ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4358 ทำตัวน่าสงสาร
บทที่ 4358 ทำตัวน่าสงสาร
หม่าหลันคิดดู ดูเหมือนจะมีเหตุผลเช่นกัน
หากเธอไปสหรัฐอเมริกาเพื่อขออาศัยเย่เฉินกับเซียวชูหรัน สถานะในครอบครัวของเธอจะต้องอยู่อันดับสุดท้ายแน่นอน และจะมีใครมาประจบประแจงข้างๆ เธอทั้งวันได้ไง
แต่ถ้าพาเฉียนหงเย่นไปด้วยก็จะแตกต่างออกไป หล่อนตามให้เกียรติเธอตลอดทั้งวันเหมือนกับแม่บ้าน พาหล่อนไป ตนสามารถสั่งหล่อนเหมือนคนรับใช้ได้เช่นกัน
เมื่อคิดถึงนี้ เธอจึงพูดกับผู้จัดการร้านทันทีว่า:”คุณช่วยเพื่อนฉันทำวีซ่าด้วยได้ไหม เราจะไปอเมริกาด้วยกัน?”
ผู้จัดการร้านพูดโดยไม่ลังเลว่า:”ขอโทษครับคุณผู้หญิง แบบนี้ไม่ได้นะครับ พวกเราให้บริการเที่ยวบินและวีซ่าสำหรับคนเดียวเท่านั้น”
หม่าหลันพูดอย่างไม่พอใจว่า:”พวกคุณเป็นอะไรกัน? ฉันจะนั่งแท็กซี่ และถ้าจะพาเพื่อนไปสักคน คนขับก็ไม่กล้าปฏิเสธ”
ผู้จัดการร้านยิ้มพูดว่า:”คนขับรถรับเงินคุณ ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของคุณแน่นอน ของเราคือรางวัล และสิทธิ์ในการอธิบายทั้งหมดเป็นของบริษัท ดังนั้นหากคุณต้องการรับรางวัลนี้ จะต้องปฏิบัติตามข้อบังคับของบริษัทเรา มิฉะนั้น จะถือว่าท่านสละสิทธิ์โดยสมัครใจเท่านั้น”
เมื่อหม่าหลันได้ยินแบบนี้ ก็ทิ้งเฉียนหงเย่นออกไปให้ไกลทันที และพูดโดยไม่ลังเลว่า:”โอเค! งั้นฉันไปเอง!”
สำหรับเรื่องการไปสหรัฐอเมริกา แม้ว่าหม่าหลันจะตัดสินใจเองแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับเย่เฉินกับเซียวชูหรันอย่างไรดี
และแน่นอน เธอไม่กล้าพูดตรงๆ ว่าใช้เงินไปหมดแล้ว และตอนนี้ไม่มีเงินแล้ว และได้รางวัลบินไปสหรัฐอเมริกาฟรีๆ เลยจะบินไปขออาศัยอยู่กับลูกสาวและลูกเขย
ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจไปหาเซียวชูหรัน แล้วไปทำตัวน่าสงสารกับเธอก่อน
แต่ว่า ตอนนี้ในสหรัฐอเมริกาเป็นเวลาตีสองแล้ว หม่าหลันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ตัดสินใจรอฝั่งหัวเซี่ยเป็นตอนกลางคืน และฝั่งสหรัฐอเมริกาเป็นตอนเช้า แล้วค่อยคอลกับเซียวชูหรัน
ในเวลาเดียวกัน เย่เฉินซึ่งอยู่ในสหรัฐอเมริกา หลังจากยืนยันว่าเซียวชูหรันหลับสนิทแล้ว ก็ใส่ปราณทิพย์เล็กน้อยลงในสมองเซียวชูหรัน เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะสามารถนอนหลับสนิทมากขึ้น จากนั้นก็ลุกขึ้นแต่งตัว และออกจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง
เขาจะไปดูชายที่ถูกเขาตัดแขนขา
สืบดูว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
หน้าประตูโรงแรมในกลางดึก คาดิลแลคคันสีดำที่ไม่เด่นรออยู่ที่นี่เป็นเวลานาน
ว่านพั่วจวินนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับเพียงคนเดียว และเมื่อเห็นเย่เฉินออกมา จึงผลักประตูและลงจากรถ เพื่อเปิดประตูให้เย่เฉิน
เย่เฉินโบกมือให้เขา และเร่งก้าวเท้า เปิดประตูที่นั่งข้างคนขับ และนั่งเข้าไปเลย
ทันทีที่ขึ้นรถ เย่เฉินก็ถามว่า:”หมอนั้นเป็นยังไงบ้าง?”
ว่านพั่วจวินตอบด้วยความเคารพ:”ครับคุณเย่ หมอนั้นถูกควบคุมอย่างปลอดภัยแล้ว และมีเจ้าหน้าที่คอยเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลา เพื่อรับรองความปลอดภัยอย่างสมบูรณ์ ผมให้คนถอนฟันของเขาออกหมดของเขาออกแล้ว เขาไม่มีแขนไม่มีขา อยากฆ่าตัวตายก็ทำไม่ได้”
“ดี”เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และถามอีกครั้ง:”คุณพบอะไรไหม ตอนที่จัดการกับศพของพวกโจร?”
“มีครับ”ว่านพั่วจวินพูดว่า:”เราได้ตรวจดูคร่าวๆ แล้ว มีหลายประเด็นที่จะรายงานให้คุณทราบ”
ว่านพั่วจวินชะงักครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ:”อย่างแรกคืออาวุธและอุปกรณ์ของพวกมันล้ำหน้ามาก ค่าอุปกรณ์ของทหารส่วนบุคคลนั้น แพงกว่าอุปกรณ์ทหารส่วนบุคคล ของหน่วยรบพิเศษของสหรัฐอเมริกาหลายเท่าเลย กระสุนทั้งหมดเป็นกระสุนหัวระเบิดที่ทำขึ้นเป็นพิเศษ เมื่อกระสุนเข้าในร่างกายของมนุษย์ มันจะสร้างเอฟเฟกต์โพรงที่ทรงพลัง ยิงแล้วจะเป็นรู ประเด็นสำคัญคือพวกมันยังเพิ่มปริมาณดินปืนในกระสุนเป็นพิเศษอีกด้วย ทำให้พลังของกระสุนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งระดับ”
YOU MAY ALSO LIKE
