ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4441 ไอ้หมาแก่ แกทำฉันพลาด!
บทที่ 4441 ไอ้หมาแก่ แกทำฉันพลาด!
ฮงหยวนซานตกใจกับคำพูดของเย่เฉิน และเกือบจะหัวใจวายทันที
ถ้าเขาทำตามคำพูดที่โหดร้ายที่ตนเพิ่งพูดออกมา เย่เฉินก็จะใช้วิธีหนามยอกเอาหนามบ่ง ต้องฉีกปากของเขาเองเป็นชิ้นๆ แล้วดึงลิ้นของเขาออกมา
อย่าว่าแต่ร่างกายของเขาจะทนไหวไหม ถึงจะทนไหว ก็คงจะเกือบตายหลังจากทำสิ่งนี้แล้ว
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาที่รู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง กุมหน้าอกไว้ อดกลั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในหัวใจ และร้องพูดกับเย่เฉินว่า:”คุณเย่ ผมแก่แล้ว คงจะทนไม่ไหวแล้ว……”
เย่เฉินยิ้มและพูดอย่างสบายๆ:”โอ้ ไม่เป็นไร ถ้าคุณทนไม่ไหว ก็ตายที่นี่เลย ยังไงซะ ไม่ว่าคุณจะอยู่หรือตาย ฉันก็ไม่สนเลย”
ดวงตาของฮงหยวนซานบวมจากการร้องไห้ เขาคุกเข่าลงบนพื้น และยังคงก้มหัวให้เย่เฉิน ร้องไห้ตะโกนออกมาว่า:”คุณเย่ ผมรู้สึกผิดแล้วจริงๆ……โปรดยกโทษให้ผมด้วย…..”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และพูดอย่างเย็นชาว่า:”คำพูดซ้ำๆ เดิมๆ พูดไม่หยุดเลยนะ”
พูดจบ เขามองไปที่ครูฝึกหลินที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น แล้วพูดนิ่งๆ ว่า:”เห็นแก่ที่เจ้าเคยเป็นสมาชิกของสำนักว่านหลง ข้าสามารถให้เจ้าเก็บการฝึกฝนของเจ้าได้ แต่เจ้าควรประพฤติตัวอย่างไรนั้น มันขึ้นอยู่กับคุณแล้วล่ะ……”
เมื่อครูฝึกหลินได้ยินแบบนี้ ก็ตะลึงไปชั่วครู่ทันที เขามองไปที่ฮงหยวนซานโดยไม่รู้ตัว และตะโกนอย่างโกรธเคืองว่า:”ฮงหยวนซาน ไอ้หมาแก่ แกทำให้ฉันพลาด!”
พูดจบ เขาก็รีบวิ่งเข้าไปทันที เขาจับหัวของฮงหยวนซานด้วยมือทั้งสองข้าง ใช้มือฉีกอย่างรุนแรง ฉีกปากฮงหยวนซานจนอ้ากว้างใหญ่ๆ เลย
ฮงหยวนซานกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ครูฝึกหลินไม่คิดที่จะปล่อยเขาไป แต่เอื้อมมือออกไปดึงลิ้นของเขาออกมาด้วย
ใบหน้าของหลิวม่านฉงซีดด้วยความกลัว และโพล่งพูดกับเย่เฉินว่า:”เย่เฉิน……มันตายได้เลยนะ”
เย่เฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดกับครูฝึกหลินว่า:”ช่างเถอะ เก็บลิ้นของเขาไว้ เดี๋ยวจะมีประโยชน์ ตอนที่ให้เขาคุกเข่าลงบนพื้นและร้องเห่า”
“ขอรับ!”ครูฝึกหลินถอยออกด้วยความเคารพ จากนั้นคุกเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง
ในเวลานี้ ฮงหยวนซานยังจะมีความเจ้าจี้เจ้าการ กำหนดความตายของคนอื่นสักที่ไหนกัน
เขาคุกเข่าลงบนพื้น เลือดหยดจากมุมปากราวกับตัวตลก และร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้
ความโหดร้ายแบบนี้ เขาเคยทำกับหลาย ๆ คน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่หวนกลับมาหาตัวเอง
แม้ว่าตอนนี้ในใจของหลิวม่านฉงจะมีคำถามมากมายที่จะถามเย่เฉิน แต่นาทีนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะด่าว่า:”เย่เฉิน คุณไม่คิดว่านี่มันมากเกินไปสำหรับคนแก่ไปไหม?”
เย่เฉินหันกลับมามองเธอ และพูดอย่างจริงจังว่า:”คุณม่านฉง อย่าลืมสิ นี่คือสิ่งที่เขาจะทำกับฉันเมื่อกี้ และเขายังอยากฆ่าฉัน ถ้าวันนี้ฉันเย่เฉินไม่ควบคุมสถานการณ์นี้ งั้นตอนนี้คนที่อาจจะคุกเข่าต่อหน้าเธออย่างเขา อาจจะเป็นฉันเอง บางทีฉันอาจจะตายต่อหน้าเธอแล้ว ตอนนี้ฉันแค่สั่งสอนเขานิดหน่อย ซึ่งยังลดให้เขาตั้งเยอะแล้ว ดังนั้นฉันไม่คิดว่ามันมากเกินไป ตรงกันข้าม เขายังต้องขอบคุณฉันด้วย เพราะความเมตตากรุณา”
ฮงหยวนซานก็รีบพูดแบบไม่ชัดว่า:”คุณม่านฉง……เย่……คุณเย่พูดถูก……คุณเย่เมตตากรุณาผมแล้ว ได้ไว้ชีวิตหมาๆ ของผม……”
ในขณะนี้ แนวป้องกันทางจิตวิทยาของฮงหยวนซานได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้ เขามีความคิดเดียวเท่านั้น นั่นคือ ไม่ว่าเขาจะเสียไปเท่าไร และเสียศักดิ์ศรีไปเท่าไร เขาก็จะพยายามเอาชีวิตรอด
หลิวม่านฉงตกตะลึงเล็กน้อยทันที
เธอเข้าใจตรรกะพื้นฐานในคำพูดของเย่เฉินแน่นอน
ลึกๆ ในใจเธอ เธอรู้ดีว่าคำพูดของเย่เฉินไม่ผิด ถ้าตอนนี้คนที่ได้เปรียบคือฮงหยวนซาน เย่เฉินไม่สามารถรอดได้แน่นอน
ในทางตรงกันข้าม เย่เฉินมีมนุษยธรรมมากแล้วจริงๆ
ในเวลานี้ เย่เฉินมองฮงหยวนซาน และพูดนิ่ง ๆ ว่า:”มีคนอยากจะฆ่าฉันเย่เฉินเยอะมาก แม้ว่าบางคนจะตายแล้ว แต่บางคนยังมีชีวิตอยู่ ฉันเย่เฉินจะไม่มีวันเป็นเหมือนคุณในเมื่อกี้ เอะอะก็จะฆ่าคนอื่น ในสถานการณ์นี้ ปกติฉันจะปล่อยให้คนอื่นรอด ตอนนี้คุณอยากรอดชีวิต ฉันให้โอกาสคุณก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าคุณแล้วว่า จะไขว่คว้ามันเองได้หรือไม่”
ฮงหยวนซานรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แม้จะเจ็บปวดเพียงใด ก็พยักหน้ารัวๆ และพูดว่า:”ไม่ต้องห่วง ผมจะคว้าให้ได้!”
YOU MAY ALSO LIKE
