ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4357 ฝนตกกลายเป็นแจ่มใส
บทที่ 4357 ฝนตกกลายเป็นแจ่มใส
ผู้จัดการร้านบอกว่า:”คุณผู้หญิง ยังไงก็เป็นสวัสดิการฟรี ถ้าคุณไม่อยากได้ ก็ยกเลิกไปเลยได้ครับ”
ขณะที่พูด เขาก็นึกอะไรขึ้นได้ แล้วพูดอีกว่า:”เอ่อจริงสิ เดี๋ยวผมจะใช้มือถือถ่ายวิดีโอให้คุณ คุณแค่ต้องบอกกับกล้องเองว่า คุณสละสิทธิ์รางวัลนี้ ทางผมจะได้รายงานถูก”
จากนั้น เขาก็เตือนอีกครั้ง:”แล้วก็นะคุณผู้หญิง เงินค่าตอบแทนของคุณ ถึงเวลาฝ่ายบัญชีของเราสามารถจ่ายได้แล้ว ผมจะบอกคุณเอง”
คำพูดของผู้จัดการร้าน ได้เตือนหม่าหลันอย่างไม่ต้องสงสัย
เขาทำให้หม่าหลันตระหนักได้ว่า เธอไม่มีเงินแล้ว!
“ตอนนี้ ในมือของฉันเหลืออยู่แค่ 2,000 หยวน ถ้าฉันอยากใช้เงินนี้ เพื่อใช้ชีวิตครึ่งเดือนที่เหลือ งั้นฉันก็ต้องใช้ชีวิตอย่างประหยัด ซื้อผักทำอาหารที่บ้านทุกวัน หรือไม่ก็กินอาหารถูกๆ ในบ้าน……”
“ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าฉันจะขับโรลส์-รอยซ์ออกไปเที่ยวทุกวัน เกรงว่าคงจะเติมน้ำมันนั้นไม่ไหว……”
“ในทางตรงกันข้าม ถ้าฉันไปอเมริกาเวลานี้ สามารถไปขออาศัยลูกสาวและลูกเขยได้! พอไปถึงสหรัฐอเมริกาก็จะได้กินดีอยู่ดีกับเย่เฉิน และยังสามารถเที่ยวในอเมริกาให้สนุก ซึ่งมันดีกว่าการกินแกลบในTomson Rivieraเยอะเลย? ! “นอกจากนี้ พอถึงสหรัฐอเมริกา ฉันสามารถแก้ตัวได้ว่าฉันไม่มีเงินดอลลาร์ และไม่เสียเงินสักบาท แบบนี้จะได้ไม่เปิดเผยความจริงที่ว่าฉันใช้เงินจนหมดแล้ว!”
เมื่อคิดเช่นนี้ สีหน้าของหม่าหลันก็จากฝนตกกลายเป็นแจ่มใสทันที
เธอรีบถามว่า:”เครื่องบินลำนี้สามารถบินได้ทุกที่ในสหรัฐอเมริกางั้นเหรอ?”
“ใช่!”ผู้จัดการร้านพูดอย่างจริงจัง:”ตราบเท่าที่เป็นสนามบินพลเรือนในสหรัฐอเมริกา คุณสามารถกำหนดได้ และคุณสามารถบินไปที่นั่นได้โดยตรง”
พูดไป ผู้จัดการร้านก็เสริมว่า:”จริงๆ แล้ววิธีนี้สะดวกกว่าการนั่งเครื่องบินพลเรือนมาก มีเที่ยวบินตรงจากการบินพลเรือนไปยังสหรัฐอเมริกาน้อยมาก ส่วนใหญ่ต้องเปลี่ยนเครื่องหรือหยุดที่เกาหลีใต้ กับเกาะฮ่องกง และเส้นทางไปอเมริกาก็มีแค่เมืองใหญ่ๆ ไม่กี่เมือง ถ้าคุณไปเมืองเล็กอื่น ๆ ยังต้องถึงที่ก่อนแล้วค่อยต่อเครื่อง แบบนี้คุณยังต้องไปมาสองสามครั้ง แต่ถ้าคุณนั่งเครื่องบินส่วนตัว คุณสามารถกิน นอน เล่น เล่นจนพอแล้วก็ไปถึงจุดหมายปลายทางโดยตรง”
เมื่อหม่าหลันได้ยิน ก็รีบพูดว่า:”ดีดีดี! เยี่ยมมาก! งั้นจัดการให้ฉันไปที่พรออะไรนั้นนะ……พรออะไรละ……ชื่อเมืองในสหรัฐอเมริกา พอฉันรับก็ลืมไปเลย”
ผู้จัดการร้านถามลองเชิงว่า:”พรอวิเดนซ์ใช่ไหม?”
ตาของหม่าหลันเป็นประกาย:”ใช่ๆ ! นั่นแหละ! ที่นั่นมีสนามบินไหม?”
ผู้จัดการร้านครุ่นคิด และโพล่งออกมาว่า:”ดูเหมือนว่าจะมีนะ อุตสาหกรรมการบินพลเรือนในสหรัฐอเมริกาค่อนข้างพัฒนา และดูเหมือนว่าจะมีสนามบินทุกเมือง”
หม่าหลันตบโต๊ะ และโพล่งออกมาว่า:”โอเค! ไปตรงนี้แหละ! สามารถออกเดินทางได้เมื่อไหร่?”
“เมื่อไหร่ก็ได้นะ”ผู้จัดการร้านพูดด้วยรอยยิ้มว่า:”หากคุณมีวีซ่าสหรัฐอเมริกา คุณสามารถเดินทางวันนี้ได้เลย หากคุณไม่มี เรามีเส้นทางการยื่นแบบด่วนให้คุณ เร็วที่สุด พรุ่งนี้ก็สามารถทำเรื่องได้แล้ว และสามารถออกได้ในคืนพรุ่งนี้”
หม่าหลันพูดโดยไม่ลังเล:”ได้! งั้นก็พรุ่งนี้!”
พูดจบ เธอพูดด้วยท่าทีดีใจว่า:”ลูกสาวและลูกเขยของฉันอยู่ที่นั่น ก่อนหน้านี้ที่คุยวิดีโอกัน พวกเขาบอกว่าได้สร้างห้องเพรสซิเดนสูทอยู่ถาวรในโรงแรมที่ดีที่สุดในท้องที่ หมอนั้นทันสมัยมากจริงๆ ! ได้ยินมาว่าแค่ห้องนอนก็มีหลายห้องฉันไปหาพวกเขาเล่นสักสองสามวันได้พอดี!”
เฉียนหงเย่นที่อยู่ข้างๆ รู้สึกอิจฉาสุดๆ และอดไม่ได้ที่จะถามว่า:”พี่หลัน ยังไงเครื่องบินเป็นเที่ยวบินเช่าเหมาลำ คุณนั่งคนเดียวได้ นั่งสองคนก็ได้เหมือนกัน งั้นไม่พาฉันไปด้วยสิ ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณ อีกอย่างชูหรันกับเย่เฉินก็เหมาห้องเพรสซิเดนสูทแล้วไม่ใช่เหรอ? มีห้องตั้งเยอะ ปล่อยทิ้งไว้ว่างๆ แบบนั้น แบ่งให้ฉันสักห้องก็ได้ คุณออกเดินทางไกลคนเดียวคงจะน่าเบื่อแย่ ฉันอยู่กับคุณ ยังสามารถช่วยคุณดูแลได้หน่อย และอยู่เป็นเพื่อนแก้เบื่อให้คุณได้ด้วย!”
YOU MAY ALSO LIKE
