ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4456 ความโชคดีเข้ามาอย่างต่อเนื่อง!
เย่เฉินพยักหน้า และเอ่ยปากกล่าวว่า “คุณหลิวไม่ต้องลำบากขนาดนี้หรอก คุณม่านฉงพาฉันไปทานอาหารเย็นที่ดีมาก และฉันก็ไม่ทานอาหารมื้อดึกแล้ว อีกอย่างวันนี้มันก็ดึกแล้ว มีเรื่องอะไรพวกเราสามารถไปคุยกันที่บริษัทของท่านในวันพรุ่งนี้ได้”
หลิวเจียฮุยโบกมือและพูดว่า “ไม่เป็นไร เรื่องธุรกิจสามารถคุยกันได้เมื่อ วันพรุ่งนี้ให้ม่านฉงพาคุณไปเดินเที่ยวอีกสักหน่อยก็ได้ คนหนุ่มสาวอยู่ด้วยกันก็ต้องมีเรื่องพูดคุยร่วมกันมากมายอย่างแน่นอน”
หลังจากพูดจบ เขาก็รีบถามหลิวม่านฉงว่า “ม่านฉง ในวันพรุ่งนี้คุณน่าจะไม่ติดงานอะไรใช่ไหม? ถ้าไม่ติดงานอะไรก็อยู่เป็นเพื่อนกับคุณเย่ต่อไป”
หลิวม่านฉงแอบดีใจ และแทบจะตอบตกลงในทันที แต่เธอยังไม่ทันได้พูดอะไร เย่เฉินก็เอ่ยปากกล่าวโดยตรงว่า “คุณม่านฉงจะมีการขายเพื่อการกุศลในจิมซาจุ่ยในวันพรุ่งนี้ ฉันก็ไม่รบกวนเวลาของเธอแล้ว………”
หลิวม่านฉงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
อันที่จริงเธออยากจะบอกว่า เรื่องที่ขายเพื่อการกุศลนั้น เธอสามารถบอกกล่าวกับเพื่อนร่วมชั้นได้ ไม่ต้องไปก็ไม่มีปัญหาอะไร
อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเย่เฉินก็พูดอย่างนั้นแล้ว ตัวเองก็คงไม่สามารถพูดหักล้างอย่างหน้าด้านได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงพยักหน้าและพูดว่า “คุณพ่อ ในวันพรุ่งนี้ฉันมีธุระที่ต้องไปทำในที่จิมซาจุ่ย หลังจากเสร็จสิ้นแล้วฉันจะพาคุณเย่ไปทานข้าวเย็น ตอนกลางวันพวกพ่อก็คุยเรื่องธุรกิจกันเถอะ”
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลิวเจียฮุยก็ทำได้เพียงต้องพยักหน้าและพูดว่า “โอเค งั้นในวันพรุ่งนี้ฉันก็จะพาคุณเย่ไปที่บริษัท ถ้าลูกเสร็จธุระแล้วก็มาหาเราที่บริษัทโดยตรง”
“โอเค” หลิวม่านฉงพยักหน้าเบาๆ
หลังจากที่ทั้งสามคนกลับถึงวิลล่าแล้ว หลิวเจียฮุยก็พูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ วันนี้ก็ค่ำแล้ว ให้ม่านฉงพาคุณไปพักผ่อนที่ห้องรับแขก ฉันได้สั่งให้คนจัดห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว มันอยู่ตรงกันข้ามกับห้องของม่านฉงเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้หลิวม่านฉงก็ประหลาดใจอย่างยิ่ง ห้องรับแขกของที่บ้านไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับห้องของตัวเองเลย และห้องตรงข้ามของห้องตัวเองก็เตรียมไว้สำหรับเพื่อต้อนรับเพื่อนสนิทมาเที่ยวที่บ้านโดยเฉพาะ
แต่ไม่คาดคิดว่า พ่อจะจัดห้องนี้ให้เย่เฉิน
คาดว่าพ่อน่าจะจัดให้คนรับใช้จัดเตรียมอย่างเร่งด่วน ในช่วงเวลาระหว่างที่เดินทางมา
อย่างไรก็ตาม หลิวม่านฉงไม่ได้รู้สึกโกรธเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเต็มไปด้วยความเขินอายที่อธิบายไม่ได้อยู่ในหัวใจของเธอ
ดังนั้น เธอจึงพูดกับหลิวเจียฮุยว่า “ทราบแล้วค่ะคุณพ่อ พ่อกลับไปพักผ่อนเถอะ ฉันจะพาคุณเย่ไปที่ห้องรับแขกก่อน”
“โอเค!” หลิวเจียฮุยหัวเราะ และพูดว่า “พวกเธอไปกันเถอะ ฉันก็จะกลับไปที่ห้องแล้ว”
เมื่อมองดูเย่เฉินและหลิวม่านฉงเข้าไปในลิฟต์แล้ว หลิวเจียฮุยก็รู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง
ไม่เคยคิดฝันเลยว่าเย่เฉินจะมีความแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ ถ้าสามารถถูกลูกสาวตัวเองจับใจได้จริงๆ งั้นตัวเองก็จะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าได้อีกครั้งแล้ว
ในขณะที่เขากำลังตื่นเต้นอยู่ในใจ ผู้ช่วยไอ้หมิงก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และกระซิบอยู่ข้างหูของเขาว่า “ท่านประธาน ผมเพิ่งได้รับข่าวจากสหรัฐอเมริกาว่า เฉินจ้างโจงได้ขึ้นเครื่องบินแล้ว”
“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” หลิวเจียฮุยถามด้วยความประหลาดใจว่า “ไหนบอกว่ากระบวนการนี้อาจต้องรออีกสองวันไม่ใช่หรือ?”
ไอ้หมิงอธิบายว่า “ได้ยินมาว่ามีงานมากมายติดอยู่ในมือของผู้อพยพผิดกฎหมายอยู่ที่นั่น ดังนั้นจึงต้องเร่งดำเนินการ”
หลิวเจียฮุยรีบถามว่า “เครื่องบินจะถึงเกาะฮ่องกางตอนไหน?”
ไอ้หมิงบอกว่า “ประมาณบ่ายสองของวันพรุ่งนี้”
“โอเค! เยี่ยมมาก! มีแต่สิ่งดีๆ เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ ช่างเป็นความโชคดีที่ยิ่งใหญ่นัก!” หลิวเจียฮุยกล่าวด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่งว่า “เมื่อเขามาถึงตอนบ่ายสองในวันพรุ่งนี้ จะต้องถูกส่งมอบไปดำเนินกับด่านศุลกากรก่อนอย่างแน่นอน และหลังจากผ่านศุลกากรแล้วก็จะถูกปล่อยตัว และคาดว่าจะใช้เวลาไม่นานสักเท่าไหร่ ทันทีที่ไอ้สารเลวคนนั้นออกมาจากสนามบิน ชีวิตของเขาก็เข้าสู่การนับถอยหลังวินาทีสุดท้ายแล้ว!”
YOU MAY ALSO LIKE
