ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4383 มุ่งหน้าสู่เกาะฮ่องกาง
บทที่ 4383 มุ่งหน้าสู่เกาะฮ่องกาง
เซียวชูหรันเห็นว่าเย่เฉินยืนกรานดังนั้นก็ได้แต่ต้องพยักหน้า “ก็ได้ ที่รักคุณระวังตัวด้วย อยู่ข้างนอกลำพังต้องดูแลอาหารการกินของตัวเองให้ดี ทานอาหารให้ตรงเวลา เข้าใจไหม?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ตกลง ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องกังวล! ฉันจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนเธอทันทีที่งานของฉันเสร็จ!”
“อื้ม!” เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างหนักแล้วพูดว่า “รีบเข้าไปเถอะ บินตอนแปดโมงไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้ก็อีกแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”
“ได้” เย่เฉินลงจากรถ หลังจากที่เซียวชูหรันมานั่งในตำแหน่งคนขับแล้วเขาก็โบกมือให้เธอและพูดว่า “ภรรยา ฉันไปก่อนนะ ขับรถกลับไปอย่างระมัดระวังหน”
เซียวชูหรันพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดเบา ๆว่า “คุณเสร็จธุระแล้วบอกฉันล่วงหน้าด้วย แล้วฉันจะมารับคุณที่สนามบินเมื่อคุณกลับมา”
“ได้!”
เย่เฉินมองดูเซียวชูหรันขับรถออกไป จากนั้นก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในสนามบิน
หลังจากการตรวจสอบความปลอดภัยอย่างง่ายๆแล้ว เขาก็ขึ้นเครื่องบินธุรกิจที่จัดโดยว่านพั่วจวิน
เมื่อถึงเวลาแปดโมงตรง เครื่องบินก็ออกบินตรงตามเวลาและบินด้วยความเร็วสูงสุดไปยังเกาะฮ่องกาง
สิบสี่ชั่วโมงต่อมา เป็นเวลา 10.00 น. ตามเวลาฮ่องกาง
เครื่องบินธุรกิจของเย่เฉินอยู่ห่างจากเกาะฮ่องกางไปอีกเพียงหนึ่งชั่วโมงกว่า
ดังนั้น เย่เฉินจึงโทรหาเฮ่อจือชิวและบอกเธอว่าตนกำลังจะไปถึงเกาะฮ่องกางในไม่ช้า และให้เขาบอกให้หลิวเจียฮุยมารอต้อนรับเขาที่สนามบิน
หลิวเจียฮุยในเวลานี้ยังคงนอนอยู่ที่บ้าน
ตั้งแต่เขาขอให้กองตรวจคนเข้าเมืองของสหรัฐฯ เริ่มกระบวนการส่งตัวเฉินจ้างโจงกลับประเทศ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้าง ทุกคืนเขาแทบจะไม่สามารถนอนหลับได้ลง จิตใจของเขาคิดอยู่ตลอดเวลาเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ของตนกับเฉินจ้างโจง รวมถึงความอัปยศที่เขาต้องทนทุกข์เพราะอีกฝ่ายในตลอดหลายปีที่ผ่านมา
หากไม่ใช่เพราะอยู่ภายใต้กฎหมายและทั้งเกาะฮ่องกางรู้ว่าเขาเกลียดชังเฉินจ้างโจง หลิวเจียฮุยคงแทบจะอยากเข้าไปฆ่าเฉินจ้างโจงด้วยตัวเอง
นั่นเพราะ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะสามารถขจัดความเกลียดชังในใจลงไปได้อย่างสมบูรณ์
ในเวลานี้ เขาอยู่ในความฝันที่แปลกประหลาด ในฝัน ซึ่งในที่สุดเฉินจ้างโจงก็ถูกส่งกลับมายังเกาะฮ่องกาง อีกทั้งตนยังมารอที่สนามบินเป็นพิเศษเพื่อเป็นสักขีพยานในการเสียชีวิตอันน่าสลดของเฉินจ้างโจง
เมื่อเฉินจ้างโจงเดินออกจากสนามบิน ผู้คนที่ผ่านไปมาก็หยิบปืนออกมาและเล็งไปที่เฉินจ้างโจง
หลิวเจียฮุยย่อมรู้สึกยินดีอย่างมาก เขาแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นเฉินจ้างโจงถูกฆ่าโดยการกราดยิงสุ่มๆ แต่ในเวลานี้เองจู่ๆปากกระบอกปืนของทุกคนก็หันกลับมาและเล็งมาที่เขา
ขณะที่เขากำลังตกตะลึง จู่ๆ เฉินจ้างโจงก็เยาะเย้ยเขา แล้วโบกมือเล็กน้อย
จากนั้นมือสังหารก็เหนี่ยวไกปืนทันที กระสุนปืนพุ่งเข้ามาใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง จนทำให้เขาต้องกรีดร้องและลุกขึ้นมานั่ง
ฟางเจียซินที่ในเวลานี้กำลังแต่งหน้าอยู่ในห้องน้ำ เมื่อได้ยินเคลื่อนไหวของเขาก็รีบวิ่งเข้าไปถามอย่างร้อนรน “เจียฮุยคุณเป็นอะไรไป? ฝันร้ายหรือ?”
หลิวเจียฮุยไม่มีเวลามาสนใจคุยกับเธอ เขาทำแค่ปลอบใจตัวเอง “ไม่เป็นไรไม่เป็นไร… ความฝันและความเป็นจริงมันตรงกันข้าม…”
ขณะที่เขากำลังพูดอยู่ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
เขาหยิบมันขึ้นมาและพบว่าเป็นเฮ่อจือชิวที่โทรมา ดังนั้นเขาจึงกดปุ่มรับสายทันทีและพูดว่า “สวัสดีประธานเฮ่อ! ทำไมถึงได้โทรมาแต่เช้า ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรหรือครับ?”
เฮ่อจือชิวกล่าวที่ปลายสายว่า “ประธานหลิว ผู้ช่วยของผมจะมาถึงเกาะฮ่องกางภายในหนึ่งชั่วโมง ถ้าคุณสะดวก จะมีมากหากไปรับที่สนามบิน”
หลิวเจียฮุยเมื่อได้ยินว่าเฮ่อจือชิวขอให้เขาไปรับผู้ช่วยของเธอ ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก
YOU MAY ALSO LIKE
