ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4367 พลังของฉัน แข็งแกร่งกว่ามันมาก!
เย่เฉินมองชายคนนั้นอีก แล้วถามว่า:”คุณชื่ออะไร?”
ชายคนนั้นพูดอย่างซึ้งใจว่า:”ครับคุณเย่ ผมชื่อห้าสี่เจ็ด!”
“ห้าสี่เจ็ด?”เย่เฉินถามอย่างสงสัย
ชายคนนั้นยิ้มอย่างขมขื่น และพูดว่า:”มันเป็นลำดับ ฉันไม่มีชื่อนามสกุล แม้แต่บรรพบุรุษของฉัน ก็ไม่รู้ว่าชื่อนามสกุลเดิมของพวกเขาคืออะไร พวกเราแค่เกิดมา ก็ได้รับลำดับจากองค์กร จากนั้นเราก็ใช้ลำดับนี้เป็นชื่อของเรา”
ในใจเย่เฉินมีความรู้สึกผสมปนเปกัน เงียบไปครู่หนึ่ง พยักหน้าเบา ๆ และพูดอย่างจริงจังว่า:”คุณใช้ชีวิตต่อไปให้ดีๆ ฉันจะให้คุณเห็นองค์กรนี้พินาศด้วยตาของคุณเอง!”
ในสายตาของห้าสี่เจ็ด จู่ๆ ก็มีแสงสว่างแห่งความหวังที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนประกาย จ้องมองไปที่เย่เฉิน และถามด้วยความเคารพว่า:”คุณเย่ ผมตอบคำถามคุณตั้งมากมาย หวังว่าคุณจะพิจารณาจากที่ผมให้ความร่วมมือของคุณขนาดนี้ แล้วบอกผมที คุณผนึกพลังในร่างกายผมโดยสิ้นเชิงได้อย่างไร?”
เย่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา และพูดว่า:”พลังของฉัน แข็งแกร่งกว่ามันมาก!”
สำหรับเย่เฉิน ปราณทิพย์ คือไพ่ที่ใหญ่ที่สุดของเขาในตอนนี้
องค์กรลึกลับนี้ทรงพลังจริงๆ ถึงขั้นทรงพลังเกินไป
แต่ว่า ที่พวกเขาควบคุมหน่วยทหารกล้าตายเหล่านี้ หรืออีกนัยหนึ่งคือ พลังที่พวกเขาใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของหน่วยทหารกล้าตายเหล่านี้ ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ เมื่อเผชิญหน้าปราณทิพย์
และเป็นเพราะเหตุนี้เอง เย่เฉินถึงมีความมั่นใจ ว่าสักวันหนึ่งจะขุดองค์กรลึกลับนี้ออกมาทั้งอันเลย
ห้าสี่เจ็ด ก็สามารถสัมผัสได้ว่า ความแข็งแกร่งของเย่เฉินนั้นไกลเกินกว่าที่ตนรู้ พลังที่แม้แต่ทหารหน่วยกล้าตาย20 รุ่น ก็ไม่สามารถต้านทานได้ สำหรับเย่เฉินแล้ว ยังสามารถผนึกไว้ได้อย่างง่ายดาย นี่แสดงให้เห็นว่า เย่เฉินบอกว่าจะทำให้องค์กรพินาศไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ใช่แค่การพูดเฉย ๆ
ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างซาบซึ้งในพระคุณเป็นอย่างยิ่งว่า:”ถ้าคุณเย่สามารถกำจัดองค์กรได้ ผมเชื่อว่าทหารหน่วยกล้าตายเหล่านี้ ยินดีที่จะรับใช้คุณด้วยความจงรักภักดีแน่ๆ !”
เย่เฉินโบกมือ:”ยังเร็วเกินไปที่จะพูดแบบนี้ วันนี้ฉันกำจัดพวกมันออกไป จะคืนอิสระให้พวกคุณแน่นอน ถึงตอนนั้น พวกคุณจะไปไหน จะอยู่หรือจะไป มันขึ้นอยู่กับพวกคุณ!”
ห้าสี่เจ็ดพูดอย่างซาบซึ้งว่า:”คุณเย่มีเมตตา! ผมเป็นตัวแทนของทหารหน่วยกล้าตายทุกคน ญาติหน่วยทหารกล้าตาย และหน่วยทหารกล้าตายที่ไม่ตายดี ในช่วงสองร้อยปีที่ผ่านมา ขอบคุณบุญคุณอันใหญ่หลวงของคุณเย่!”
แม้ว่าเมื่อกี้ห้าสี่เจ็ดจะพาคนไป พยายามฆ่าครอบครัวปู่ย่าของเขา แต่เย่เฉินก็ยังรู้สึกว่า คนๆ นี้และทหารหน่วยกล้าตายคนอื่นๆ นั้นน่าสงสารเกินไป
คน 20 ชั่วอายุคนถูกเลี้ยงดู และรับใช้เป็นทาสโดยไม่มีแสงสว่างมาหลายชั่วอายุคน ชะตากรรมแบบนี้ โศกนาฏกรรมยิ่งกว่าทาสผิวดำที่ถูกคนผิวขาว เร่ขายไปยังยุโรป
หากสามารถคืนอิสรภาพของทหารหน่วยกล้าตายเหล่านี้ได้ ก็ถือก็ได้ว่าเป็นบุญ
ถ้าหน่วยทหารกล้าตายเหล่านี้เต็มใจที่จะรับใช้ตัวเอง มันคงจะดีขึ้นมาก
ต่อมา
เย่เฉินพูดกับว่านพั่วจวิน:”พั่วจวิน จัดการเบาะแสทั้งหมด และคืนนี้รีบหาเวลาพาห้าสี่เจ็ดออกจากสหรัฐอเมริกา ต้องระมัดระวังมากๆ ห้ามทิ้งเบาะแสไว้เด็ดขาด”
ว่านพั่วจวินพูดทันที:”ได้ครับ คุณเย่ ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้!”
เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า:”อีกสองวันฉันจะไปเกาะฮ่องกง คุณไปรอฉันที่เกาะฮ่องกงล่วงหน้า หารายละเอียดของหลิวเจียฮุย รวมถึงสถานการณ์ของทั้งเกาะฮ่องกง แล้วเจอกันที่เกาะฮ่องกง”
ว่านพั่วจวินไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เย่เฉินถึงไปเกาะฮ่องกง แต่ก็ยังพูดโดยไม่ลังเลว่า:”งั้นหลังจากที่ผมส่งพวกเขาไป ก็จะออกเดินทางไปเกาะฮ่องกงก่อนรุ่งสาง”
YOU MAY ALSO LIKE
