยิบขึ้นมาแล้วถามว่า:”ใคร มีอะไร? โทรมาแต่เช้ามันน่ารำคาญน่ะ!”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงประจบสอพลอของเฉียนหงเย่นก็ดังขึ้น:”พี่หลัน ฉันเอง เฉียนหงเย่น! ป่านนี้แล้ว เธอยังไม่ตื่นอีกเหรอ?”
ตั้งแต่เฉียนหงเย่นกลับมา เธอถือว่าหม่าหลันเป็นคนรวยมาโดยตลอด ช่วงนี้เธอมาหาหล่อนทุกวันเพื่อทอดสะพาน ไม่เพียงแต่ประจบสอพลอคำเยินยอหม่าหลันทุกประเภทจนลอยอย่างกับเทวดา แต่เธอยังตามหล่อนมาเหมือนลูกสมุนด้วย ออกไปถือกระเป๋าให้ ขึ้นรถเปิดประตูให้ ขนาดหม่าหลันจะเข้าห้องน้ำ เธอก็หยิบกระดาษชำระเพิ่มแล้วมาเฝ้าหน้าประตู กลัวว่าหม่าหลันที่อยู่ข้างใน มีกระดาษหม่าไม่พอ
ตอนที่หม่าหลันอยู่ในตระกูลเซียวเมื่อก่อน มักจะถูกเฉียนหงเย่นรังแก จึงเกลียดเธอมาก แต่ตอนนี้เฉียนหงเย่นมาประจบเธอเหมือนสุนัข และทำให้ชื่อเสียงจอมปลอมของเธอขยายใหญ่ทันที และทำให้เธอมีความสบายใจและแรง เพราะพลิกตัวอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเธอจึงมีความสุขที่ได้ออกไปเที่ยวกับเฉียนหงเย่นทุกวัน
สำหรับหม่าหลัน มีแต่เฉียนหงเย่นที่ประจบสอพลอตรงหน้าเธอเท่านั้น เธอถึงจะสามารถรู้สึกได้อย่างแท้จริงว่า เธอหม่าหลันแตกต่างไปจากเมื่อก่อนจริงๆ
ดังนั้น เมื่อหม่าหลันได้ยินเสียงของเฉียนหงเย่นที่อยู่ปลายสาย ก็ตอบอืม และพูดว่า:”ยังนอนไม่อิ่มเลย กี่โมงแล้ว?”
เฉียนหงเย่นรีบพูดว่า:”ใกล้จะสิบเอ็ดโมงแล้ว! เมื่อวานคุณบอกว่าวันนี้จะไปซื้อของไม่ใช่เหรอ? ฉันพร้อมแล้ว อยู่หน้าบ้านคุณ! วันนี้เราไปกันอีกไหม?”
หม่าหลันเพิ่งรู้สึกตัว และโพล่งออกมา:”โอ้! ฉันลืมไปเลย! ฉันวางแผนที่จะไปซื้อสร้อยคอที่ฮาร์เบอร์ซิตี้ ช่วงนี้ ฉันมักจะรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรขาดหายไปที่คอ!”
เฉียนหงเย่นยิ้มพูดว่า:”คุณออกไปขับแต่โรลส์-รอยซ์ คัลลิแนน สะพายHermes ขาดอย่างเดียวคือสร้อยคอที่โอ่อ่า! คุณอยากดูยี่ห้ออะไร?”
หม่าหลันพูดสบายๆ ว่า:”ก็พวกBvlgari Tiffany Cartierได้หมด ฉันเป็นคนไม่เรื่องมาก ขอแค่เป็นแบนด์ระดับ1ก็ได้ทั้งนั้น”
เฉียนหงเย่นรีบเลียแข้งเลียขาทันที:”พี่หลันมีสายตาเฉียบแหลม ด้วยออร่าของคุณ มันก็ต้องพวกแบนด์ระดับ1ถึงจะเหมาะ คนทั่วไปแบบฉันคงจะไม่มีทางเทียนกับคุณได้ ไม่กี่พันหยวนเพื่อให้ได้Chow Tai Fook ก็เกินพอสำหรับคนอย่างฉันแล้ว”
YOU MAY ALSO LIKE
