ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4442 ทาสที่ถูกกดขี่ข่มเหงตามใจชอบ
บทที่ 4442 ทาสที่ถูกกดขี่ข่มเหงตามใจชอบ
เย่เฉินพูดนิ่งๆ :”ก่อนอื่น ฉันอยากให้คุณสลายทรัพย์สมบัติทั้งหมด บริจาคทรัพย์สินทั้งหมดของคุณให้การกุศล และคุณห้ามเก็บเงินไว้เลยสักนิด”
แม้ว่าฮงหยวนซานจะรู้สึกลำบากใจ แต่เขาก็รู้ว่าถ้าเงินหมด ยังหาได้ แต่ถ้าตายไป ก็จะไม่มีอะไรเลย ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าทันที และพูดว่า :”ไม่มีปัญหา…… ผมยอมรับ…… ”
เย่เฉินพูดอีกว่า:”สอง วันนี้ ลูกน้องของคุณทุกคนรู้จักตัวตนของฉันแล้ว ฉันเป็นคนค่อนข้างถ่อมตัว และไม่ชอบให้ตัวตนของฉันถูกเปิดเผย ดังนั้นตามหลักแล้ว จะต้องฆ่าปิดปากทุกคน”
ทันทีที่เย่เฉินพูดแบบนี้ ลูกน้องทุกคนในที่เกิดเหตุก็ตกใจกลัว และมีหลายคนอยากจะวิ่งหนี แต่ในเวลานี้ ตรงประตูมีร่างหนึ่ง เหวี่ยงคนที่อยากจะวิ่งหนีกลับมาหมด
คนยืนอยู่ที่ประตูเป็นนายพลห้าดาวจากสำนักว่านหลง ว่านพั่วจวินให้เขาเฝ้าประตู เพื่อแน่ใจว่าจะไม่มีใครหลุดออกไปได้
มีเขาอยู่ พวกอันธพาลตัวน้อยเหล่านี้ไม่มีโอกาสหนีเลย ผู้คนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูกชก ทันทีที่วิ่งไปถึงประตู
ในเวลานี้ เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:”ทุกคนที่คิดจะหลบหนี ฆ่าให้หมด!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ไม่มีใครในที่เกิดเหตุกล้าขยับเลย
สมาชิกสำนักฮงเหมินมากกว่าร้อยคน คุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตา
เย่เฉินกวาดมองไปรอบๆ แล้วพูดเสียงดังว่า:”เมื่อกี้ฉันพูดไปแล้ว! ฉันสามาถให้โอกาสไอ้สนุขแก่ฮงหยวนซานมีชีวิตรอดได้ และให้โอกาสพวกคุณมีชีวิตรอดได้ แต่ถ้าพวกคุณไม่รักษา ก็อย่าหาว่าฉันเย่เฉินที่ไม่เกรงใจ!”
ทุกคนตกใจจนเงียบไม่กล้าพูด
เวลานี้ เย่เฉินจึงพูดว่า:”คืนนี้ฉันจะจัดการให้พวกคุณขึ้นเรือ และไปซีเรียเพื่อทำให้กับสำนักว่านหลงทุกคน ถ้าพวกคุณประพฤติตัวดี ฉันจะให้คุณกลับมาในอีกสิบปี แต่ถ้าใครก็ตามที่ตั้งใจจะหนี ก็จะฆ่าโดยไม่มีข้อแม้!”
เย่เฉินกวาดมองไปรอบๆ แล้วพูดเสียงดังว่า:”เมื่อกี้ฉันพูดไปแล้ว! ฉันสามาถให้โอกาสไอ้สนุขแก่ฮงหยวนซานมีชีวิตรอดได้ และให้โอกาสพวกคุณมีชีวิตรอดได้ แต่ถ้าพวกคุณไม่รักษา ก็อย่าหาว่าฉันเย่เฉินที่ไม่เกรงใจ!”
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ก็น้ำตาไหล
ไปทำงานหนักที่ซีเรียสิบปี? !
พวกนักเลงที่วันๆ เอาแต่รังแกผู้คน จะทนกับเรื่องแบบนั้นได้อย่างไร?
ยิ่งกว่านั้น พอออกจากเกาะฮ่องกง พวกเขาก็ไม่มีอะไรเลย ไม่ต้องพูดถึงว่าอยู่ภายใต้ควบคุมของสำนักว่านหลง มีผู้คนนับหมื่นในสำนักว่านหลง และนั่นไม่ใช่พวกที่พวกเขาจะสามารถยุ่งด้วยได้
เมื่อถึงเวลานั้นก็จะตกเป็นทาสที่ถูกกดขี่ข่มเหงตามใจชอบ
เมื่อเห็นว่าไม่มีการตอบสนองจากทุกคน เย่เฉินจึงพูดกับว่านพั่วจวินว่า:”พั่วจวิน ในเมื่อให้ทางรอดชีวิตแก่พวกเขาแล้ว แต่พวกเขาไม่ยอมรับ งั้นก็ฆ่าพวกเขาทั้งหมด ไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว!”
ว่านพั่วจวินพยักหน้าโดยไม่ลังเล และพูดว่า:”ผมรับทราบ!”
คราวนี้ พวกนักเลงนี้ก็ตกใจกลัวจนฉี่ราด และแต่ละคนเริ่มก้มหัวกราบ และเอาแต่ร้องไห้พูดว่าผมยอมรับ
เย่เฉินเห็นว่าพวกเขายอมแล้ว จึงถามว่านพั่วจวินว่า:”คราวนี้สำนักว่านหลงมากันกี่คน?”
ว่านพั่วจวินรีบพูดว่า:”ครับคุณเย่ ครั้งนี้สำนักว่านหลงมา180 คน ซึ่งส่วนใหญ่ซ่อนตัวอยู่ใกล้บ้านของสมาชิกหลัก ในแก๊งใหญ่บนเกาะฮ่องกงแล้ว”
ฮงหยวนซานตกใจมากยิ่งขึ้น เมื่อได้ยินแบบนี้:”ที่แท้สำนักว่านหลงก็ได้ทำการซุ่มโจมตี สมาชิกหลักทั้งหมดของแก๊งใหญ่บนเกาะฮ่องกง ตั้งนานแล้ว เย่เฉินคนนี้……คิดจะทำอะไรกันแน่? ! เขาเป็นหัวหน้าของสำนักว่านหลงแล้ว ยังอยากได้พื้นที่เล็กๆ ที่อยู่ในมือของแก๊งเกาะฮ่องกงอยู่อีกเหรอ? ! ”
ในเวลานี้ เย่เฉินมองไปที่ฮงหยวนซาน และพูดว่า:”ฮงหยวนซาน คุณแก่แล้ว ฉันก็มีมนุษยธรรมมากขึ้น จะไม่ให้คุณไปซีเรีย ดังนั้นฉันจะให้คุณอยู่ที่เกาะฮ่องกง และเป็นหัวหน้าสำนักฮงเหมินเช่นเคย”
เมื่อฮงหยวนซานได้ยินเช่นนี้ เขาก็ก้มหัวกราบด้วยประหลาดใจมาก และพูดว่า:”ขอบคุณครับคุณเย่ ที่ยอมเมตตา! ขอบคุณคุณเย่สำกรับความเมตตากรุณา!!”
เย่เฉินพูดเยาะ:”ไม่ต้องกังวล ฉันให้คุณอยู่ที่สำนักฮงเหมิน เพราะยังมีงานให้คุณ”
ฮงหยวนซานรีบพูดว่า:”คุณเย่ เชิญพูดได้เลยครับ!”
เย่เฉินพูดว่า:”ในอีกสิบปีข้างหน้า ฉันอยากให้คุณระดมทุนหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์ให้สำนักว่านหลง!!”
“หมื่นล้าน? ! “ฮงหยวนซานรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า และร้องพูดว่า:”คุณเย่ ทรัพย์สินทั้งหมดของผมรวมๆ กันแล้วได้ มากสุดก็ได้ 100 ล้านดอลลาร์ คุณให้ผมบริจาคไปหมดแล้ว คุณจะให้ผมเพิ่มหมื่นล้านดอลลาร์ในอีกสิบปีได้ยังไงล่ะ……”
เย่เฉินชี้จงหยวนซานที่อยู่ข้างๆ และพูดนิ่ง ๆ :”คุณยังมีลูกเลี้ยงแสนกตัญญูอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
YOU MAY ALSO LIKE
