ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4354 ไม่อยากขายขี้หน้า!
บทที่ 4354 ไม่อยากขายขี้หน้า!
ทันทีที่ออกไป เฉียนหงเย่นก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า:”พี่หลัน คุณโชคดีมากจริงๆ ทันเรื่องดีๆ แบบนี้ซะด้วย ไม่มีใครทำได้อีกแล้วจริงๆ…… นี่มันถูกลง20% เลยนะ!”
หม่าหลันก็ดีใจมาก และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:”ฉันพูดจริงๆ เลยนะ ตั้งแต่ตัดขาดกับตระกูลเซียวแล้ว ฉันรู้สึกว่าโชคของฉันเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ”
เฉียนหงเย่นอดไม่ได้ที่จะพูดถอดใจ:”เมื่อไหร่ฉันจะสามารถตัดขาดกับครอบครัวนี้ได้นะ โดยเฉพาะยัยแก่นั้น ตอนนี้ฉันเห็นนางทุกวัน ก็รำคาญแทบจะตายแล้ว!”
หม่าหลันยิ้มพูดว่า:”จะไปสนใจนางทำไม ยังไงซะนางก็คงอยู่ได้อีกไม่กี่ปีแล้ว”
เฉียนหงเย่นพยักหน้า นึกอะไรได้ และรีบถามหม่าหลันว่า:”จริงสิพี่หลัน ก่อนหน้าคุณบอกว่าจะซื้อ Chow Tai Fook ให้ฉัน เราไปดูตอนนี้เลยไหม?”
หม่าหลันพูดด้วยท่าทางลำบากใจว่า:”จะดูอะไรอีก ในบัตรฉันมีแค่ 2,000 กว่าเอง ดูอะไรล่ะ? ดูแล้วก็ไม่มีเงินซื้อ”
เฉียนหงเย่นแอบรู้สึกหดหู่มาก และพูดว่า:”ถ้าอย่างนั้น…..คุณถอนเงินจากการจัดการทางการเงินตอนนี้ แล้วค่อยมาซื้อพรุ่งนี้สิ?”
“ถอน? ถอนบ้าไรล่ะ……”หม่าหลันก็ไม่ได้ตอแหลใส่เฉียนหงเย่น และเบะปากพูดว่า:”คุณก็เข้าใจสถานการณ์ของฉันนะ เงินทั้งหมดนี้ เย่เฉินเป็นคนให้ และก่อนเย่เฉินจะไป ได้ทิ้งเงินให้ฉันห้าแสน และตอนนี้เหลือแค่สองพันกว่าแล้ว”
“หา?”เฉียนหงเย่นอุทาน:”ห้าแสน ใช้หมดเลยเหรอ?”
หม่าหลันยักไหล่:”ใช่ ใช้ไปหมดแล้ว ต้องรอเงินค่าตอบแทนของพวกเขาเข้าบัญชี”
เฉียนหงเย่นทำอะไรไม่ได้ จึงทำได้เพียงพยักหน้าและพูดว่า:”งั้นก็ได้แต่หวังว่าพวกเขาโอนมาเร็วๆ…..”
พูดจบ เธอก็พูดอย่างระมัดระวังว่า:”เอ่อคือ พี่หลัน……รอเงินเข้าบัญชีแล้ว คุณอย่าลืมที่สัญญากับฉันไว้ล่ะ……”
หม่าหลันพยักหน้า และพูดอย่างสบายๆ:”ในเมื่อสัญญากับเธอแล้ว ฉันจะไม่ผิดสัญญาแน่นอน”
“งั้นก็ดี”เฉียนหงเย่นถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดกับเธอว่า:”พี่หลัน ชั้นบนของเมืองห่ายก่างมีแต่ของอร่อยทั้งนั้น ตอนบ่ายคุณจะไปจับสลากที่ร้านไม่ใช่เหรอ ถ้าอย่างนั้น เราขึ้นไปหาที่กินข้าวเที่ยงกันดีไหม?”
หม่าหลันโบกมือ และพูดอย่างเครียดๆ ว่า:”กินข้าวที่นี่ กินกันสองคนอาจจะต้องใช้ถึง1,000หยวน เงินที่เหลือของฉัน อาจจะต้องใช้ให้ถึงหนึ่งสัปดาห์เลย”
พูดไป หม่าหลันก็พูดอีกครั้งว่า:”กลับไปที่Tomson Rivieraก่อนดีกว่า กลับไปสั่งอาหาร สั่งบะหมี่สองถ้วย กินเสร็จแล้วค่อยกลับมาจับสลาก”
เฉียนหงเย่นรีบพูดว่า:”งั้นก็ไม่จำเป็นต้องกลับไป ฉันรู้ว่าแถวนี้มีร้านบะหมี่เส้นดึงที่อร่อยอยู่ แค่คนละ 15 หยวนเอง เราไปกินที่นั่นแล้วกัน!”
หม่าหลันขมวดคิ้ว:”เธอจะให้ฉันขับรถโรลส์-รอยซ์ไปกินอาหารเส้นดึงเหรอ? ฉันไม่อยากขายขี้หน้านะ!”
เฉียนหงเย่นพูดอย่างช่วยไม่ได้:”งั้นได้ กลับไปที่ Tomson Rivieraกัน……”
จากนั้น ทั้งสองขับรถกลับTomson Riviera หม่าหลันสั่งอาหารเสร็จ ก็แทบรอไม่ไหวที่จะเอาสร้อยคอใหม่มาใส่ นำกระจกโต๊ะเครื่องแป้งขนาดเล็กมา และส่องดูตัวเองไม่หยุด เธอนั่งอยู่ในร้านอาหารที่มีราคามากกว่าหนึ่งล้าน และกินบะหมี่คนละชาม
หม่าหลันพูดด้วยท่าทางลำบากใจว่า:”จะดูอะไรอีก ในบัตรฉันมีแค่ 2,000 กว่าเอง ดูอะไรล่ะ? ดูแล้วก็ไม่มีเงินซื้อ”
หลังจากกินเสร็จ หม่าหลันก็เอาแต่คิดเรื่องจับฉลาก
เธอก็ไม่ได้หวังว่าจะถูกรางวัลใหญ่ 1.2 ล้านนั้นหรอก แค่สามารถถูกอะไรได้เล็กน้อย มันก็ไม่มีอะไรสำหรับเธอ
……
หลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว หม่าหลันกับเฉียนหงเย่นก็กลับไปที่เมืองห่ายก่างอีกครั้ง
ในเวลานี้ ผู้จัดการร้านขายเครื่องประดับได้รับคูปองฉลากที่ซ่งหวั่นถิงให้คนส่งมาแล้ว
ฉลากเหล่านี้ ทำขึ้นโดยการขอให้โรงพิมพ์ทำงานล่วงเวลาในเช้าวันนี้ ยังมีกลิ่นหมึกแรงอยู่เลย
YOU MAY ALSO LIKE
