ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4419 เอาของขวัญวันเกิดมาให้ฉัน
บทที่ 4419 เอาของขวัญวันเกิดมาให้ฉัน
เมื่อฝูงชนแยกย้ายกันไป เหลือทิ้งไว้เพียงเค้กและของกิน
ดวงตาของหลิวม่านฉงยังคงแดงระเรื่อ เธอจ้องมองโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร จนต้องวางซ้อนกันไว้
เย่เฉินมองเธอและถามเบา ๆ “คิดถึงแม่เหรอ?”
หลิวม่านฉงกลับมารู้สึกตัว และพยักหน้าเบา ๆ น้ำตาเม็ดเป้งไหลอาบแก้ม เธอจึงรีบเช็ดออกด้วยมือ แล้วพูดว่า “เมื่อไหร่ก็ตามที่เป็นวันเกิดของฉัน ฉันจะคิดถึงแม่มาก…”
เธอพูดไปพลางแย้มรอยยิ้มออกมา มองไปที่เย่เฉินแล้วยื่นมือออกมา พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งว่า “เอาของขวัญมาให้ฉัน อะไรก็ได้”
เย่เฉินกล่าวอย่างอึกอัก: “คุณก็เห็น ผมไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ แล้วก็ไม่ได้เตรียมอะไรไว้ด้วย…..”
หลิวม่านฉงยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องคิดมาก บอกว่าให้อะไรก็ได้ไง ส่งแค่เหรียญมาก็ได้งั้นอะ”
เย่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งและถามเธอว่า “คุณอยากได้ยาเสริมพลังที่รักษาได้สารพัดไหมล่ะ?”
หลิวม่านฉงอดหัวเราะไม่ได้ เอ่ยพูดว่า “ไม่เอาน่า…..คุณมียาอะไรนั่นจริงๆเหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง: “พูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ ปกติผมรับจ็อบเสริมเป็นหมอ เลยจะพกยาเสริมพลังติดตัวไปไหนมาไหนด้วยตลอด เวลาผมถูกชะตาใคร ผมก็จะขายให้คนนั้นหนึ่งเม็ด”
เมื่อพูดเช่นนั้น เย่เฉินก็หยิบยาช่วยหัวใจที่ปิดผนึกด้วยขี้ผึ้งออกจากกระเป๋าของเขา วางไว้ในฝ่ามือของหลิวม่านฉง และพูดอย่างจริงจังว่า “ถือซะว่านี่เป็นของขวัญวันเกิดที่ผมให้คุณ ก็แล้วกัน สุขสันต์วันเกิดนะ!”
เย่เฉินพูดมาถึงตรงนี้ ก็หยุดนิ่งไปสักพัก จากนั้นก็เอ่ยกำชับว่า “คุณต้องเก็บมันไว้ให้ดี อย่าให้คนอื่นรู้หรือเห็นเด็ดขาด แล้วก็อย่าส่งต่อให้คนอื่น ทางที่ดีให้พกติดตัวไปด้วยทุกที่ ถ้าวันใดวันหนึ่งคุณบาดเจ็บหรือป่วยหนัก ให้เอายานี้ออกมากิน มันสามารถช่วยชีวิตคุณได้ในช่วงเวลาคับขัน!”
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินจริงจังมากขนาดนี้ หลิวม่านฉงก็คิดว่าเขาจงใจแกล้งเธอ ดังนั้นเธอจึงเออออไปตามน้ำ แล้วพูดว่า “โอเค ฉันรู้แล้ว คราวหน้าถ้าฉันมีประจำเดือน แล้วปวดท้องปานจะขาดใจตาย ฉันจะเอาออกมากินก็แล้วกันนะ!”
เย่เฉินรีบพูดว่า: “ไม่ได้ๆๆ! ถ้าผลของยาเสริมกำลังนี้เปรียบเสมือนข้าวชามใหญ่ ความเจ็บปวดจากอาการมีประจำเดือนก็เปรียบเสมือนมดที่หิวโหย คุณจะเอาข้ามชามใหญ่ขนาดนี้ให้มดกินไม่ได้ คุณแบ่งข้าวให้มันกินแค่เม็ดหนึ่ง ก็เพียงพอต่อชีวิตให้มันได้อีกนาน”
หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า “ถ้าคราวหน้าคุณปวดประจำเดือน แค่ใช้ใบมีดขูดๆให้มันเป็นผง เอาไปผสมกินกับน้ำ รับรองว่าเห็นผลทันที”
หลิวม่านฉงมองไปที่เย่เฉินด้วยความประหลาดใจ และถามว่า “คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่ได้กำลังล้อฉันเล่น คุณพูดจริงจังขนาดนี้ ฉันจะคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงแล้วนะ”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “น่า คิดซะว่ากำลังฟังเรื่องจริงอยู่ก็ได้”
ในใจของหลิวม่านฉงก็ยังไม่เชื่อ แต่เธอก็รับยาช่วยหัวใจที่เย่เฉินยื่นมาให้ไว้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณนะ! นี่เป็นของขวัญวันเกิดชิ้นแรกที่ฉันเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอจากเพื่อนต่างเพศเลยล่ะ แม้ว่าจะได้ยาเสริมพลังเป็นของขวัญมันจะดูแปลกๆไปหน่อย แต่ฉันก็ยังรู้สึกขอบคุณมากๆ ฉันจะเก็บมันไว้ให้ดี!”
“อืม” เย่เฉินพยักหน้า พร้อมเอ่ยกำชับว่า “คุณต้องจำสิ่งที่ผมพูดไว้ให้ดี ทบทวนให้ขึ้นใจ เวลาเกิดเหตุฉุกเฉินอะไรจะได้คิดถึงมันเป็นอย่างแรก”
หลิวม่านฉงพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า และพูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันจะทำอย่างที่คุณพูด!”
…
ขณะที่ทั้งสองกำลังกินข้าวอยู่ริมถนน ตระกูลจงก็กังวลใจเหมือนมดบนหม้อไฟ
คืนนี้พ่อของจงจื่อทาวอย่างจงหยุนชิงจะพาจงจื่อทาวไปงานเลี้ยงที่บ้านของฮงหยวนซานที่เป็นหัวหน้า สำนักฮงเหมิน
ทว่า จงจื่อทาวกลับหายหัวไปตั้งแต่ช่วงบ่าย จนป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย โทรศัพท์ก็โทรติดต่อไม่ได้ ซึ่งมันทำให้เขากังวลมาก
YOU MAY ALSO LIKE
![เกิดใหม่เป็นสามีภรรยาชาวสวนผู้มั่งคั่งยุค 70 [宠婚蜜恋在八零]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5523_cover-75x106.jpg)
