ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4435 โง่เหรอ?
บทที่ 4435 โง่เหรอ?
คำพูดของหลิวม่านฉงทำให้หลิวเจียฮุยตกตะลึง
เขาถามอย่างไม่รู้ตัวว่า:”เธอบ้าหรือเปล่า? เธอรู้ไหมว่า ถ้าเธออยู่ที่นี่มีแต่จะตาย?”
“ฉันไม่สน”หลิวม่านฉงพูดด้วยท่าทางหนักแน่น:”ไม่ว่าจะอยู่หรือไป จะตายหรือรอด ฉันก็จะอยู่กับเย่เฉิน!”
หลิวเจียฮุยเครียดมาก และโพล่งออกมา:”หลิวม่านฉง ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาใจนักเลง! ตอนนี้ออกไปได้แค่คนเดียว มันดีกว่าตายทั้งสองคน!”
ดวงตาของหลิวม่านฉงแน่วแน่ และพูดโดยไม่ลังเลว่า:”ไม่ต้องเตือนฉันแล้ว พ่อกลับไปเองเถอะ”
หลิวเจียฮุยโกรธจนกระทืบเท้า:”เธอโง่ไปแล้วเหรอ? ! เธออยู่ที่นี่ก็ทำอะไรไม่ได้!”
หลิวม่านฉงพูดอย่างเย็นชา:”ฉันบอกแล้ว ฉันไม่สน! ฉันจะเป็นเพื่อนเย่เฉิน!”
“เชี่ย!”หลิวเจียฮุยกัดฟัน หยิบสมุดเช็คออกมา เขียนไป กัดฟันพูดไป:”เมื่อก่อน ตามใจเธอได้ทุกอย่าง แต่วันนี้ไม่ได้เด็ดขาด!”
พูดจบ เขาฉีกเช็คที่เขียนเสร็จแล้ว วางไว้ตรงหน้าฮงหยวนซานและพูดอย่างเย็นชาว่า:”เช็คห้าล้านเหรียญอยู่นี่ ฉันจะพาลูกสาวของฉันออกจากที่นี่!”
ฮงหยวนซานหยิบเช็คขึ้นมาดู หลังจากยืนยันว่าถูกต้อง เขายัดเช็คลงในกระเป๋า และพูดอย่างเฉยเมยว่า:”จะไปก็รีบไป ความอดทนของผมใกล้จะหมดแล้ว”
หลิวเจียฮุยไม่กล้ารอช้า เอื้อมมือไปจับแขนของหลิวม่านฉง และพูดเสียงดัง:”กลับไปกับพ่อเดี๋ยวนี้!”
“ฉันไม่ไป!”หลิวม่านฉงร้อนรนทันที ขณะที่พยายามต่อสู้กับหลิวเจียฮุยอย่างสุดความสามารถ ก็จับมือของเย่เฉินโดยไม่รู้ตัว และน้ำตาร้อน ๆ ก็ไหล่ลงมาอย่างควบคุมไม่อยู่แล้ว
เย่เฉินทนไม่ได้ จึงพูดว่า:”คุณหลิว คุณไม่ต้องห่วงผม คุณควรกลับไปกับคุณหลิว ผมจัดการเรื่องเล็กๆ ที่เหลือเองได้”
หลิวม่านฉงไม่รู้ว่าคำพูดของเย่เฉินมาจากก้นบึ้งของหัวใจ และคิดว่าคิดว่าพยายามเกลี้ยกล่อมตัวเองให้ออกไป ทันใดนั้นก็ร้องพูดว่า:”ฉันไม่ไป…… ฉันอยากอยู่กับคุณ!”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:”คุณหลิว ผมจะไม่เป็นไร คุณกลับไปกับคุณหลิวก่อน แล้วผมจะตามไปที่นั่นอีกยี่สิบนาที”
หลิวม่านฉงส่ายหัวอย่างแรง เพราะกลัวว่าจะถูกพ่อลากไป นิ้วทั้งห้าของเธอและนิ้วของเย่เฉินประสานกัน ร้องไห้และพูดว่า:”ฉันไม่เอา20 นาที ฉันอยากอยู่กับคุณ! คุณไป ฉันก็ไป คุณอยู่ ฉันก็จะอยู่!”
สำหรับหลิวม่านฉงแล้ว เธอทำเรื่องที่สมควรแล้ว ที่ไม่สามารถทิ้งเย่เฉินไว้ตามลำพังได้
ยังไงซะ เย่เฉินก็ทำเพื่อตัวเอง ถึงลงมือกับคนกลุ่มนี้ แล้วเธอจะเดินจากไปเลยในเวลาเช่นนี้ได้อย่างไร?
แต่ว่า หลิวม่านฉงไม่ได้ตระหนักว่า ตอนนี้แรงจูงใจที่ผลักดันให้เธออยู่ ไม่ได้เป็นแค่ศีลธรรมอันบริสุทธิ์
ในหัวใจของเธอ เธอมีอารมณ์ที่แตกต่างต่อเย่เฉินแล้ว และความรู้สึกนี้ ไม่เคยปรากฏในเส้นทางชีวิต 24 ปีของเธอ
ดังนั้น หลิวม่านฉงเองก็ไม่ได้ตระหนักถึงการมีอยู่ของอารมณ์นี้
ในตอนนี้ เธอแค่อยากจะอยู่เคียงข้างเย่เฉินแค่นั้นเอง
ฮงหยวนซานเริ่มหมดความอดทน และตะคอกอย่างแรง:”เชี่ย พวกแกมาที่นี่เพื่อเล่นละครเฉิงเหยางั้นเหรอ?”
พูดจบ เขาชี้ไปที่หลิวม่านฉง และด่าเสียงดังว่า:”ถ้าเธอฉลาด ก็รีบไสหัวตามพ่อของเธอไปซะ มิฉะนั้นฉันจะจัดการเธอไปด้วย!”
เย่เฉินขมวดคิ้วทันที และพูดอย่างเย็นชาว่า:”ไอ้เวร แม่คุณไม่เคยสอนคุณ ว่าควรสุภาพมากกว่านี้ เวลาคุยกับผู้หญิงเหรอ? ! ”
ความอดทนสุดท้ายของฮงหยวนซานแทบจะลดลงหมดแล้ว เขาชี้ไปที่เย่เฉิน และพูดอย่างเย็นชา:”เชี่ย! อีหนู! ฉันทนแกมานานแล้วนะ!”
พูดจบ เขาชี้ไปที่ครูฝึกหลิน และพูดอย่างเคร่งขรึม:”ครูฝึกหลิน ฉีกลิ้นเด็กคนนี้เดี๋ยวนี้!”
ครูฝึกหลินเหล่มองเย่เฉิน และพูดอย่างเย็นชาว่า:”หนู แกหาเรื่องตายเองนะ จะโทษฉันคงไม่ได้!”
YOU MAY ALSO LIKE
![ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5525_cover-75x106.jpg)
