ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4397 เคยเห็นฉันผิดคำพูดหรือไง?
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินดูเหมือนจะชมชอบลูกสาวของเขา ในใจของหลิวเจียฮุยก็โล่งใจในที่สุด
ปลาอ้าปากแล้ว ที่เหลือก็แค่ขึ้นอยู่กับว่าเมื่อไหร่เขาจะกินเหยื่อ
หลังทานอาหารกันอิ่มแล้ว หลิวเจียฮุยก็เอ่ยปากว่า “คุณเย่ ตอนบ่ายผมยังมีอย่างอื่นที่ต้องทำในบริษัท ไม่อยู่เป็นเพื่อนคุณแล้ว ให้ม่านฉงไปเที่ยวคุณที่เกาะฮ่องกางแล้วกัน”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างสบายๆว่า “คุณหลิวมีธุระก็ไปจัดการได้อย่างเต็มที่ มีคุณหนูม่านฉงอยู่เป็นเพื่อนก็พอแล้ว”
หลิวเจียฮุยพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและเอ่ยกำชับลูกสาวของเขา “ม่านฉง ต้องปฏิบัติต่อคุณเย่เป็นอย่างดีล่ะ”
หลิวม่านฉงเองก็ไม่โง่เช่นกัน เธอเอ่ยปากทันที “ที่พ่อรับปากว่าจะบริจาค 50 ล้าน จะจัดการตอนไหน?”
หลิวเจียฮุยพูดอย่างสบายๆว่า “ขอแค่แกเชื่อฟัง ภายในสามวัน ฉันจะขอให้ฝ่ายบัญชีจ่ายเงินไปให้กับมูลนิธิของแก”
หลิวม่านฉงพยักหน้า “คุณเย่เป็นพยานอยู่ที่นี่ พ่อจะต้องรักษาคำพูด”
“แน่นอน!” หลิวเจียฮุยพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ฉันอายุมากขนาดนี้แล้ว แกเคยเห็นฉันผิดคำพูดหรือไง?”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เย่เฉินก็รู้สึกรังเกียจอยู่บ้างในใจ
เย่เฉินไม่รู้ว่าชั่วชีวิตนี้หลิวเจียฮุยผิดคำพูดไปกี่ครั้ง แต่เขารู้ว่า หลิวเจียฮุยผิดคำพูดที่เคยให้ไว้กับพ่อหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตไป
อย่างไรก็ตามหลิวม่านฉงไม่รู้เรื่องพวกนี้ เมื่อเธอได้ยินหลิวเจียฮุยพูดอย่างนั้น เธอก็ค่อยวางใจและพูดว่า “อย่างนั้นก็ดี!”
เย่เฉินมองไปที่หลิวเจียฮุย และคิดอยากถามเขาอย่างมากว่า ยังจำเย่ฉางอิงได้หรือไม่ และยังจำข้อตกลงระหว่างเขากับเย่ฉางอิงได้รึเปล่า
แต่เมื่อคิดให้ละเอียด หากถามออกไปตอนนี้ หลิวเจียฮุยก็จะต้องเดาได้ว่าคราวนี้ที่เขามายังเกาะฮ่องกางก็เพื่อเฉินจ้างโจง ไม่ใช่เพื่อไม่ให้พูดถึงความร่วมมือกับเขา
และอาจถึงขั้นที่เขาอาจจะนึกไปถึงพ่อของตน ประกอบเข้ากับแซ่เย่ของเขา รวมถึงความคล้ายคลึงของเขากับพ่อ จนสรุปตัวตนของเขาออกมาได้
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เย่เฉินก็ระงับความคิดเอาไว้ชั่วคราว
เขาบินไปมากว่า 10,000 กิโลเมตรยังเกาะฮ่องกาง หากเปิดเผยตัวตนออกไปอย่างง่ายดายขนาดนี้ แบบนั้นก็ไม่น่าสนุกเอาซะเลย
ดังนั้นเขาจึงมองไปที่ หลิวม่านฉงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหนูหลิว ในเมื่อทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเราไปกันก่อนเลยดีไหม?” ”
หลิวม่านฉงพยักหน้าและพูดว่า “ตกลง ไปกันเถอะ”
เย่เฉินยืนขึ้นและพูดกับหลิวเจียฮุยและฟางเจียซินว่า “คุณหลิว คุณนายหลิว ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของพวกคุณ ฉันและคุณหนูหลิงออกไปเที่ยวรอบๆก่อน”
หลิวเจียฮุยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ได้ได้ คุณเย่ไปเที่ยวกับม่านฉงให้สนุกเถอะ พรุ่งนี้พวกเราค่อยคุยกันเรื่องธุรกิจ”
……
เย่เฉินและ หลิวม่านฉงออกมาจากร้านอาหารด้วยกัน จากนั้น หลิวม่านฉงก็พูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่โปรดรอสักครู่ ฉันจะขึ้นไปชั้นบนเอาของสักหน่อย”
เย่เฉินถามเธอว่า “คุณหนูม่านฉง ต้องการความช่วยเหลือไหม?”
“ไม่ต้องหรอก” หลิวม่านฉงเอ่ยอย่างสบายๆว่า “ก็แค่พวกของใช้ส่วนตัวเท่านั้น รบกวนคุณเย่รอฉันที่นี่สักครู่แล้วฉันจะลงมาทันที”
เย่เฉินพยักหน้า “ตกลง”
หลิวม่านฉงขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน ครู่ต่อมาเธอก็ออกมาจากลิฟต์พร้อมกับกล่องกระดาษในมือ
เย่เฉินเริ่มก้าวออกมาข้างหน้าและพูดว่า “คุณหนูม่านฉงฉันช่วยคุณถือ”
หลิวม่านฉงพยักหน้าเล็กน้อย “ขอบคุณคุณเย่”
เย่เฉินรับกล่องมาอย่างสบายๆจากนั้นก็ถือมันไว้และเดินออกจากคฤหาสน์ไปพร้อมกับหลิวม่านฉง
เมื่อเธอไปลานบ้าน ม หลิวม่านฉงก็เดินตรงไปยัง Tesla Model3 รุ่นปกติ
รถยนต์ระดับเริ่มต้นที่ถูกที่สุดของเทสลาคันนี้ดูไม่เข้ากับลานบ้านซึ่งเต็มไปด้วยโรลส์รอยซ์และมายบัคอย่างเห็นได้ชัด
YOU MAY ALSO LIKE
