ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน - บทที่ 4477 ฉันจะทำให้ดีที่สุด!
บทที่ 4477 ฉันจะทำให้ดีที่สุด!
เพราะเขายังไม่ได้รับการศึกษาระดับอุดมศึกษาที่สมบูรณ์ เย่เฉินจึงเข้าใจความรู้สึกอยากเรียนแต่ไม่มีโอกาส
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาหวังที่จะช่วยเซวียซือหยู่เรียนต่อ จนกว่าเซวียซือหยู่จะไม่อยากเรียนแล้ว
เซวียซือหยู่รู้สึกขอบคุณเย่เฉินมาก ดังนั้นเธอจึงกล่าวขอบคุณอย่างสุดซึ้ง:”ไม่ต้องห่วงค่ะคุณเย่ ฉันจะพยายามเรียนให้จบ และจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน…… ”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:”คุณไม่จำเป็นต้องสนใจความรู้สึกของฉัน ขอแค่คุณอย่าให้ตัวเองผิดหวังก็พอ”
“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ!”เซวียซือหยู่พยักหน้าอย่างแรง
เย่เฉินถามเธอว่า:”ในเมื่อคุณคิดที่จะกลับไปเรียน งั้นคุณก็ไม่ต้องอยู่ที่เกาะฮ่องกงแล้วใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ……”เซวียซือหยู่พูดว่า:”ฉันได้หนังสือแจ้งการรับเข้าเรียนแล้ว ฉันแค่ต้องดำเนินการลงทะเบียนให้เสร็จสิ้นภายในเวลาที่กำหนด จากนั้นก็อัปเดตวีซ่าก่อนไป”
“โอเค”เย่เฉินพยักหน้า และถามเธออีกครั้ง:”คุณเรียนวิชาเอกอะไร ที่มหาวิทยาลัยโตเกียว?”
เซวียซือหยู่รีบพูดว่า:”ฉันเรียนคณะเศรษฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยโตเกียว กำลังศึกษาบัณฑิตวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์”
เย่เฉินพูดด้วยความประหลาดใจ:”เศรษฐศาสตร์ มันต้องรวมกับการปฏิบัติด้วย ไม่ใช่เอาแต่เรียนให้หนัก”
เซวียซือหยู่พยักหน้า:”ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องที่บ้าน เดิมทีคิดจะหาบริษัทเพื่อฝึกงาน”
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:”งั้นพอดีเลย ตอนนี้มีโอกาสที่ดีสำหรับการฝึกงานที่ดี”
พูดจบ เย่เฉินก็ชี้ไปที่ฮงหยวนซาน และพูดว่า:”คุณคงเห็นคุณฮงแล้ว มองแวบแรกก็รู้ว่าถือกำเนิดจากสามัญชนที่เรียนมาน้อย ตอนนี้คุณหยางต้องการขายบริษัทให้เขา ฉันกลัวว่าเขาจะจัดการไม่ดี คุณอาจจะช่วยเขาจัดการบริษัทในช่วงก่อนเปิดเทอมก็ได้นะ”
เมื่อฮงหยวนซานได้ยินแบบนั้น เขาพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า:”คุณเย่พูดถูก ผมอ่านหนังสือน้อยเกินไป และเสียเปรียบเพราะขาดการศึกษา มิฉะนั้นก็จะไม่ถูกลดเป็นกู๋หว่าไจ๋หรอก”
แต่เซวียซือหยู่กลับพูดอย่างไม่มั่นใจ:”คุณเย่……ถ้าคุณให้ตำแหน่งฝึกงานแก่ฉัน ฉันอาจจะทำได้ แต่คุณขอให้ฉันช่วยคุณฮงจัดการบริษัท ฉันเกรงว่า ตอนนี้ฉันไม่มีความสามารถ ถ้ามีความรู้มาก แต่ไม่มีประสบการณ์ ฉันเกรงว่าจะทำให้บริษัทขาดทุน……”
เย่เฉินโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ:”ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องกังวลเลย และยิ่งไม่ต้องมีภาระทางจิตใจ สำหรับคุณฮง มันเป็นแค่บริษัทที่ซื้อด้วยเงิน 10,000 หยวน ถ้าคุณทำเจ๊งไปแล้วยังไงล่ะ? มันเป็นแค่เงินหนึ่งหมื่นหยวนที่สูญเสียไปเท่านั้นเอง ดังนั้นคุณสามารถใช้มันเพื่อฝึกฝนมือได้ตามปกติ และไม่จำเป็นต้องกดดันใดๆ เลย”
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า:”ยิ่งไปกว่านั้น ฉันก็ไม่ได้ให้คุณรับผิดชอบทั้งหมด แค่ช่วยคุณฮงทำการรับช่วงต่อให้เสร็จสิ้น และช่วยเขาจัดการกระบวนการจัดการไปด้วย”
เมื่อหยางเทียนเซิงได้ยินสิ่งนี้ ก็เจ็บหัวใจแปล็บ ๆ:”แม้ว่าบริษัทนี้จะขายให้ฮงหยวนซานในราคา 10,000 ดอลลาร์ฮ่องกง แต่มูลค่าตลาดที่แท้จริงของบริษัทนี้มีมากกว่า 2 พันล้านดอลลาร์! แค่ให้เด็กผู้หญิงที่เพิ่งจบปริญญาตรีมาฝึกงาน ดูเหมือนว่าไอ้แซ่เย่นี้จะไม่สนใจเรื่องเงินเลยจริงๆ ……”
ในเวลานี้ ฮงหยวนซานก็เห็นด้วยกับคำพูดของเย่เฉิน และพูดกับเซวียซือหยู่ด้วยรอยยิ้มว่า:”คุณเซวีย คุณเย่พูดถูก คนแก่อย่างผมเรียนมาน้อย และถือกำเนิดมาจากสามัญชน ยังต้องขอให้นักเรียนดีเด่นอย่างคุณเซวียมาช่วยเยอะๆ ! ”
เซวียซือหยู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าพูดว่า:”คุณเย่ งั้นฉันจะทำให้ดีที่สุด!”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย และพูดกับฮงหยวนซานว่า:”เอาล่ะคุณฮง คุณและคุณหยางยังมีสัญญาที่น้องเซ็น รีบไปเข้าเรื่องกันเถอะ”
ฮงหยวนซานรีบโค้งคำนับ และพูดว่า:”คุณเย่ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ!”
พูดจบ เขาดึงหยางเทียนเซิงขึ้น โยนให้ลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง และสั่งว่า:”เฝ้าเขาไว้ให้ดี เดี๋ยวตอนออกไป อย่าให้เขาพูดเรื่องมั่วๆ
YOU MAY ALSO LIKE
